Pleasures [ONGOING]

10th Pleasure

DECEMBER JANICE TRINIDAD

ALAS OTSO na ng gabi nang magising ako sa isang bagong lugar. Ibang condo unit ito at isa na naman sa kanila ang kasama ko. Para akong ewan, kada gabi o kaya kada tanghali. Iba- ibang putahe ang natitikman ko. Iba- iba rin ang nakakatikim sa akin. Siguro ito na talaga ang buhay ko, sinira nila ako kaya habang buhay na rin akong sira at patapon. Sa totoo niyan hindi ko alam kung ano ang magiging hinaharap ko. Sinusubukan kong lumaban pero napakahirap pala, kasi 'di ko alam kung mahuhulog ba ako sa isang kumunoy.

 Bumangon ako at napatingin sa nahihimbing sa tabi ko. Si Sander, napabuntong hininga na lang ako at saka ako tumayo sa kama niya. Kinuha ko ang aking bag at saka kinuha ang banig ng contraceptive pills doon. It's been a week since I tried drinking pills at sa tingin ko gumagana naman ito. I should've tried it earlier.  Uminom ako ng pills at saka tumayo para magbihis, gabi na at baka hinahanap na ako ni Mama. Wala silang meetings ngayon kaya baka kanina pa siya nasa bahay. Mom knows my schedules that's why she is prone on worrying.

“Aalis ka na?’ napalingon ako at nakita ko siyang gising. “Kailangan ko ng umuwi, baka may makakita sa akin dito.” sagot ko sa kaniya. “Gusto mo ihatid na lang kita, wala kasi si Raphael. Baka mamaya manipa ‘yon kapag umuwi kang mag-isa." sabi niya sa akin.

 “I can go home on my own.” Sagot ko sa kaniya at saka ako pumasok ng CR. Pagkatapos kong magbihis lumabas na din ako at nakita ko na siyang bihis din.

“Ihahatid na lang kita, please. Ayokong masipa, kargo kita at lagot ako kay Raphael pag may nangyari sa’yo.” sabi niya sa akin.

 “Sige, mapilit ka e.” Sagot ko sa kaniya at saka ako umalis ng kwarto niya. Nanguna na ako sa paglabas dahil ‘di naman ako sanay na nagkakaroon pa ng conversation sa kanila. Naging ugali ko na kasi ang umalis sa tuwing natatakot ang isang session.

 Naglalakad ako papunta sa parking lot nang makaramdam ako ng hilo. “Are you okay?” He asked me pero dinedma ko lang siya. Pakiramdam ko nahihilo ako at nasusuka rin, hindi ko naman kung bakit. Sa tingin ko ay 'di ako hiyang sa pills na ito.

“Bilisan mo na lang diyan dahil gusto ko nang umuwi.” Saad ko sa kaniya nagkibit balikat naman siya at sabay na kaming pumunta sa parking lot, nanguna na rin ako sa pagpasok sa sasakyan niya.

 Grabe na ang hilong nararamdaman ko. “Is it okay kung magmusic ako ng may S-W-A-E-G-G!” sabi niya sa akin. Di ko na lang siya pinansin at hinayaan siya sa gusto niyang gawin. Inirapan ko siya, masyado ata akong moody ngayon dahil sa hilong nararamdaman ko.

 “Masyado ka naman atang mataray?” tanong niya sa akin. “Samantalang kanina, you’re asking me to go deeper…” mapang-akit niyang saad sa akin.

 “Gusto kitang tarayan kaya tinatarayan kita,” sagot ko naman sa kaniya

 “No wonder why,” natatawang saad sa kaniya. niya sa akin kaya naman ako napalingon.

“What why?” tanong ko sa kaniya.

 “Wala naman… nacucurious lang kasi ako sa’yo. Actually, you’re hella interesting. Minsan naiisip kong napaka-unlucky ko kasi ‘di kita nakilala nung close pa kayo ni Raphael.” sabi niya sa akin. His eyes are on the road pero seryoso at sincere ang pagkasabi niya sa akin.

 “If I have knew you before we r***d you, baka ‘di ako nakisali do’n. But it’s too late, we are a group of horny fraternity who wanted to f**k. And it's late for us to apologize, we have already done the act.” sabi niya sa akin.

 “Bakit niyo ba naisip na makisali kay Raphael? Na babuyin ako? Hindi niyo naisip na ayaw ko? Na hindi ko gusto ‘yon? Hindi ba nag-matter sa inyo ‘yung iyak at pagmamakaawa ko?” I asked him.

