ALWAYS- THE BILLIONAIRE'S REGRETS

Teaser “Ayaw mo bang tumesting sa akin? How about f*ck buddy?” “F*ck!” Wala sa sariilng napam*ra ako. “Stop it, Lee…” Nahihirapan kong saad. Tila bulong iyong lumabas sa mga labi ko. Napalunok ako ng bumaba ang tingin ko sa labi niya. “Why? Don’t you find me attractive, Kiro? Don’t you find me appealing? HIndi kaba nalilib*gan sa akin?” Muli ay napam*ra ako sa sinabi niya. Pigil Kiro, pigil! Kung ayaw mong masîra buhay mo, magpigil kang hayóp ka! Muli ay napatitig ako sa mga mata niya. “You’re gorgeous, you’re hot, you’re attractive pero sobrang taas ng respeto ko sayo—” mahina kong usal. “Then, wag mo kong respetuhin,” t*ngina! Sakit na ng pûson ko yàwa! Kung ‘di ko lang talaga ‘to tropa kanina pa ‘to umûungól, eh! “You’re just drunk, Lee–” “Kaya nga samantàlahin mo na habang may lakas ng loob pa akong akitîn ka,” she pulled me once again, nais niya kong hàlikan ngunit pinigilan kong maglàpat ang mga làbi naming dalawa. “F*ck me, Kiro,” D*mn! Mûra ko muli sa aking isipan! I stared at her. Her eyes were now closed. Nahihiralàpan na akong magpîgil. Patawarin ako ng Ninong ko pero t*ngina, lalaki lang ako at hindi ako santo. ----------- Lee’s POV “Ano ba tayo? Ano ba ‘ko sayo?” Napatitig siya sa mga mata ko. Nangingilid na ang mga luha ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko mapipigilan ang pag-agos nito pero alam kong nakikita niya sa mga mata ko na labis na akong nasasaktan pero habang nakatitig ako sa mga mata niya ay tila nananalamin ako sa nararamdaman kong sakit sa dibdib ngayon. He was in pain too. Hindi ko lang alam kung tama ang nakikita ko ngunit kilala ko siya. “Lee, please-” saad niyang may kasamang pagsusumamo. “Sagot! P*tangina!” Hindi ko na napigilan na magmura at lumakas ang boses. Nais ko lang ilabas yung sakit na nararamdaman ng puso ko. “Inuulit ko, ano ba ako sayo? Yun lang ba papel ko sa buhay mo? Hanggang kaibigan mo lang ba talaga ako? Yun lang ba? Friends with benefits? Sandalan mo sa tuwing nalulungkot ka. Balikat mo sa tuwing umiiyak. Takbuhan mo sa tuwing may problema ka. Tagamaneho mo sa tuwing lasing ka. Paraosan mo sa tuwing nalilib0gan ka!” Isa-isa na ngang nagsilaglagan ang mga luha sa mga mata ko. “Lee, hindi!” Tila nagitla siya sa sinabi ko. Napalakas ang boses niyang pigil sa akin. “Hindi nga ba? So ano nga?!” Muli ay malakas na singhal ko sa kanya. Muli ay natameme ito, hindi makasagot. “P*tang*na naman kasi, ang simple lang ng tanong ko bakit ‘di mo masagot-sagot! Ano ba 'ko sayo? Sa tuwing akap mo ako? Sa tuwing hinahalikan mo ko? Sa tuwing hinahawakan mo ko? Everytime you f*cked me! Ano bang nararamdaman mo? Wala ka ba talagang nararamdaman para sa akin? Gaano ba kahirap sagutin ang mga tanong ko?” Napayuko siya. “‘Di mo kasi naiintindihan-” “Ipaintindi mo! HIndi na tayo mga bata! Kaya kong unawain ka kung ipapaintindi mo lang sa akin!” “We can’t be together, Lee. Hindi kita pwedeng mahalin. May masasaktan tayo-” “So okay lang na ako yung masaktan, wag lang siya? Ganun ba yun? Ayaw mo siyang masaktan pero kinantót mo ko? Gago ka ba?! Sana naisip mo yan bago mo 'ko ginalaw!" Nagbaba ito ng tingin. "Look at me!” Singhal ko sa kanya. Napatitig siya muli sa mga mata ko. “Kaya mo akong pagmasdan na ganito ka miserable wag lang siya? Ganun ba? Pero tinitira mo siya patalikod, anong klaseng kaibigan ka?” “Hindi-” “P*tang*na naman! Ano nga! Can’t you see sobra-sobra mo na akong nasasaktan, sobra-sobra mo na kong naaapakan, sobra-sobra ko ng binababa ang pagkababàe ko! Hindi ko alam kung manhid ka ba talaga o nagmanhid-manhiran ka lang. Mahal kita, Kiro! Sobrang mahal kita na kaya kong ibigay lahat sa iyo! Na kaya kong gawin lahat para sa iyo tugunan mo lang yung put*nginang pagmamahal kong 'to! Na kahit na nagmumukha na akong tanga kakahabol sayo ay wala akong paki dahil mahal kita—” napayuko siya muli. Hindi niya kinaya ang mga titig na pinukol ko sa mga mata niya. Naaawa na ako sa sarili ko dahil nagmumukha na akong desperada pero kung kaya ko lang balewalain yung puso ko diba? “I’m sorry, Lee-” “Sorry! P*tan*ginang sorry na yan-" Napahinto ako ng may kumawalang hikbi sa bibig ko. "For once Kiro magpakalalaki ka naman! Pinaasa mo ko, eh. Pinaramdam mo sa akin na mahal mo ko, the way you kiss me, hold me, touch me, make love to me, the way you took good care of me...Damang-dama ko yung pagmamahal mo sa bawat segundong hawak mo ko," inis na pinalis ko ang luha sa magkabilang pisngi ko. "Ipaglaban mo naman ako," kalmado na ang boses ko. Tila ba napagod na lamang ako bigal. "Ipaglaban mo naman yung nararamdaman mo para sa akin bago pa ako tuluyang sukuan ka..."