Pleasures [ONGOING]

11th Pleasure

DECEMBER JANICE TRINIDAD

HINDI  ko  mapigilan  ang  mapangiti  habang  nakatingin sa kamay ko. Ngayong gabi, para akong bata na kinikilig. Ano bang iniisip ko eh hinawakan lang naman ni Vaughn ang kamay ko. Ngi di nga niya hiningi ang number ko, este meron na pala siyang kopya ng number ko.

 Tok Tok!

“Sino yan?” tanong ko ng madinig ko ang katok sa pintuan ko “It’s me baby, mayro’n kaming pasalubong ni Papa mo sa’yo. Pwede ba akong pumasok para ibigay ‘yon?” tanong ni Mama mula sa pintuan.

“Pumasok ka na po, Mama.” sabi ko sa kaniya at saka ako muling napangiti. Kinikilig pa rin ako na parang bata. bumukas ang pintuan at pumasok ang Mama ko. “Parang masaya ka ata ha?” tanong niya sa akin. “Ako po, Mama?” I asked her back.

“It’s been a long since time since I felt that aura of yours, December. Ang tagal nagtago ng mga ngiting ‘yan. Did something good happen today?” She asked me. Meron ba? I don’t think it’s not that special pero kinikilig ako. s**t! Para talaga akong teenager na kinikilig ngayon.

“Wala naman po, just normal day. A normal day that made me feel like everything is fine and it made me happy,” sabi ko sa kaniya. Hinawakan ni Mama ang mukha ko, her warm touch made the day extra special.

“It will be nice if you are always like that, I want to see you smile like before.” Sabi niya sa akin agad ko naman na hinawakan ang mukha ni Mama. “Did I really changed drastically, Mom? Hindi na ba ako ‘yung December na kilala mo?” I asked her.

“Hindi anak, ikaw pa rin ang anak ko. May pinagdadaanan pero naniniwala ako na malalagpasan mo rin ‘yun. Soon, everything will be okay. Tapos masasabi mo na rin sa amin ng Dad mo ‘yon. And if that day happens gagawin namin ang lahat para tulungan ka, anak.” Saad niya sa akin.

“Thank you Ma!” sagot ko sa kaniya at saka ko siya yinakap nang mahigpit.“Matulog ka na, anak. Binigay ko lang tong pasalubong sa’yo,”at nakita ko ang simpleng pen holder na kulay orange.

“Gawa ‘yan ng mga katutubong Ivatan, at binigay sa akin nung batang gumawa niyan. Hindi ko nga alam kung bakit niya iniabot sa akin, at bakit sa akin pa. Kaya ito naisip kong baka magustuhan mo.” Mom told me. Tama nga siya, I liked it very much. 

‘Nagustuhan ko po, Mama. I’ll use it and put my new pen collection in here,” saad ko sa kaniya. Who did this might have exerted a lot of effort. Halata kasing hand made ito, it looks so ethnic and wonderful. Kasagsagan nang pag-uusap namin ni Mama ay nakaramdam ako ng pagkaduwal, "Anak, are you okay?" tanong niya sa akin.

Tumango ako pero mas lalong sumama ang pakiramdam ko. Agad akong tumakbo sa banyo dahil sa nararamdaman kong hilo at pagsusuka.

 “Anak, anong nangyayari sa’yo?” Mom asked me. Pumasok siya sa banyo at saka lumapit sa akin.Marahan niyang hinagod ang aking likod at sinusubukang pakalmahin ang aking pagsusuka. Kailangan ko na atang itigil ang pills dahil 'di siya gusto ng aking tiyan.

“I don’t know, Mom. Mukhang sumama ata ang tiyan ko sa mga kinain ko kanina,” sagot ko sa kaniya.

“Magpapakuha ako ng gamot sa maid natin. Magpahinga ka na at nang mawala na ang sama ng pakiramdam mo.” Sabi ni Mama sa akin, inayos ko ang sarili ko at saka nagmumug. Si Mama naman ay inayos ang kama ko para mapahiga niya ako. Bakit ba lagi akong nahihilo ngayon?

**** 

PUMUNTA KAMI sa isang event na in-organize ng DSWD para sa mga mahihirap at kapos palad. Dad thought that it would be nice kung malilibang ako kaya sinama niya ako dito. Mabuti nga at ‘di nagtuloy ang sama ng pakiramdam ko kaninang umaga, nawala rin siya nang maisuka ko ‘yung hilo ko.