 “We are brothers, ang nasa Fraternity, gusot ng isa pasok ng lahat, sarap ng isa ay sarap din ng lahat. Simple as that.” sabi niya sa akin as he keep his eyes on the road. “Pero nanira kayo ng buhay ng tao,” bulong ko sa kaniya

 “Ang alam ko lang he wants revenge on his father’s death. Gano’n din si Cleve kaya tinulungan namin sila. Those two they have been through hard times at naisip naming lima na it’s time for them to get their pennies back. Akala ko kasi damay ka at may kasalanan ka rin. But as time goes by naiisip ko, do you really deserve it?” He asked me at bahagyang tumingin sa akin.

 Napabuntong hininga ako dahil doon. “Ayoko na si Daddy ang mapahiya nang mga oras na ‘yon. Natatakot na baka sila din ang saktan niya. I rather take the consequences of his anger and pain than loosing my Dad because of it. Kakayanin ko na lang kahit sa totoo niyan, hirap na hirap na ako.” sabi ko sa kaniya, muli nanginig ang aking luha.

 “Pagod na ako magbayad sa kasalanan na wala naman akong alam,” dagdag ko pa sa kaniya.

 “It is something that the first daughter will say.” sabi niya sa akin at saka siya tumawa ng mahina napangiti na rin ako dahil doon Narating namin ang malacanang kaya binaba na niya ako. Kaagad akong in-escort ng mga PSG sa labas nang makita nila ako.

“Magandang gabi po, Ma’am!” bait nila sa akin.

“Magandang gabi rin, dumating na si Papa?” tanong ko sa kanila. “Mamaya pa po siya dadating, Ma’am. May nais po ba kayong ipahatid sa inyong ama?” tanong nila saa kin.

 “Wala naman. E si Mama, nandyan na ba siya?” sagot ko sa kanila. "Opo Maam kanina pa po pero mukhang busy siya dahil may kausap siya sa Skype." Giit niya sa akin. Ngumiti ako sa kanya at saka tuluyan na akong pumasok sa loob nang bahay at umakyat sa taas pero pagdating ko do’n ay nakita ko si Raphael sa labas ng pintuan at naghihintay sa akin.

“Anong ginagawa mo?” tanong ko sa kaniya, mahina siyang ngumiti at lumapit sa akin. His devilish aura welcomed me. “I’m waiting for you,” sabi niya sa akin at hinawakan niya ang braso ko.

“Bitawan mo ako.” sabi ko sa kaniya.

“Paano kung ayaw kitang bitawan. What if I want to have you forever under my sheets?” he seductively asked me. He wants to f**k me again, for f**k sake! Hindi ba siya nagsasawa sa akin?

“Please Raphael, pagod ako ngayon. I’ve been f*****g Sander for almost a whole day. Gusto ko munang magpahinga.” sabi ko sa kaniya.

“Fine, I won’t f**k you. Marunong naman akong maawa nang kaunti.” sabi niya sa akin at saka niya ako hinalikan sa pisngi.

“Good night, December. Let's just do something naughty tomorrow.” Sabi niya sa akin sa nakakalokong paraan, alam kong may balak siyang gawin sa akin.

 “Well, good night din Raphael” sabi ko sa kaniya. “Dream of me, sweet heart. Para naman makunsensya ka sa mga ginawa mo sa akin. Kahit kaunti lang, kahit katiting lang.” bulong ko sa kaniya at saka ko kinagat ang tainga niya nang mahina kasabay no’n ay ang pagkapa ko sa jeans niya.

“Dreaming of you suffering will be a pleasure of me,” saad niya sa akin. Tumingin ako sa mga mata niya at nakikita kong napaawang na ang labi niya. I’m giving him a slow hand job inside his pants, slowly but surely.

“Aah s**t!” mahina niyang mura sa akin, nilabas ko ang kaniya at hinagod ito. It was so long, maging ako nakakagat ko ang labi ko habang ginagawa ‘to sa kaniya.

 “You really looked like a slut right December, I love that.” He breathed out. Tinuloy ko ang ginagawa sa kaniya. I gave him a sloppy h*****b until his d**k throbbed in my hand and his precum started to leak along with it.

“Oh f**k!” mura niya sa akin.  Tinigil ko ang ginagawa ko sa kaniya at saka ko siya hinalikan sa labi at saka sa pisngi niya. “See you tomorrow...” bulong ko sa kaniya. Kitang kita ko ang pagkabitin na nadadama niya sa ginagawa ko.

"What? What the hell was that?!” singhal n’ya sa akin. Napangisi ako at binalewala ang kanyang pagsinghal. Pumasom ako sa loob nang kwarto at saka tuluyan nang magpahinga. Inaantok ako kahit kakagising ko lang, I remembered f*****g Sander till noon, but I think I slept for a long while. Bakit pagod na pagod ako? Is this the side effect of the pills I'm using? Sabi naman sa google e maganda ang pills na 'yon.

