Akça ailesi, hastaneden dönerken içlerinde bir hüzünle eve girdiler. Geçirdikleri gergin anlar, hepsinin yüzüne vurmuştu. Yasemin’in yaşadığı çöküş, onlara derin bir endişe vermişti. Selim Bey, kapıyı kapatırken, eve girmenin ağırlığını hissetti. Sanki dört duvar arasında, yaşadıkları tüm korkular birikmişti.
Aslı Hanım, “Kızım, şimdi dinlenmelisin,” diyerek Yasemin’in odasına doğru ilerledi. Ama içindeki kaygı, onu rahatlatmıyordu. Mert, kardeşinin yaşadığı bu zor süreci düşünerek, “Belki de ona biraz yalnızlık iyi gelir,” dedi. Ailesinin, bu durumu anlaması gerektiğini biliyordu.
Yasemin odasında, her şeyin sesini kaybettiği bir anın içine kapandı. Kendi düşüncelerinin içinde kaybolmuştu. Dışarıdaki sesler, ona uzak ve belirsiz geliyordu. Akça ailesi, endişeli bir sessizlik içinde bi