 Hindi ko maintindihan kung bakit ako laging nahihilo. Itinigil ko na ang pills last week pero tuloy pa rin ang aking hilo. Hinawakan ko ang sentido ko nang makaramdam ulit ako ng hilo. Nilibot ko ang paningin ko para makakita ako nang maaliwalas na bagay pero si Raphael ang bumungad sa akin.

 Todo ngiti pa siya habang nag-aabot ng maliliit na loot bags sa mga batang tinutulungan namin.

 “Plastic.”

“Ate! Ate! bagay kayo ni Kuya sa likod oh!” sabi ng isang bata at saka niya tinuro si Raphael na nakatayo sa likod ko.Hindi ko sinasadyang masamhid kahit wala namang akong iniinom dahil sa sinabi nito.

 Kailan pa ako naging bagay sa isang kabayo ha? “Talaga?” tanong ko sa bata at saka ako ngumiti.

 “Opo Ate! Bagay kayo.” sabi niya muli sa akin at humagikgik ako. Kumuha ako ng teddy bear at agad kong binigay ‘yon sa bata para ‘di na siya magsalita pa.

“Ito na laruan mo oh.. Ingat sa paglalaro ha? Saka pa-check mo rin ‘yung mata mo mamaya baka nabulag ka na at kung ano- ano na ‘yang nakikita mo.” Sabi ko na lang sa batang iyon at saka ako uminom ng tubig, nauhaw ako nang dahil sa batang ‘yon.

 “Pero bagay po kayo!” saad muli nito bago siya umalis.

 “Paano ba iyan sabi ng bata bagay tayo?” mapang-akit niyang tanong sa akin.

 “Mas bagay kang maging demoniyo,” sagot ko sa kaniya at saka ako nagpumilit ng ngiti sa kaniya.

 “Akin na nga ‘yan, ibibigay ko pa sa mga bata ang mga loot bags na ‘yan!” Pagtataray ko sa kaniya inabutan naman niya ako ng ilang piraso nang matapos na ako mamigay ay pumasok muna ako sa loob ng orphanage para magpahangin saglit at magpahinga na rin.

 Masyado na akong nahihilo.

Ano ba ‘tong nararamdaman ko?

Habang naglalakad ako ay muntikan akong matumba mabuti napigilan ni Raphael ang pagtumba ko. “Are you okay?” tanong niya sa akin.

“Huwag mo nga akong hawakan at huwag mo rin akong sundan!” singhal ko sa kaniya at saka ako kumawala sa kaniyang pagkaka-alalay sa akin. “It’s my task to follow you, dear. Saka masama ang pakiramdam mo sasamahan kita sa clinic para ‘di ka mapahamak.” Napangisi nang sinabi niya ‘yon. Kunyari lang siyang concern pero gusto na niya akong mamatay.

“Walang papatay sa akin dito, Raphael. Hindi kita kailangan dito. At saka kung meron mang papatay sa akin. Baka ikaw lang ‘yon. Ay mali pala kasi pinatay mo na ako, matagal mo na akong pinatay,” sabi ko sa kaniya.

“You are still alive and breathing, December. Sa tingin mo ba makukuha ko ang gusto ko pag pinatay kita? Hindi, kasi minsan lang mawawalan ang magulang pero pag pinahirapan kita athabang buhay na sisirain. Parang mas masarap na ganito ‘yon diba?” tanong niya sa akin.

“f**k you Raphael!” sabi ko sa kaniya.

“I would love to!” sagot niya sa akin. Inangat ko ang kamay ko para sampalin sana siya pero nakaramdam ako ng kaunting kirot sa aking tiyan. “Aray...” mahina kong daing pero agad ‘din naman ‘yong nawala.

“Hey, are you really okay? May sakit ka ba December?” tanong n’ya sa akin. Umiling- iling ako sa kaniya. “Hindi, okay lang ako wala akong sakit… Hindi ata kasi ako hiyang sa ginamit kong pills kaya ganito.”

“Dadalhin na talaga kita sa Clinic. Halika na!” mula niyang pilit sa akin pero tumanggi ako sa kaniya. Mahinahon niya akong hinila palapit sa kanya upang sumandal ako sa kanya. Pakiramdam ko ay 'di na ako makakalakad ng diretso. Nagkatinginan kaming dalawa ng masubsob ako sa kanyang bisig.