***

PAGPASOK ko sa school kinabukaan ay dumiretso ako sa library para mag-aral, nagpaiwan muna ako do’n at ‘di pinasama ang mga PSG ko para wala gaanong gumambala sa akin. Hindi na kasi ako nakapag-aral kagabi dahil sa hilo na nararamdaman ko. I was also up all night nang dahil sa gutom, nahihilo ako tapos nagugutom.

“Want some?” nakita ko na may naglapag ng kape sa harap ko. Tumingala ako at naktia ko si Sander na nakatayo sa harap ko at kasama niya si Vaughn, kung ano naman ang ngiti ni Sander ay siyang seryoso ng mukha ni Vaughn. “Ano naman ‘tong binibigay mo sa akin? Suhol na ‘to?” natatawa kong tanong sa kaniya.

 “How about a little gift dahil sa conversation natin kagabi? Gusto ko ‘yan ibigay sa’yo dahil nagkaroon ako ng meaningful night kagabi,” He asked me.

 “Ilang sentence lang na-exchange natin kagabi? It’s not a conversation to begin with.” sabi ko sa kaniya.

 “For me it is, You Swaegg! eh!” sabi niya sabay wasiwas pa ng kamay niya ngumiti na lang ako sa kaniya.

 “Well then thank you for this,” sagot ko sa kaniya at ininom ko iyon. “I’m going to need this coffee habang nag-aaral,” dagdag ko pa sa kaniya. “Halata nga, medyo malaki ang eyebags mo. Napuyat ka ba?” He asked me.

 “I never had a good sleep ever since it happened. Swerte na lang kung makatulog ako nang walang sleeping pills.” sagot ko sa kaniya. Natahimik kaming tatlo dahil do’n pero kaagad ‘ding nagsalita si Sander.

 “Ikaw Vaughn do you have anything to say to December?” tanong ni Sander sa kaniya. “Wala naman akong sasabihin sa kaniya,” sagot niya sa dito. His deep voice, pakiramdam ko pumasok ‘yon sa sistema ko.

“Are you sure?” mapang-asar na tanong ni Sander sa kaniya.

 “Oo, wala pa naman.” sagot muli nito sa kaniya.

“Well then, ako na ulit ang magsasalita. December, are you free later?” tanong ni Sander sa akin natigil tuloy ako sa pagtingin kay Vaughn at sa kaniya ko nabaling ang tingin ko.

“Ha?” I asked him. “Are you asking me out?” tanong ko ulit sa kaniya. Umupo na siya nang tuluyan sa harap ko at saka dinilaan ang labi niya.

 “Well, I got free tickets para sa opening ng restaurant nung friend ko. Since the rest of the gang is not free pwera sa inyo ni Vaughn. Gusto ko sana na kayo na lang iinvite ko. Well, kung gusto mo lang naman. Kasama naman si Vaughn do’n and it’ll be fun. Sayang rin kasi ito.” sabi niya sa akin ngumiti ako sa kaniya.

It’s been quite long since I last went out. Noong huling lumabas ako ay birthday pa ni Kristelle. Hindi naman siguro masama diba?

 “Of course I’m free. Kailangan ko rin kasi maglibang. Kakain lang naman tayo doon diba?” Tanong ko sa kanya, mahina siyang natawa sa akin.

“Then that’s great! Don’t worry, December. I won’t do anything against your will!” pangako niya sa akin.

“Right Vaughn?” tanong niya kay Vaughn sabay baling ng tingin niya dito. Napatingin naman ako sa kaniya at nakita ko ang pagtitig niya sa akin. Napalunok ako, masyado akong nai-intimidate sa kanya.

Meaningful stares, like he was trapping me inside his eyes.

“Vaughn, baka naman matunaw si Dec niyan.” Sabi niya kay Vaughn kaya naman parang nagising ito.

“Oh, sorry yung coffee kasi kumalat sa lips mo. I just thought maybe you can wipe it but the coffee stain looked good in your lips uhmm..” nauutal niyang saad sa akin. Sinubukan ko naman alisin ang duming ‘yon pero ‘di ko makuha.

 “Natanggal na ba?” tanong ko kay Sander.

 “Hindi pa,” nagkunot ang noo ko.

 “Weh!”

 “Oo nga dito December. Ako na magtatanggal,” turo ni Sander sa akin.

“Where? Napunasan ko na ba?” tanong ko sa kaniya habang pinipilit na tanggalin ang kape.

