เมียบำเรอของนายหัวธาดา

ตอนที่ 3 ข้อตกลง

หลังจากที่เขาออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่หมิ่นเหม่ด้วยผ้าขนหนูที่พันรอบกายเพียงผืนเดียว หญิงสาวก็รีบหลุบตาต่ำลงไม่อยากมองภาพตรงหน้า กลัวจะเปิดเผยความรู้สึกออกไป

เธอรีบเข้าไปในห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตา หลังจากถอดเครื่องประดับและชุดเจ้าสาวออกไปแล้วการอาบน้ำน่าจะใช้เวลานานเสียหน่อย

‘ภาวนาให้เขาหลับไปก่อนด้วยเถอะ’ หญิงสาวนึกในใจแล้วเริ่มขั้นตอนการอาบน้ำของตัวเองอย่างพิถีพิถันเพื่อให้ร่างกายสะอาดหมดจดและถ่วงเวลาให้นานมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เมื่อทุกอย่างถูกทำความสะอาดครบทุกขั้นตอนแล้ว เธอก็ใช้เวลากับการเป่าผมในห้องน้ำต่ออีกสักพักใหญ่ จากนั้นจึงก้าวออกมาจากห้องน้ำ พบว่าเขานอนหลับไปแล้วและมีเสียงกรนเบาๆ เป็นการการันตีว่าหลับสนิทอย่างแน่นอน

หญิงสาวสวมชุดนอนแบบเสื้อและกางเกงที่เข้าชุดกัน ข้างในสวมชุดชั้นในเอาไว้ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเธอไม่ชอบที่จะใส่สิ่งเหล่านี้ให้อึดอัดตัว แต่เพราะไม่เคยชินที่ต้องนอนกับคนแปลกหน้าจึงต้องสวมใส่เพื่อความสบายใจของตนเอง

จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อเริ่มการสนทนากับเพื่อนๆ ที่ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิต แต่ไม่ได้บอกข่าวเรื่องการแต่งงานสายฟ้าแลบนี้ให้ใครรู้

หญิงสาวขยับขึ้นไปนอนข้างๆ เขา เรื่องอะไรเธอต้องไปนอนโซฟาให้ปวดหลัง เพราะหากเขาคิดจะทำอะไรเธอจริงๆ แล้วละก็ ไม่ว่าจะนอนเตียงหรือโซฟาเขาก็ ‘ทำมัน’ ได้อยู่ดี

พรพันวาพิมพ์ข้อความตอบโต้กับเพื่อนๆ ในกลุ่มพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสดใส ก่อนที่โทรศัพท์ของเธอจะถูกสามีดึงออกจากมือไป ทำให้หญิงสาวลุกขึ้นนั่งแล้วมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจที่ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของเธอมากไปแล้ว

“เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาค่ะ”

“บ้านมีกฎบ้าน เมืองมีกฎเมือง นี่เวลานอนไม่ใช่เวลาคุยเล่น แล้วอีกอย่างคุณมีสามีแล้วจะมาคุยกับคนอื่นแล้วหัวเราะคิกคักแบบนี้ไม่ได้” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นมัว แววตาจ้องมองเธอดุราวกับพ่อดุลูกมากกว่าจะเป็นความหึงหวง

“ก็ควรบอกกันดีๆ เสียมารยาท”

“คุณอายุเท่าไรพรพันวา ผมอายุมากกว่าคุณสิบกว่าปี พูดอะไรหัดมีความเคารพกันบ้าง อุตส่าห์จะใจดีแล้วนะ เดี๋ยวก็จับกดทำเมียตั้งแต่คืนแรกแล้วอย่ามาบ่นว่าถูกผัวปล้ำก็แล้วกัน”

ประโยคที่ออกมาจากปากของเขา ช่างต่างกับความเป็นสุภาพบุรุษนิ่งขรึมอย่างที่เธอคิดเอาไว้

ในจินตนาการของเธอ นายหัวธาดาคือผู้ชายที่หล่อ เท่ ฉลาด เคร่งขรึม พูดน้อย ออกแนวมาเฟีย หรือนายหัวดุดันอย่างในละครที่เคยดู

นายหัวธาดาตัวจริง พูดมาก ดุแบบเกรี้ยวกราด หยาบคาย และกักขฬะ ถึงจะหล่อคมคายสไตล์หนุ่มใต้ผิวเข้ม แต่มันก็ลบล้างความปากจัดที่เขาพูดออกมาไม่ได้

“ฉันขอโทษค่ะ” เธอจำใจต้องอ่อนข้อให้ก่อน

เขามองใบหน้าที่งอง้ำ ดวงตาเธอที่แข็งกร้าวนั้นส่อแววต่อต้าน บ่งบอกว่าคำพูดเมื่อครู่แค่ยอมให้เขาชั่วคราวเท่านั้น

นายหัวธาดามีหรือจะยอมให้เมียมาอยู่เหนือกว่าหรือเทียบเท่า หากไม่กำราบเอาไว้เสียตั้งแต่ตอนนี้ เมียเด็กของตนคงต้องทำให้อับอายลูกน้องในภายภาคหน้าแน่

“ถ้าทำตัวดี ไม่ดื้อ ไม่ซน ผมจะไม่ล่วงเกินคุณไปมากกว่าเพื่อนร่วมเตียง...แต่ถ้าคุณแข็งข้อ ดื้อแพ่ง ไม่เคารพผม หรือทำให้ผมรู้สึกว่าคุณกำลังต่อต้านผมอยู่ ผมจะทำให้รู้ว่า ‘เดินขาสั่น’ มันเป็นยังไง” ขนาดคำพูดขู่ของเขาก็ยังคงมีประโยคหยาบคาย แล้วแบบนี้จะให้เธอมองเขาดีได้อย่างไร