Habang nagtitigan kaming dalawa ay biglang tumunog ang phone ko. Agad ko namang tiningnan ito at nakita ko na si Vaughn tumatawag sa akin. “Sasagutin ko lang to...” sabi ko sa kaniya at kinuha ko ang phone ko at saka agaran kong sinagot.

“Hey!” bungad niya sa akin napangiti ako ng madinig ko ang malalim niyang boses na agad na nagpatibok sa aking puso. Bakit ganito na naman ang puso ko?

“Bakit ka napatawag sa akin?” tanong ko sa kaniya, he let out a chuckle. “Kasi sabi ng puso ko dug dug dug gano’n, kada nakikita ko yung buwan ng December sa kalendaryo e bigla siyang natunog nang gano’n. Kaya tumawag ako sa’yo,” sabi niya sa akin.

 Mahina akong napangiti do’n.“Ilang beses mo na ba siya nakikita mula kagabi?” tanong ko sa kaniya.

“Ngayon lang naman. Ngayon lang ako tumingin sa kalendaryo e.” sabi niya sa akin. “Pero grabe ang epekto e, ‘di ko namalayan na tinatawagan na pala kita. Kumalma lang ang puso ko nang makausap kita,” dagdag pa niya sa akin.

“Loko loko ka talaga.” sagot ko sa kaniya at saka ako tumalikod dahil ang sama na ng tingin ni Raphael sa akin. Para siyang burikong galit, nakakainis.

“Bakit ka talaga tumawag sa akin? Anong kailangan mo?” tanong ko sa kaniya. “Hmmm.. Wala talaga gusto ko lang na marinig ‘yang boses mo,” sabi niya sa akin ngumiti ako dahil doon .

“Hulaan ko nakangiti ka ngayon nang dahil sa akin no?” tanong niya sa akin.

“Why would I smile because of you?” I asked him.

“Kasi naririnig mo ang boses ko at katulad ko masaya ka rin nang dahil do’n,” sagot niya ulit sa akin. Grabe ang bilib nitong lalaking ‘to sa sarili n’ya pero totoo. Nakangiti ako ngayon nang dahil sa kaniya.

 “Wag kang shunga…” sagot ko sa kaniya.

“Masama bang maging shunga kung para sa’yo naman?” tanong niya pabalik sa akin para akong ewan na namula dahil sa mga sinabi niya pakiramdam ko sasabog na ang pisngi ko.

“Humaharot ka na. Sige na, ibaba ko na to dahil may gagawin pa ako, Vaughn.” sabi ko sa kaniya.

“Awch naman! Ang tagal kong pinag-isipan ng mga sasabihin ko para kiligin ka,” sabi niya sa akin. “Well kulang sa punch ang punch lines mo, sige na busy kami.”

‘Pero sa totoo niyan masyado akong nadala ng mga linyahan niya.’

“Eh wala ka naman sa mga namimigay ng regalo sa mga bata sa TV ah. Ibig sabihin no’n wala kang ginagawa kaya pwede pa tayong mag-usap,” sabi niya sa akin at natawa ako doon.

“Are you watching me, Vaughn?” tanong ko sa kaniya. Nadinig ko ang ubo ni Raphael sa likod ko, I looked at him at nakita ko ang inis sa kaniyang mukha. Muli akong tumalikod at tinuloy ang pagkikipag-usap kay Vaughn, lumayo pa nga ako sa kaniya.

“Oo sa TV pinapanood kita kanina. Ang ganda mo nga kanina. Ganda mo sa yellow dress mo.” Sabi niya sa akin, his comment gave me butterflies in my stomach.

“Gago ka!” mahina kong mura sa kaniya.

“Alam mo ba na ‘di ko hilig manood ng news pero para sa’yo nanood ako. Hindi ko nga napansin ‘yung balita, ikaw lang napansin ko. Alam kong corny pero, sa’yo lang nakatuon ang mga mata ko nang makita kita kanina sa TV. Para akong na-i-starstruck sa’yo,” sabi niya muli sa akin.

“Bagay sayo yung yellow dress mo saka sabihin mo si Raphael wag didikit sa’yo. Nagmumukha siyang kabayo sa tabi mo.” Napatingin ako kay Raphael at natawa ako.