 “Ako na lang magtatang—“ Vaughn.

 “Hindi,’ di mo natatamaan dito oh. Ayan...” sabi ni Sander at inangat niya ang daliri niya para mapunasan ang labi ko.

 “Okay na? Wala na?” tanong ko sa kaniya.

 “Oo wala na. Kalma na, enjoy the coffee okay? See you later!” sabi niya sa akin at bumuntot naman sa kaniya si Vaughn. Napabuntong hininga na lang ako at tinuloy ang pag aaral ko. Nang matapos na ako mag aral dumiretso ako sa locker ko para ibalik ang aking mga libro.

“Hello, December!” sabi ng grupo ng mga estudyante.

 “Hello din!” sagot ko sa kanila at saka ako ngumiti. Binuksan ko ang locker ko at may sulat na nahulog doon.

 Smile, see you later.. Di ko alam kung kakausapin kita kasi nahihiya ako but I will try.

 Napangiti ako ng mabasa ko ito. Lagi siyang may sulat sa akin pakiramdam ko sobrang corny ko kasi kinikilig ako dahil dito.Siguro kung ‘di ako nagahasa kikililigin na talaga ako sa sulat niya binalik ko ang sulat sa libro at saka ako pumunta sa susunod kong klase.

 Alas – Syete ng gabi ng matapos ang klase ko, nagpaalam ako kay Papa na pupunta ako sa party ng kaibigan ko mabuti naman pumayag siya pero dapat kasama ko daw ang mga PSG ko. Pinilit ko naman siyang huwag na lang matapos ang 30 minuto na pilitan. Ayon finally, pumayag na si Papa basta daw sasakyan ko ang gagamitin at isang PSG ang magda-drive para sa akin.

Still, gusto niyang may bantay ako. Nagkita kami ni Sander sa harap ng school at kasama niya si Vaughn. Ang desente pa nga nilang tingnan no’n at si Vaughn gano’n pa din tahimik lang siya habang nakatingin sa akin.

Iniwasan ko ang tingin ko sa kaniya dahil sa nakakasunog ang mga mata niya. “So ano, tara na!” aya sa akin ni Sander. Tumango ako sa kanila at sumakay silang parehas sa sasakyan ko. “Masaya don sa pupuntahan natin, don’t worry saka iuuwi na din kita by 11PM baka magalit ang presidente sa akin. Ayokong makulong.” sabi ni Sander sa akin tumango ako sa kaniya. Hindi nagtagal ay

 narating namin ang venue at isang malaking restaurant ang tumambad sa akin. Mukhang opening night nito, at marami ring tao sa loob. There were free food and happy people. 

“Ito yung passes niyong dalawa ha? Pupuntahan ko lang yung friend ko para i-congratulate. Party around, okay?” sabi ni Sander at kumindat siya kay Vaughn.

 “Iiwan mo kami?” tanong ko sa kaniya.

 “Saglit lang ako, okay? I’ll be back!” anito. Nakapoker lang naman si Vaughn at bumuntong hininga na lang dito, inikot pa nito ang mga niya. “Wala ka talagang kwenta, parehas kayo ng Swaeg mo.” naiinis na saad ni Vaughn.

 “Gago, pabor ‘to sa’yo!”

“Sige, balik ka agad ha. Para ‘di naman kami mainip.” sabi ko kay Sander. Di kasi ako kumportable kay Vaughn papalit palit kasi ang mood ng lalaking ‘to. Minsan masayahin siya, minsan abnormal tapos biglang seseryoso. Naalala ko minsan in-approach niya ako tapos 'di na 'yon nasundan pa.

 Marahil ay nahiya na siya.

 “Hindi ka maiinip diyan kay Vaughn, abnormal ‘yan e!” ani ni Sander at saka ito nagpaalam na sa amin. And then he disappeared papasok sa loob.

 “Tara na sa loob,” aya niya sa akin tumango ako sa kaniya. Napalunok ako nang magtagpo ang aming mga mata. Why does my heart beats uncomfortably because of him? Dahil ba ‘to sa mga tingin niya sa akin? We are gently walking inside the place, parang ang bagal ng oras habang naglalakad kami. Ang ingay sa paligid pero kaming dalawa, sobrang tahimik namin.

“Uhmmm, December…” tawag niya sa akin at tumingin ako sa kaniya. “Bakit?” I asked him back, I sounded like a nice one at that one. Imbes na gusto kong magmukhang mataray, naging pabebe ang boses ko nang wala sa timing. Ngumiti siya sa akin.

“Galit ka ba sa akin? I mean alam kong galit ka sa akin kasi sa ginawa namin pero yung as in yung parang galit ba in the other sense. Galit ka ba sa akin?” tanong niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit pero na-gets ko ang point niya.

