Lee’s POV
Pinilit kong kumawala mula sa kanyang yakap. Wala siyang nagawa kung hindi bitawan ako. Peke akong ngumiti kay bilis kong umupo sa harap ni Ian sa gitna ng kanyang mga hita bahagya ko pang sinandal ang likod ko sa dibdib nito. Mukhang wala namang nakahalata na may mali sa aming dalawa.
“So kaya narito kayo dahil lang ‘di ako sumama maglunch?” Agaw ko sa atensyon ng tropa. “Wala akong problema, promise.” Pagsisinungaling ko. “ But thank you, I appreciate your concern and love for me, char!”
“Okay, sabi mo, eh! Whatever you said, rerespetuhin namin. Magbulag-bulagan kami hanggang sa ikaw na mismo magkwento,” natigil ako sa sinabi nito. Naging hilaw ang pagngiti ko. He pursed his lips and smiled at me yung hindi nakikita ang ngipin. Ganun ba ‘ko ka obvious at kay dali nilang nab