“ค่ะนายหัว ต่อไปหยกจะเชื่อฟังนายหัวค่ะ”

“เป็นเด็กดีแบบนี้ให้ตลอดล่ะ” เขายื่นโทรศัพท์มือถือคืนให้เธอแล้วทิ้งตัวนอนหันหลังไป

พรพันวาวางโทรศัพท์ลงแล้วเตรียมตัวเข้านอน มือเรียวเอื้อมไปปิดโคมไฟที่โต๊ะข้างเตียง เธอไม่ต้องพยายามข่มตาลงให้ยาก เพราะตอนนี้เธอก็เหนื่อยและเพลียมากเหลือเกิน

เพียงแค่หลับตาลงไปไม่นานหญิงสาวก็ผล็อยหลับไปอย่างง่ายดาย

************************

ในตอนเช้าหญิงสาวตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกอบอุ่นและเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ราวกับความฝัน ว่าเธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น

มือของเธอวางที่หน้าอกของเขา ใบหน้าซุกอยู่ที่หน้าอกและได้กลิ่นหอมแบบบุรุษแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน สัมผัสเหล่านี้ทำให้เธอยิ้มอย่างมีความสุขและอยู่ในจินตนาการที่แสนหวาน

ก่อนจะทำตัวน่าอายไปกว่านี้เปลือกตาสีไข่ก็ลืมตาขึ้นเมื่อนึกได้ว่าสัมผัสเหล่านี้มันเป็นของจริง ดีดตัวลุกขึ้นตามสัญชาตญาณ แต่ถูกอ้อมแขนแกร่งกอดเธอเอาไว้

“ปล่อยนะ ไหนบอกว่าจะไม่ล่วงเกินฉันไงคะ” หญิงสาวพูดด้วยความตกใจ ไม่น่าละเมอไปกอดเขาเลยให้ตายสิ หากเขารู้ว่าเธอมีใจให้ก็หาว่าเธอใจง่ายกันพอดี

“เดี๋ยวนะ คุณขยับมานอนฝั่งผม คุณทั้งกอดทั้งก่ายผมจนผมลุกขึ้นไม่ได้เพราะคุณนอนทับแขนผมเอาไว้ ใครกันแน่ที่ล่วงเกินใคร” น้ำเสียงนั้นกล่าวด้วยความรู้สึกเอือมระอา ไม่รู้ว่าเธอเผลอหรือตั้งใจ

หากเธอตั้งใจก็คงไม่ต่างกับผู้หญิงคนอื่น จนบางทีอดคิดไม่ได้ว่าท่าทางต่อต้านเมื่อวาน เธออาจทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขาให้เขารู้สึกอยากเอาชนะอะไรทำนองนั้น

“หยกก็แค่...ช่างเถอะค่ะ” เธอไม่อยากแก้ตัว เพราะอย่างไรก็ขายหน้าไปแล้ว

อีกอย่างเขาก็เป็นสามี สิ่งที่เธอทำลงไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรเลย จึงไม่รู้ว่าต้องแก้ตัวไปทำไม

“ลืมบอกไป นอกจากข้อตกลง สิ่งที่คุณต้องทำคือต่อหน้าคนอื่นทุกคนต้องเข้าใจว่าเราเป็นสามีภรรยาที่...รักกันอย่างหวานชื่น”

“หยกเข้าใจจุดประสงค์ของพ่อแม่หยก แต่หยกยังไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไรจากครอบครัวเรา” เธอถามอย่างระมัดระวังขณะที่ดันตัวออกจากเขา

“ผมไม่อยากแต่งงานกับลูกสาวนายหัวเอกชัย ก็เท่านั้น” เขาตอบเสียงเรียบแล้วลุกขึ้นจากเตียงแล้วบิดตัวยืดเส้นยืดสาย

“แล้วหาคนอื่นมาแต่งบังหน้าที่ไม่ใช่หยกไม่ได้เหรอคะ” เธอถามคำถามที่เคยถามไปแล้ว เพราะถึงตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

“เพราะพ่อแม่คุณก็เป็นนักธุรกิจคนมีชื่อเสียงในแถบนี้ที่ได้ชื่อเรื่องความมีจริยธรรมในการทำงาน ดังนั้นการแต่งงานของเราจึงน่าเชื่อถือกว่าการที่ผมต้องไปแต่งงานกับคนอื่น” เขาอธิบายให้เธอเข้าใจถึงเหตุผลที่เจ้าสาวต้องเป็นเธอ

“ถ้าผมแต่งงานกับลูกสาวนายหัวเอกชัย เขาจะสามารถเอาชื่อผมไปแอบอ้างในการทำเรื่องธุรกิจมืดได้ และอีกอย่างเรญาเธอก็..แรง ผมไม่ชอบผู้หญิงแรงๆ”

หญิงสาวมองแผ่นหลังกว้างของสามี สุภาพบุรุษที่ไหนนินทาผู้หญิงแบบนี้ จริงๆ ผู้ชายปากจัดแบบเขาไม่น่ามีคนมาหลงชอบเลย

แต่ก็อย่างว่า ความหล่อและความรวยของเขามันคงเป็นเสน่ห์ที่น่าดึงดูดใจ ขนาดเธอยังหลงเผลอใจยอมแต่งงานกับเขาง่ายๆ

“โอเคค่ะ หยกเข้าใจแล้ว” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ

ไม่รู้ว่าเธอหลงเสน่ห์เขาไปได้อย่างไร แต่ตอนนี้ตกกระไดพลอยโจน ถอนตัวคงไม่ทันแล้ว

************************