“Oo galit ako sa’yo, pero ‘di naman ako galit sayo ngayon. Hindi ako galit nang walang dahilan,” sagot ko sa kaniya maging ako nalilito sa pinag-uusapan naming dalawa.

 “Kasi no’ng inaya kitang manood, para ka kasing galit sa akin. Alam ko naman na may karapatan kang magalit as akin, pero pakiramdam ko no’n wala ako sa timing.” sabi niya sa akin. “Kaya inisip ko na sobrang galit ka sa akin,” dagdag pa niya sa akin.

“Fresh pa kasi sa akin ‘yung nangyari no’n kaya galit ako. Hanggang ngayon galit pa rin ako,” sagot ko sa kaniya. Mahina akong natawa dahil sa sinabi ko. "Hindi ko nga alam kung sa inyo o' sa sarili ko ba." Dagdag ko sa kanya.

“So, you’re not that mad at me anymore? Hindi ka na ba gano’n kagalit?” tanong niya sa akin. Narating namin ang lamesa at saka kami nagkatinginan. “Upo muna tayo para makapag-usap ng maayos,” sabi niya at inayos niya ang upuan para maupuan ko iyon agad naman naman ako na umupo doon.

“No, I’m not anymore. Hindi na masyado,” sabi ko sa kaniya nakita ko ang pag ngiti niya sa akin. He smiled like an innocent kid.

“Okay, so pwede mo akong samahan manood ng Annabelle?” tanong niya sa akin inikot ko ang mata ko sabay tawa ng mahina.

“It’s been what? Five months nung nag showing ang movie na 'yon. Don’t tell me ‘di mo pa rin pinanood mula nang tanggihan kita?” tanong ko sa kaniya.Kinamot niya ang ulo at tumawa na parang abnoy sa harap ko.“Eh kasi, gusto ko ‘yung panoorin no’ng birthday ko.Gusto ko kasi kasama kita habang pinapanood ‘yon. Gusto ko kasama ka,” sabi niya sa akin napatingin ako sa kaniya.

What, birthday niya noon?

“It’s your birthday back then?” I asked him tumango siya sa akin. “Pero okay, gagawa na lang ako ng bago kong birthday para panoorin natin ‘yon ng sabay. Yey!” sabi niya sa akin natawa ako dahil doon. No’ng una nakokonsensya ako pero ngayon natatawa ako.

Gagawa siya ng birthday niya? Anong klaseng utak ba ang meron siya? I mean ‘di kasi ganito ang kilala kong Vaughn. Tahimik lang siya at m******s, ‘yon ang naalala kong characteristic niya. “Gagawa ka ng birthday mo?” I asked him.

 Tumango siya sa akin bilang sagot. “Oo.” simpleng sagot niya sa akin. “Impossible ‘yon, Vaughn. Hindi mo pwedeng baguhin ang birthday mo,” saad ko sa kaniya.

 Muli siyang napakamot sa ulo niya. “Wala akong birthday, ‘di ko alam ang birthday ko.” Sabi niya sa akin, nabigla naman ako sa sinabi niya pero ngiting-ngiti pa rin siya habang kinukwento niya iyon sa akin. I felt something sad in my heart, alam kong malungkot na parte ‘yon nang buhay niya.

 How can he smile about the fact that he doesn’t even know his real birthday. “Wala kang birthday?” tanong ko sa kaniya at tumango siya sa akin. ‘Oo, wala akong birthday. Depende sa akin kung kailan ang magiging birthday ko,” sagot niya sa akin.

 “Since pinaplano ko na manood tayo noon kaya ‘yon ang ginawa kong birthday ko. ” sabi niya sa akin. “Bakit di mo sinabi sa akin na birthday mo pala noon. Edi sana sinamahan kita,” sabi ko sa kaniya muli siyang tumawa ng mahina.

 “Edi pag sinabi ko ‘yon eh parang napilitan ka lang na samahan ako. Ang gusto ko kasi ay pumayag ka talaga para dama ko na birthday ko. Saka ayokong sumama ka sa akin na galit ka,” sabi niya sa akin.

“Ma’am, Sir! This is our chef’s choice, enjoy eating!” bulalas nang waiter sa amin at naglapag ito ng dalawang pinggan na may pagkain sa harap namin.

“Kuya tatlo po kami dito. May kasama pa kami,” sabi ko sa kaniya.

 “Sabi po ni Mr. Fitzgerald, dalawa lang daw po ang ibigay ko sa inyo dahil ‘di pa siya makakabalik agad. Kumakanta kasi siya sa Videoke do’n e. Feel na feel pa po niya. Pinapasabi po niya na Swaeggg!” saad ng waiter sa amin.