“Ulol ka, natatawa ako sa’yo!” saad ko sa kaniya. “Mas gusto ko ‘yung nakangiti ka kaya lagi kitang papatawanin.” saad niya sa akin. Natahimik ako nang dahil sa mga sinabi niya. Kaya po bang ngumiti ulit nang gaya ngayon? Pag ngumiti ba ako ng tuluyan ay wala nang mangyayaring masama gaya ng dati?

“Gago ka, sige na ibaba ko na ‘to.” Sagot ko sa kaniya, bago pa man siya makasagot binaba ko na ang telepono napabuntong hininga na lang ako. Naging masaya ako kahit saglit na oras man lang.

Inilagay ko ang phone sa aking bulsa. Napakaganda nitong dress na ito dahil may pocket siya. Ang galing ng designer na gumawa nito.“Don’t you dare hitching up with my friends,” sabi ni Raphael sa akin. Pinagbabantaan niya ako sa tono niya, tiningnan ko siya nang masama dahil do’n.

“Sino bang nagsabi sayo na makikipag-close ako sa mga kaibigan mo? Sa tingin mo mapapatawad ko pa kayo sa ginawa niyong pambababoy sa akin?” sagot ko sa kaniya.

“Huwag mo akong lokohin, December. Alam kong may namumuo na sa inyo ni Vaughn. At ‘di ako papayag na maging kayo. There's no way you're gonna be happy with anyone.” saad niya sa akin.

“Ang kapal ng mukha mo!” singhal ko sa kaniya.Nilapit niya ang mukha niya sa akin dahilan para mapaatras ako.

“Tandaan mo to, December wala ng magmamahal sa’yo kahit na kailan dahil sa ginawa namin. Magkamali ka lang at mahalin mo kahit isa mga kaibigan koat ilalabas ko ang video para tuluyang masira ang buhay mo.” bulong niya sa akin at hinalikan niya ang pisngi ko.

“Wala kang karapatan na kunin ang karapatan ko na maging masaya. Sana kahit ‘yun lang naman ang itira mo sa akin, Raphael.” Pakiusap ko sa kaniya pero sinalya niya ako sa pader.

Fear…

Iyon ang nasa sistema ko ngayon. “No, akin ka lang December. At ako ang may karapatan kahit sa feelings mo. And I will never give you the right to be happy, you’ll suffer forever. You’ll be my slave forever. I might be your bodyguard but you are my s*x slave. I’ll protect you to f**k you, understand? You will be handcuffed with me forever, December. Wala ka nang kawala sa akin.” pilyo n’yang saad pero mas malakas ang tono nang pagbabanta n’ya sa akin.

Naramdaman ko ang kamay niya sa aking hita. “Tumalikod ka,” utos niya sa akin. Nakipagmatigasan pa ako sa kaniya pero marahas niya akong pinaharap sa pader.

 Ano ba?!” angal ko sa kaniya pero dinala n’ya ako sa kakaibang awra n’ya.

I might hate him but…Naramdaman ko na lang ang labi niya sa tainga ko, he was nibbling it.

“Akin ka... Akin ka lang...” saad niya sa akin.

I felt the wind in between my legs. Natanggal na niya ang aking underwear. Ang saya na nararamdaman ko kanina ay napalitan ulit ng takot. Lalo na ng maramdaman ko ang paglalaro ng daliri niya sa aking ibaba.

His finger slide inside my cavern. Thrusting it to get my walls ready. Napaungol ako sa kaniyang ginagawa. Bahagya niya akong pinatuwad and with a split second. I felt him inside me, he was thrusting slowly yet deep. Pakiramdam ko kumakawala paunti- unti ang kaluluwa ko sa katawan ko nang dahil sa ginagawa niya.

Malakas na ungol ang aking nabitawan dahil doon.

“Shhh… baka marinig tayo nang mga bata, My dear first daughter. Sige ka baka mabuko ka,” banta niya sa akin sa pagitan ng ungol niya.H is finger slid inside my lips, he made me suck his finger while he was thrusting deep. Hindi ko mapigil ang aking nararamdaman dahil do’n, pleasures.

What I feel is the pleasure that he can give. He was punishing me in the sweetest way that he knows. A revenge that can break my heart while liking its means.

“Oh God!” ungol nang mas bilisan niya ang kaniyang galaw.

“f**k, Raphael! f**k…” ungol ko muli sa kaniya at bigla niyang binagalan ang kilos niya. I’m almost near my edge pero naputol ito. “Now, I want you to assure me one thing, Dec.” aniya.

