สิ้นสุดคำว่ารัก(หย่ารัก)

เข้าโรงพยาบาล

"หยุดนะเเทนนนน!!!!"แม่ของเเทนและขุนเข้ามาห้ามเเทนคุณ ก่อนที่เเทนคุณจะทำอะไรไปมากกว่านี้

"ขุนพาหนูลัทออกไป"เเม่ของเเทนคุณโกรธเขามาก

"ครับคุณป้า ป่ะลัท"ขุนประคองลัทในสภาพที่เปียก ตอนนี้ตัวลัทสั่นไม่หยุด

"เพี้ยยยย"แม่ตบแทนคุณอย่างเเรง

"หายบ้าเเล้วยัง"เธอตะคอกใส่ลูกชายของตัวเอง

"แกนี้มัน!!!!! ฉันไม่เคยเลี้ยงลูกให้นิสัยเเบบนี้ เเกรเป็นบ้าอะไรของเเกห๊ะเจ้าเเเทน!!!!!"

"ทำน้องเเบบนี้ทำไมน้องเป็นผญ.แล้วที่สำคัญเป็นเมียเเกนะ"เเม่ตะคอกใส่แทนคุณ

"เมียคนเดียวที่ผมจะย้อมรับคือเจนน"เเทนคุณเองก็ไม่ยอมเเพ้ เขาตะโกนใส่หน้าเเม่ของเขา

"ถ้ามันรักเเกจริงมันจะทิ้งแกไปเหรอ คิดบ้างสิ อย่าโง่ให้มันมาก!!!!!"

"ฮืออออออๆแม่แต่ผมรักเจนนน ผมอยากอยู่กับเจนฮื่ออออๆๆ"เขาคุกเข่าแล้วร้องไห้ต่อหน้าเเม่ของเขา

"แทนเขาทิ้งเเทนไปแล้ว แทนควรจะอยู่กับคนที่รักแทนนะ "แม่ลงไปกอดแทน แทนกอดแม่กลับเเละร้อไห้หนักขึ้น เเทนคุณเหมือนคนสติเเตกที่เอาเเต่ร้องไห้คิดถึงเเต่เจน

"ลัทเป็นไงบ้างหนาวไหม"ขุนหยิบผ้าเช็ดตัวมาแล้วห่มให้ลัท

"ไม่ค่ะ ลัทขอบคุณขุนมากนะ"

"พี่เเทนนะ พี่แทน ทำกับลัทอย่างงี้ได้ยังไง"ขุนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเเละสีหน้าที่โมโหเเละไม่พอใจ

"ขุนอย่าโทษพี่เเทนเลยนะ"ลัทพูดขึ้น เธอดูไม่โกรธเเทนคุณเลยด้วยซ้ำ

"โห้นี่เขาจะรู้ไหมว่าลัทเข้าข้างเขาขนาดไหน ขนาดเขาทำกับลัทขนาดนี้"

"หนูลัทเป็นไงบ้างลูก"แม่แทนคุณเดินลงมาหาลัท

"ไม่เป็นอะไรค่ะ แล้วพี่เเทนละค่ะ"

"โถ่ ยังจะห่วงคนอื่นอีก"เเม่เเทนคุณเดินเข้ามาเเล้วกอดลัท

"เจ้าเเทนหลับเเล้วจ้ะ หนูก็ขึ้นไปนอนกับเจ้าเเทนได้เเล้วนะ"

"เอออออ........"

"ไม่ต้องกลัวหรอกพี่เขาไม่ทำอะไรหนูลัทเเน่ เชื่อเเม่นะ''

"ค่ะ นั้นลัทไปนอนก่อนนะคะ"

"จ้ะ"หลังลัทพูดกับเเม่เเทนคุณเธอก็ขึ้นมาบนนห้องทันที เธอเปิดประตูมาเห็นเเทนคุณกำลังหลับอยู่

"เห้ออออ หลับเเล้วสินะ" [ถ้าถามว่าฉันโกรธพี่เเทนไหมที่เขาทำแบบนี้ ฉันไม่โกรธเลยฉันเข้าใจเขามากๆ เขาคงรักพี่เจนมาก ก็คบกันมานานอ่ะนะ เห้อออไปนอนดีกว่า] ลัทเข้านอนทันที