Kahit na kailan talaga, isisingit pa rin niya ang swaeg sa mga pinanggagawa niya. “Gano’n ba? Sige, pakisabi na lang sa kaniya. Mag-enjoy siya, nag-aya siyang kumain dito tapos mang-iiwan siya,” sabi ko sa waiter, ngumiti naman ‘to at inilapag ang mga dessert na kasama ng pagkain namin.

Nakita kong sumubo na si Vaughn, ang takaw pa nga niya dahil lafang ang ginawa niya sa harap ko. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. “Waiter, pwede ba ‘yung pagkain na para kay Sander bigay mo na lang sa akin,” tanong ni Vaughnsa kaniya.

“Ay sabi po ni Sir. Sander, huwag ko daw kayong pakainin, este ‘wag ko daw pong ibigay sa inyo ‘yung food niya,” sabi naman ng Waiter sa kaniya. Natawa naman ako dahil doon at nakita ko ang panandalian disappointment sa mga mata ni Vaughn.

 “Edi wag! Pakisabi kamo wala siyang Swaeg!” sabi naman niya sa waiter at saka umirap.

 “Bakit wala kang birthday?” tanong ko sa kaniya nang makaalis na ang waiter sa harap namin.

“Ampon kasi ako kaya ‘di ko alam ang birthday ko. Palipat-lipat ako no’n nang pamilya kaya papalit- palit din ako ng birthday. Siguro sa tala ng buhay ko naka- sampung reset na ako ng kaarawan. Kaya naisip ko na magseset na lang ako ng sarili kong birthday, kung trip ko pwede kong maging birthday ngayon. Pero ‘di ko trip, balak ko sana sa December 24 ako magbibirthday e. Pero dumating ka kaya gusto kong maging special na ‘yung birthday ko,” sabi niya sa akin. Namula ako nang dahil do’n, gano’n din naman siya. Parehas kaming namumula tapos bigla din siyang humahalakhak. Ayan tuloy tumalsik pa ang kanin niya sa plato ko.

Ang weird talaga niya. ‘Ang dugyot mo ah,” sabi ko sa kaniya.

 “Sorry, hayaan mo na! Gwapo naman ako eh” sabi niya muli sa akin at muli siyang tumawa. Kunti na lang talaga tatawag na ako ng Mental Hospital.

 “May naiisip ako.” sabi niya sa akin nakatingin lang ako sa kaniya nakakalibang siyang tingnan habang tumatawa.

“Gusto mo ikaw na lang magset ng birthday ko?” tanong niya sa akin.

 “Ako? Bakit naman ako? We’re not even close,” sabi ko sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko, I felt electric shockwaves filled my heart because of it.

“Oh yan, Close na tayo!” sabi niya sa akin habang pisil-pisil niya ang kamay ko.

“May pagkaabnormal ka rin no?” tanong ko sa kaniya at saka ako tumawa. Nanatili lang siyang nakahawak sa kamay ko.

My heart was beating loud because of it. ‘Oo este—Hindi!” sabi niya sa akin.

“Ganito kung kailan mo ako yayayain na manood ng Annabelle. Iyon na ang magiging official birthday ko tapos ‘di na rin ako magpapalit ng birthday,” sabi niya sa akin napatingin ako sa kaniya dahilan para magtama ang mga mata namin.

 Ayan na naman ang mata niya. May kakaiba talaga sa mga mata niya.

 “December?” tawag niya sa akin dahilan para magising ako sa mga pinag-iisip ko. “Kain na tayo para mapuntahan na natin si Sander do’n,” aya niya sa akin.

“Ah Oo, mukhang masarap pagkain dito. Mabuti may free pass tayo.” kumain kaming dalawa at bahagyang nagkwentuhan. Napakarami niyang kwento sa akin at halos hindi na siya makasubo ng kanyang pagkain.Hindi ko akalain na ganito pala siya kadaldal. Ang daming tawa na pinakawalan ko dahil sa kaniya.

 Kahit papaano nakalimot ako nang dahil sa kaniya.

“P’re, mauna na kayo umuwi ni December ha? Nagkatuwaan kami doon at ayaw ako paalisin ng kaibigan ko.” natigil kami sa kwentuhan nang dahil kay Sander. Lumapit siya sa amin at may hawak-hawak pang microphone mula sa videoke. Halata ngang nagkakatuwaan sila. Napabitaw tuloy si Vaughn nghawak sa aking kamay, nahiya naman ako bigla dahil kanina pa pala magpahawak ng kamay.