“Ano ‘yon?”

“Don’t dare love no one else. Akin ka lang, December. Wala kang pwedeng ibang gustuhin kung ‘di ako lang. Nagkakaintindihan ba tayo, first daughter?” tanong niya sa akin.

“Hayop ka!” singhal ko sa kaniy a. He pushed his thing harder inside me. “Itong hayop na ‘to ang nagpapalibog sa’yo ngayon, December. Kinakain mo lang ang bawat mura mo sa akin,” aniya.

“I might like the pleasure of your d**k, but I can never like you. Hayop ka!” mura ko ulit sa kaniya. He chuckled for while before he pushed me deeper against the wall.

Kasabay no’n ay ang mas matindi niyang ulos sa loob ko. “Oh God! f**k!” mura nang mas bilisan niya ang ulos sa akin. Pakiramdam ko mamatay ako sa sarap ng ginagawa niya.

“Urgh… December! Ah!” mura niya bago siya tuluyang labasan.

I felt him inside me.

 Halos manghina ako nang mga oras na ‘yon. Dahil nang matanggal niya ang sarili niya sa akin ay napaupo na lang ako sa sahig. Nakita ko ang underwear ko na nakakalat sa gilid. Tama siya, hawak na niya ako ngayon.

“Tandaan mo, akin ka lang!” saad niya sa akin bago niya iangat ang zipper nang kaniyang pantalon.

“Tumayo ka na diyan, baka hinahanap ka na do’n.” Dagdag pa niya sa akin, tumulo na lang ang luha ko. I was his slave, his f*****g slut. Their s*x doll, ako ang nag-iisang parausan nila. Sino bang tatanggap sa akin nang dahil do’n? Wala nang magmamahal sa akin kasi ang baboy ko na. Binaboy na nila ako.

Inabot ko ang nakakalat kong panty sa sahig at saka sinuot ‘yon ulit. Dahan- dahan akong naglakad pabalik sa loob ng orphanage kung nasaan ang lahat. Nakasunod naman siya sa likod na para bang walang nangyari. He started talking to every kid na nakakasalubong niya na tila ba ang bait niyang tao.

Nakaramdam ako ng bahagyang hilo habang naglalakad. “Miss. December, okay lang po ba kayo?” tanong sa akin ng isang staff ng orphanage nang mapansin niya ang pag suray ko.

“Oo okay lang ako,” sagot ko sa kaniya.

“Mukhang nahihilo po kayo, kailangan niyo po atang magpahinga, Ma’am.” Saad niya sa akin, tumingin ako sa kaniya at saka tumango. Gusto ko munang mapag-isa, siguro nga, kailangan kong magpahinga.

“Sige, kailangan ko nga ata. Saan ba ako pwedeng magpahinga?” tanong ko sa kaniya, ngumiti siya sa akin.

“Sige po, doon po tayo sa kwarto ng mga bata. May malaking kama po doon at tiyak na magiging kumportable po kayo,” sabi niya sa akin at saka niya sinamahan papunta doon.

 Wala akong pwedeng mahalin, walang magkakagusto sa akin dahil sa mga nangyari.

Sabagay sino ba ang magkakagusto sa babaeng gamit na gamit na. Ako nga nadidiri sa sarili ko, ngi di ko mahawakan ang sarili kong katawan paano pa kaya ang iba?

Hindi na ako pwedeng maging masaya.

 ****

LUMIPAS ang dalawang linggo….

 Dalawang linggo ko nang iniiwasan si Vaughn, si Sander at maging si Jeremy ay ‘di ko na rin sila kinakausap, narealize ko na dapat ‘di maging malapit ang loob ko sa kanila. s*x, ‘yon lang dapat ang maging koneksyon namin.

Tama si Raphael sa mga sinabi niya sa akin. At tama din na wala nang magmamahal sa akin.

 Napabuntong hininga na lang ako habang kumakain dito sa paborito naming restaurant ni Kristelle “Ang lalim na naman ng iniisip mo,” sabi niya sa akin. “Mukha ba akong nalulunod at nalaman mong malalim ang iniisip ko?” natatawa kong tanong ko sa kaniya.

“Tatawa na ba ako?” sarcastic niyang tanong sa akin pabalik at saka siya bumuntong hininga. Napangiti na lang ako nang mapait dahil doon. Silence, natahimik na naman ako. Bumalik sa pag-iisip ang utak ko.