"หนะ หนาววววว"ลัทละเมอพูดออกมา แทนคุณเลยหยิบผ้าห่ม มาห่มให้อีก

"หนาวตรงไหนว่ะ"เเทนคุณเลยเอามือไปทาบบนหน้าผากของลัท

"เชี้ยยย ตัวร้อนมาก ทำไงดีว่ะ"เขาอุ้มลัทขึ้นบนเตียง

"พี่เเทนลัทขอโทษ.... ลัทขอขอโทษ..."เธอละเมอพูดออกมาทำให้แทนตกใจ

[เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยเเต่ทำไหมเธอขอโทษผมตลอดดด คนผิดกลับเป็นผมเเต่ผมเองกลับทำไม่ดีกับเธอ] แทนคุณเลบรีบวิ่งไปหาแม่ของเขา เพราะอาการของลัทยิ่งเเย่ลง เธอตัวสั่นเเละตัวร้อนจนเเทนคุณตกใจ

"แม่ลัทไม่สบาย ตัวร้อนจี่เลย"แม่ของเขาไม่พูดมากรีบไปดูลัทที่ห้องทันที

"ตัวร้อนจริงด้วย เเทนพาน้องไปหาหมอเถอะ"จากนั้นเเทนคุณก็พาลัทมายังโรงพยาบาล

"ครับ"เเทนรีบอุ้มพาลัทไปหาหมอ

"ตอนนี้ คนไข้มีไข้สูงมากนะครับและเหมือนมีอาการอ่อนเพลียด้วย"หมอพูดขึ้น

"แล้วต้องทำยังไงครับ"เเทนคุณเอ่ยถาม

"ให้น้ำเกลือสัก2-3วันก็หายเเล้วครับ"

"โอเคครับ"

"ลัทททท"แม่ของลัทรีบวิ่งมาหาลัท

"เป็นไงบ้างลัท"

"ทำไหมเมื่อวานตอนที่พี่มาส่งยังดีอยู่เลย ใครทำอะไรลัทป่าว"รันพูดแต่หันไปมองแทนคุณ เพราะตัวเขาเองก็สงสัยเเทนคุณ เขารู้สึกตั้งเเต่เมื่อวานว่าลัทต้องเจอเรื่องอะไรเเน่ๆ

"เอออ.....คือลัทปวดหัวตั้งเเต่เมื่อวานเเล้วค่ะเเต่ไม่ได้บอก" [ไม่รู้จะเเก้ตัวยังไงเล้วจริงๆนิค่ะ ถ้าพี่รันกับแม่รู้คงให้เลิกกับพี่เเทนแน่ๆฉันไม่อยากให้เป็นเเบบนั้นเลยจริงๆ เเละฉันเองก็เข้าใจว่าทำไมพี่เเทนถึงทำเเบบนั้นเพราะเขาเมา เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นก็ได้]

"ไม่จริงครับลัทโกหก ผมฉีดน้ำใส่น้องจนทำให้น้องไม่สบายครับ"หลังจากแทนคุณพูดขึ้นสายตาทุกคนในห้องหันมาดูแทนคุณ ครอบครัวของลัทดูโกรธมาก โดยเฉพาะรัน

"เจ้าแทน"

"ไอ่แทน ผัวะ"รันเข้าไปต่อยแทนคุณทันที ทำให้แทนคุณล้มลงไปกับพื้น

''พี่รันพอได้เเล้วค่ะ"

"ถ้าไม่ชอบลัทก็บอกกันสิว่ะ มาทำน้องกูทำไม น้องกูทำอะไรผิด มึงทำน้องกูทำไมไอ่เเทน!!!!!!"รันโกรธเเทนคุณมากเขากระชากคอเสื้อเเทนคุณขึ้นมาอีกครั้ง

"รันป้าขอโทษเเทนลูกชายป้าด้วย แต่มันไม่ใช่แบบที่รันคิดนะ"เเม่ของเเเทนคุณเองก็พยายามจะอธิบายให้ทุกคนได้ฟัง

"คุณป้าไม่ต้องแก้ตัวเเทนมัน!!!!"

"พอได้เเล้ว"รอบนี้เป็นเสียงของพ่อลัทที่เดินเข้ามา

"พ่อออออออ..."

"คุณหญิงกับแทนคุณออกมาคุยกับผมหน่อยสิ"