“Ha?! Loko ka! Sinama mo pa kami dito kung di mo rin kami papansinin dude! You got no swaeeg!” sigaw ni Vaughn sa kaniya.

“Aysus! Kinikilig ka lang! Sige na samahan mo muna si December! Enjoy! Bahala na kayo kung saan kayo pupunta.” sabi ni Sander at kumindat sa akin. Para naman akong nasuka sa kindat niya, hindi niya kasi kinagwapo ‘yon. Maging si Vaughn ata ay naduwal din sa kindat niya dahil kulang sa swaegg! Diyos ko kanina pa ako nauumay sa salitang ‘yan nang dahil kay Sander.

Tumingin sa akin si Vaughn. “Gusto mo ng umuwi?” tanong niya sa akin. Tumingin ako sa orasan at nakita kong medyo maaga pa.

“Ikaw gusto mo na ba? May oras pa ako para mamasyal at saka ayokong maabutan si Raphael sa labas ng kwarto ko. Kaya mas gusto kong nandito sa labas,” sabi ko sa kaniya.

“Sige, mamasyal na lang tayo sa labas. Gusto mo ba?” aya niya sa akin.

“Oo, gustong- gusto ko.” Sagot ko sa kaniya, lumabas kaming dalawa at pumunta sa Garden ng restaurant. It was a mini Garden but it was beautiful, naalagaan ito at halatang name-maintain. Tahimik lang ulit kaming dalawa habang nakatingin sa fountain.

Sobrang relaxing ng fountain sa harap namin. Nabigla ako ng ilagay niya ang kamay niya sa leeg ko kaya mahina akong napasigaw. “Sorry…” aniya.

“Okay lang, nagulat lang ako.” Sagot ko sa kaniya. “Bakit mo ba nilagay ang kamay mo diyan?” tanong ko sa kaniya, nasa leeg ko pa rin kasi ang kamay niya.

 “May kukunin sana ako para ibigay sa’yo,” saad niya sa akin.

 “At mukhang nagtago ‘yon sa leeg mo,” dagdag pa niya sa akin.

Tuluyan na niyang inalis ang kamay niya at nakita ko ang isang origami ng bulaklak na gawa sa tissue at nilagay niya sa kamay ko. “Ang ganda naman nito. Salamat,” sabi ko sa kaniya. Tiningnan ko ‘yon at napansin kong lotus ang origami na ginawa niya.

Another lotus again. Naalala ko ang bulaklak na ‘yon. Si Jeremy ba talaga ang nagbigay no’n sa akin?“Para kang bulaklak na ‘yan. Magkasing ganda kayo. No, mas maganda ka pa sa bulaklak na ‘yan.” sabi niya sa akin at napatingin ako sa kaniya. I blushed with what he said, para akong teenager na kinikilig sa kaniyang mga sinabi.

Ngayon lang ulit ako kinilig nang ganito. “Wag mo akong binobola, Vaughn. Wala akong oras sa ganiyan,” sagot ko sa kaniya.

“Mukha ba akong bola para mambola?” tanong niya sa akin.

“Gago!” sagot ko sa kaniya at muli akong tumingin sa fountain.

“Nagsasabi ako ng totoo, first daughter. Ang ganda mo talaga,” pinigilan ko ang sarili ko na magwala pero parang lumabas naman ang reaksyon ko sa aking pisngi.

Sobrang init na nito ngayon. “Sana di na lang nangyari yung dati para magawa ko talagang maging masaya ngayon. Nang dahil sa nangyari, I felt like my right to be happy was taken away. Hindi ko magawang tuluyan na maging masaya dahil do’n,” sabi ko sa kaniya, naramdaman ko ang muli niyang paghawak sa kamay ko.

“Edi tumingin ka lang sa fountain tapos ipasa mo sa kamay ko yung sakit,” sabi niya sa akin “Vaughn, bakit ganyan ka?” tanong ko sa kaniya tumingin siya sa akin.

“Bakit mo pinaramdam sa akin na okay ang lahat kahit na hindi naman?” I asked him.

“I just feel like you need someone right now. Kahit alam kong impossibleng mabura ko ‘yung sakit nang mga ginawa namin. I want to try, I may not be that person that will help you to forget everything but I’ll try to be the someone that you need.” sabi niya sa akin at muli niyang binalik ang tingin niya sa fountain.

 ****

12 Years later...

“NINONG GUMS!” malakas na sigaw ni Franco ng makita niya na papasok na si Sander sa restaurant kung saan kami naghihintay. Kasama ko rin siya ngayon pero nag CR muna siya mukhang natatae ata kaya nagmadaling pumunta sa CR.