“Kristelle, paano kapag napasok ka sa isang sitwasyon? Yung sitwasyon kung saan pinagbabawalan kang maging masaya nang nangyayari sa’yo. Tapos biglang dumating ‘yung pagkakataon na naging masaya pero bawal nga. Anong gagawin mo?” tanong ko sa kaniya. Nanlaki ang mga mata niya at saka siya nag-cross arms.

 “Bakit di na ba masaya ang first daughter namin?” tanong niya sa akin. “Hindi, masaya naman ako pero iba ‘yung tinatanong ko. Paano nga kung mangyari ‘yon sa’yo?” tanong ko sa kaniya.

“No one can forbid us to be happy, tayo lang naman ang nag-iisip no’n. Natatakot tayo sa paligid natin at nakakalimutan na maging masaya,” sabi niya sa akin.

“Nasa atin ‘yun kung paano natin tatanggapin ang sitwasyon. Kung hahayaan ba natin na malugmok tayo sa consequence no’n at hayaan natin na malungkot na lang tayo habang buhay,” sagot niya sa akin.

 “Paano kung nakakatakot maging masaya? Paano kung…”

“Ganito na lang, Dec. Kakayanin mo bang habang buhay na magdusa dahil sa takot na nararamdaman mo at forever na lang na hindi maging masaya? Look December, consequences are easy to handle, takot lang ang nagpapahirap no’n. Hindi porket may problema o may mahirap na sitwasyon ay ‘di na tayo maging masaya. Of course we can still be happy,” sabi niya sa akin napangiti ako dahil sa mga narinig ko sa kaniya.

May karapatan pa akong sumaya? Magmahal? Hindi ko alam.

“Saan ba nagmula yang mga words of wisdom mo?” tanong ko sa kaniya.

 “Bili ng quote book sa Seven Eleven. At nang matuto ka sa life,” natatawa niyang saad sa akin.

 “OMG!” malakas niyang saad habang nakatingin sa likod ko.

 “Bakit?” tanong ko sa kaniya.

 “s**t, ang gwapo. Wait anong gagawin ko?!” saad niya sa akin.

 “Bakit ano bang mayro’n, sinong gwapo?” tanong ko pabalik sa kaniya.

 “December...” ang boses na ‘yon. Kay Darius ang boses na ‘yon. Hindi ako lumingon sa kaniya, I’m avoiding each one of them, at kakausapin ko lang sila kung tungkol sa s*x ang pag-uusapan pero sa tingin ko ‘di tungkol do’n ang nais niyang pag-usapan.

 Yung tono kasi nang boses niya halatang ‘yon ang intensyon niya.

 “Anong kailangan mo?” I asked him.

 “Gusto sana kitang makausap, pwede ba tayong umalis saglit para mag-usap?” tanong niya sa akin. Napalingon ako at nakita ko nga siya sa aking likod.

 “Ayoko, mayroon akong ginagawa.” sagot ko sa kaniya.

 “Look, I just want to talk to you. Kahit saglit lang Dec, gusto lang kitang makausap,” sabi niya muli sa akin.

 “Dec, ang swerte mo, bet ka niya talk. Ako kaya ‘di niya bet?” Kristelle. Napatingin ako sa aking kaibigan at nakita ko siyang naglalaway na sa harap ni Daryl.

 “Hoy! Ayusin mo nga ‘yang mukha mo!”

“Ay grabe ka! Gano’n ba ako kapangit para ayusin ang face ko?” tanong niya pabalik sa akin.

“Gaga! Naglalaway ka na o!” sagot ko naman sa kaniya.

 “Ah, Oo nga no! hahaha juk only,” saad naman niya sa akin nang marealize niyang tulong-tulo na ang laway niya sa labi niya. Agad niya ‘yong pinunasan, muli ko namang binalik ang attensyon ko kay Darius.

“Wala tayong dapat pag-usapan pa.” sabi ko sa kaniya.

“About what happened the last time.” sabi niya sa akin. Natigil ako ng madinig ko iyon. “I know I acted wrong, and I did wrong. Sumobra ako at ‘di ko na-realize na may mali ako. Na mali ako, at nasaktan kita nang dahil do’n. I’m sorry,” sabi niya sa akin, he sighed after saying those words.