“Ah… ang laki na ng inaanak ko ha? Ang cute cute pa!” sabi ni Sander dito at saka pinanggigilan si Franco, napaikot naman ako nang aking mga mata.

“Kung makapagsalita ka, parang ‘di kayo nagkita niyan last month. Huwag mo ngang manahan nang pagiging shunga mo ‘yung anak ko,” pagmamataray ko kay Sander.

“Ito naman para kunyari may swaegg! Saka hindi pagiging shunga ‘yon dahil swaegg ang tawag doon. Ngayon na lang ako magpapakita ulit tapos sinisira mo pa ang intro ko,” sabi niya sa akin. Tumawa na lang ako sa kaniya.

“Oo na, pagbibigyan na kita, Mr. Swaeg.”

“Thank you ha? Utang na loob ko.” saad niya sa akin. Nakita kong binigyan niya ng mga chocolate ang bata. Masaya naman ‘tong tinanggap ni Franco at kinainan na niya agad ‘to.

“'Today is his death anniversary,” sabi niya sa akin.

“Pupunta ka na ba? O maghihintay ka lang ulit sa labas ng sasakyan?” tanong niya sa akin.

Napayuko ako dahil doon. Hindi ko pa kaya. “Si Franco na lang ang papapuntahin ko doon. Hindi ko pa kaya, Sander.” sabi ko sa kaniya.

“December, you need to let go. Ang tagal na mula nang mamaalam siya,” sabi niya sa akin.

“Alam ko, alam ko pero kasi mahirap, Sander. Sobrang hirap ang pakawalan lalo na’t alam kong marami pa akong pagkukulang sa kaniya,” sabi ko sa kaniya at tumingin ako sa kamay ko at nakita ko ang wedding ring namin na nakasuot pa rin. I can’t even take our ring off. Hindi ko man nasabi sa kaniya na mahal ko siya pero alam kong alam niya ang nararamdaman ko. “Nandito kami para samahan ka. December, ayaw niya na ganiyan ka. He wants you to be happy even though he’s gone,” sabi niya sa akin at hinawakan niya ang kamay ko.

“Pero mahal ko siya. I can’t let him go because I love him so much,” sambit ko sa kaniya, pinigilan ko ang aking luha.

“You still have Franco with you, Dec. And letting him go is the best thing to do para mas maalagaan mo ang bata.Kahit na sa ibang paraan nabuo si Franco ay tinuring niyang anak niyo ang bata,” sabi niya sa akin.

“Naalala ko pa kung paano ka niya alagaan nung buntis ka kasi nasa isip niya ituturing niyang anak ang bata. Iniisip niyang anak niyo si Franco at gusto niyang mahalin mo rin ito gaya nang pagmamahal niya,” dagdag pa niya sa akin. Tumingin ako kay Franco na masayang kumakain ng chocolate at nagtatakbo sa loob.

“So are you ready guys, let's go…Naroon na sila Hans at yung iba!” sabi niya ng makarating siya sa harap namin mula sa baniyo.

“Naghugas ka ba muna ng pwet?” tanong ko sa kaniya.

“Hindi ako dugyot gaya ni Sander no!” sagot niya sa akin.

“Ulol! Hindi ako dugyot. Ma -swaeg lang ako.” sagot naman ni Sander at saka niya hinambahan ito ng batok.“Okay, okay. What about him? gusto niya kumpleto tayo sa Death Anniversary pero wala pa rin yung isa. Hindi ba natin siya susunduin para makalabas saglit at makapunta?” tanong naman ni Sander sa akin.

“Mas maiging wala siya, di ko pa kaya na makita niya ang anak namin. Saka baka magkasakitan lang kami,” sagot ko kay Sander. Binuhat ko si Franco at agad naman itong yumakap sa akin. Naglambing na naman ang batang do’n.

“Ang bango ng Mama ko,” sabi niya sa akin napangiti ako dahil doon.

“Mama, hug lang po kita ah! Wag ka pong magagalit kasi ihahahug kita,” he asked me. Napangiti ako, bakit ba sobrang bait mo anak? Hindi ko magawang magalit sa’yo ng tuluyan.

No wonder why he loved you like his real son.“Sige lang yakapin mo lang si Mama. I think I need your hugs right now. I miss him so much,” sabi ko sa bata at saka ako umiyak, naramdaman ko ang kamay ni Sander sa likod ko.

“Wag ka ng umiiyak, naiiyak din ako eh, nakakawala ng swaegg!” sabi niya sa akin nabatukan tuloy siya ng isa pa naming kasama.

“Panira ka nang drama e. Gago ka talaga!”