Sincerity… naramdaman ko ‘yon. But the word “Sorry,” will not fix anything that happened. Hindi no’n mababago ang mga nangyari, hindi no’n mababalik ang nawala sa akin.

I can’t accept his apology.

“I’m very sorry,” dagdag pa niya sa akin, lihim akong napangiti dahil doon. The first time, some one said sorry with sincerity sa harap ko. Pero tulad nga nang sabi ko, it won’t heal my wounds, it won’t bring back what happened back then.

“Pasensya ka na, pero wala na talaga tayong dapat pag-usapan pa,” ani ko sa kaniya.

“Kung ayaw mong pag -usapan natin. Edi hayaan mo akong i-make up na lang ‘yung nagawa ko. Let me make it up to you,” aniya.

“You don’t need to make it up for me. Okay na ako sa sorry mo, we don’t need to talk about it anymore. Wala na sa akin ‘yon,” sagot ko sa kaniya at kinuha ko ang bag ko. Natatakot akong maging malapit sa kahit na sino sa kanila, natatakot akong maging close sa kanila, ang pagkatiwalaan sila at ang sirain nila ako muli.

“Kristelle, tara na! Let’s go somewhere,” aya ko kay Kristelle.

“Ano? Aalis na ba tayo agad? Pwede siyang isama para sa akin?” maharot niyang tanong sa akin. Diyos ko, itong babaeng ‘to o! Kapag nakakita ng gwapo kahit pandak papatulan e.

“Di mo gugustuhin magkajowa ng dwende kaya tumigil ka diyan. At umalis na tayo,” bulong ko sa kaniya at saka ko siya pinilit na hilain paalis.

 “Ano ba yan? Sige wag na pahimas mo lang sa akin abs niya one time lang,” sabi niya ulit sa akin. “Kristelle, kumain ka na lang pandesal, Okay? Hindi magandang ideya ‘yung naiisip mo,” sagot ko ulit sa kaniya. At muli tinangka siyang hilain pero maharot talaga ang babaeng ‘to.

“Please, December I won’t do anything just let me make it up to you. Nakokonsensya ako,” sabi niya sa akin. Binitawan ko ang kamay ni Kristelle at tumingin kay Darius.

“Ano bang gusto mong gawin?” tanong ko sa kaniya.

 He smiled at me. “Perya...” sagot niya sa akin. Inikot ko ang mata ko sa kaniya pero puno nang pag-asa ang mga mata niya. Para siyang batang gusto talagang mag- perya.

 “Fine, isang oras lang ang ibibigay ko sa’yo. Pag nakabawi ka na ay aalis na tayo. Kailangan ko na rin kasing magpahinga medyo nahihilo ako,” sabi ko sa kaniya.

“Great!” agad niya akong hinila palayo kay Kristelle. Bago pa man ako magreact e parang kalahating kilometro na ang layo ko sa babaeng ‘yon.

“Hoy sama ako! Hoy! Hoy!” nadinig kong sigaw ni Kristelle.

“Teka! isama natin si Kristelle. Baka magtampo ‘yon kung ‘di sasama. Malakas pagnanasa no’n sa’yo!” sabi ko kay Darius, mahina lang siyang tumawa sa akin.

“Ah, H'wag na! tayong dalawa na lang. Hindi ako makakabawi kung mayro’ng makiki tag along sa atin,” sabi niya sa akin. Naglakad kami ng medyo malayo hanggang sa marating namin ang isang perya. Isang maliit na perya, halatang ito ‘yung uri na walang permanenteng lugar. Pero maganda ito at marami ring mga bata doon.

“Ano bang gagawin natin dito?” tanong ko sa kaniya tinuro niya ang ferris wheel.“Diyan tayo pupunta,” sabi niya sa akin at hinila ako papasok sa pilahan ng ferris wheel.

“Wag ka ngang hila nang hila dahil nakakabanas at saka kung pwede e' huwag din masyadong madiin ang hawak mo sa akin. Hindi pa rin kasi ako sanay.” sita ko sa kaniya.

“I’m sorry,” aniya.

“Okay lang, bakit mo ba gusto dito sa ferris wheel?” I asked him. napatingin naman siya sa akin at inaya akong umupo sa loob nito. “Dahil baka mapasaya ka nito,” sagot niya sa akin.

“About last time, I’m really sorry. I’m f****d up and drugged. Took some good vibes before I saw you.” sabi niya sa akin. “Kaya pala hayok ka no’n,” sagot ko sa kaniya.

 “Yeah, pero seryoso ako no’ng niligtas kita do’n sa lalaki. Seryoso din ako na gusto ko nang thank you. And I’m sorry if my actions hurt you,” aniya.

“Kasalanan ko rin naman ‘yon. Di ko na-appreciate ang pagtulong mo sa akin. Galit kasi ako no’n, mas gugustuhin ko pang mapahamak na lang ulit kesa ang humingi ng tulong sa inyo,” sabi ko sa kaniya at saka ako napabuntong hininga.

“I expected too much at that time, akala ko kasi mag te- thank you ka, pero hindi naman pala. Nawala rin sa isip ko na may ginawa pala akong masama sayo kaya gano’n ka. I’m sorry for being a jerk,” sabi niya sa akin.

“I just thought you will like me, if I will save you.” Dagdag pa niya sa akin, napatingin ako sa kaniya. “I will never like you, or anyone sa inyong magbabarkada. That’s my rule.” sabi ko sa kaniya at mahina akong natawa sa sinabi ko.

“Why not?” He asked me.

“Because none of you would like me too,” sabi ko sa kaniya. “Matapos nang mga nangyari, kapag naiisip ko ‘yon nandidiri ako. Ako mismo ‘di ko matanggap ‘yung sarili ko. Diring - diri ako sa sarili ko.  Kada maliligo ako o kaya magpapahid ng alcohol nadudumihan pa rin ako sa sarili ko. Kayo, ‘di ba kayo nadidiri sa akin?” tanong ko sa kaniya.

“Gusto kita.” ‘yon ang sagot niya sa akin habang nakatingin siya direkta sa mga mata ko.

“I like you from the first time that I saw you and I thought that it would be a good opportunity. I think I’m really selfish because it just made you hate me instead of liking me. Hayok ako no’n, and I took a lot of aphrodisiac.  And when I saw you served naked in front me. Nagwala na ako, hindi ko naisip na mali ang nagawa ko. Ang alam ko lang gusto kita at opportunidad na ‘yon,” paliwanag niya sa akin. “And I’m sorry again,” dagdag pa niya sa akin

 “Wag ka ngang magbiro, Darius.” Natatawa kong sita sa kaniya. Gagawin mo ‘yon dahil gusto mo ako? Anong kagaguhan ‘yon? “Nakakatawa but it’s the truth, I like you.” sabi niya sa akin, nagkataon naman na tuluyan nang huminto na ang ferris wheel.

 “Don’t ever come near me again.” sabi ko sa kaniya at saka ako lumabas dito.

 “December! Wait! I am not asking you to like me back!” sigaw niya dahilan para matigil ako sa paglalakad ko. Nahawakan niya ang kamay ko dahilan para humarap ako sa kaniya.

 “Wag mo akong hawakan!” sabi ko sa kaniya at hinawakan ko ang kamay ko na nahila niya.

 “Alam kong biglaan pero ayoko na tuluyan kang magalit sa akin. My heart raced when I saw you crying with what I did. I felt stupid and I realized that I don’t to lose you without even having you,” sabi niya sa akin.

“Hindi mo alam ang pinagsasabi mo, Darius. No one can like me. Walang pwedeng magmahal o magkagusto sa akin!”

“But I did, I did before and I even like you more now! Oo, tama ka. Dapat walang magkakagusto sa’yo dahil sa nangyari pero ‘di ko magawa. I like you.” pilit niya sa akin.

“December, please! Makinig ka sa akin, I don’t expect you to like me back because of what happened. Tanggap kong impossible, I was rude and cruel, I violated you at walang kapatawaran ‘yon. Pero sana, I need a chance. Just give me a chance to like you back,” sabi niya sa akin. Umiling ako sa kaniya bilang sagot.

 Hindi pwede ang nais niyang mangyari.

“I don’t want to give you a chance, I can’t give anyone a chance. I don’t want to get hurt anymore, I don’t want to feel the pain I felt when I found out that the guy I love and the person I trust my life with, betrayed and killed me.” sabi ko sa kaniya at saka ako tuluyan na umalis.

 I can’t let them have a chance to love me. Tama si Raphael, mas maraming masisira kung papaguluhin ko pa ang sitwasyon kung hahayaan ko ang sarili ko na mahalin o magmahal ng isa sa kanila.