สิ้นสุดคำว่ารัก(หย่ารัก)

เมา

หลังจากพ่อของลัทเรียกเเทนคุณกับแม่เเทนคุณไปคุยเป็นเวลาเกือบ1ชั่วโมง ทั้ง3ได้เดินเข้ามาในห้องของลัท

"พ่อผมว่าให้น้องเลิกกับไอ่เเทนคุณเถอะ"ขุนเดินเข้ามาบอกพ่อของตัวเอง รันโกรธมากเขาไม่อยากให้ลัทต้องมาเจออะไรเเบบนี้ เพราะขนาดรันเเองก็ไม่เคยคิดที่จะดุหรือจะตีน้องสาวของเขาเองเเเลยด้วยซ้ำ

"จะไม่มีใครเลิกกันทั้งนั้น"พ่อขิงลัทพูดขึ้น

"พ่อ!!!!"

"แกหยุดได้เเล้วรัน"

"ลัทเป็นไงบ้าง"พ่อของลัทเดินเข้ามาลูบหัวลัทอย่างอ่อนโยน เขาไม่อยากเห็นลูกสาวเขาเจ็บเเม้เเต่น้อย

"ไม่เป็นไรค่ะพ่อ"ลัทส่งยิ้มให้พ่อ หลังจากนั้น ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านเหลือเเค่ลัทกับแทนคุณ [จริงแม่ของฉันจะอยู่เฝ้าเเต่อยู่ๆพ่อก็ห้ามบอกให้สามีเขาดูแลเองใช่พ่อหมายถึงให้พี่เเทนดูแลฉันเอง พอทุกคนกลับไปกันหมดเหลือเเค่ฉันกับพี่เเทน ความรู้สึกอึดอัดเเละเย็นช้าก็เข้าปกคลุมอีกครั้ง]

"ขอโทษเรื่องเมื่อคืน"แทนคุณพูดขึ้นมา เเต่สายตาเขาไม่มองเธอเลยสีกนิด

"ไม่เป็นไรค่ะ "ลัทดีใจมากที่เเทนคุณขอโทษเธอ

"ยิ้มอะไร"เเทนคุณเอ่ยถามลัท

"ป่าวค่ะ"แทนคุณนอนเฝ้าลัทจนถึงรุ่งเช้าก็ขอตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด

"ก๊อกๆๆ"เสียงเคาะประตูห้องของลัทดังขึ้น

"พี่กร"กรคือเพื่อนของรันที่สนิทกันมานานเเละที่สำคัญกรยังเป็นคนที่เพียบพร้อมเเละเเอบชอบลัทมานานเเล้วเหมือนกัน

"ว่าไงไอ่ตัวเล็ก หายหรือยังงงง"กรเดินมาลูบหัวลัทด้วยความเอ็นดู ทั้ง 2 คนสนิทกันมากเลยเป็นเรื่องปกติที่เวลาทั้ง 2 คนเวลาเจอกันจะดูสนิทสนมเป็นเพิเศษ

"หายเเล้วค่ะ นี่พี่กรมาคนเดียวหรือคะ...พี่รันไม่มาเหรอ"ลัทที่พยายามมองหารันเเต่ก็ไม่เห็น

"ไม่ครับ เห็นบอกมีประชุมหนะ"กรพูดจบก็นั่งลงข้างๆเตียงของลัท

"มาดูนี่ดีกว่า พี่ทำของโปรดเรามาให้"กรหยิบกล่องข้าวที่เตรียมออกมา พร้อมผลไม้ที่เเกะมาเเล้วเรียบร้อย

"หุวววววว น่ากินจังงงง พี่กรน่ารักที่สุดเลยยย"ลัทเปิดกล่องข้าวดูมันคือข้าวหน้าเนื้อพร้อมน้ำซุปสาหร่ายเต้าหู้ญี่ปุ่น

"ลัทจะกินให้หมดเลยนะคะ"ลัทดีใจมากที่ได้ทานอาหารที่

"จ้า"ระหว่างลัทนั่งกินกรก็มองดูลัทไปแล้วยิ้มไป [ถ้าผมบอกชอบน้องมันคงไม่เป็นเเบบนี้หรอก น้องอาจจะไม่ต้องเเต่งงานกับไอ่แทนจะได้ไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ เห้อแต่สายไปเเล้วเนอะจะให้ทำไง]

"เเล้ววันนี้พี่กรไม่ทำงานเหรอค่ะ"ลัทเอ่ยถาม

"ทำจ้ะ เเต่พี่เเวะมาหาลัทก่อน"

"ยังงี้ก็แอบอู้มาหาสาวสิค่ะ"ลัทพูดพร้อบกับอมยิ้ม เธอชอชบเเกล้งพี่กรอยู่เป็นประจำ

"ใช่จ้ะ ถ้าสาวคนนี้ไม่มีเจ้าของนะพี่ว่าจะจีบเเล้ว"

"เเค่กๆ"คำพูดของกรทำเอาลัทสำลักขึ้นมาทันที

"ใช่......มีเจ้าของแล้ว"อยู่ๆแทนคุณเดินเข้ามาพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"พี่เเทน"

"ไอ่แทน"

"เยี่ยมเสร็จแล้วก็กลับไปได้เเล้ว"เเทนคุณพูดพร้อมกับลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆลัท

"พี่กรลัทว่าพี่กรกลับก่อนเถอะค่ะ"เธอเลยรีบหันไปหากร เพราะเธอกลัวว่าทั้ง 2 คน จะมีเรื่องกัน

"โอเคนั้นไว้พี่โทรหานะ"

"ค่ะ"หลังจากกรออกจากห้องเเทนคุณมีสีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจน

"เออออ....พี่เเทนค่ะ"

"ฉันบอกเเล้วไงเธอจะทำอะไรก็เรื่องของเธอ เธอจะขอหย่ากับฉันตอนนี้ก็ได้นะ"เเทนคุณพูดขึ้น

"พี่กรกับลัทไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย" [เขาหาข้ออ้างจะเลิกกับฉันละสิไม่ว่า ยังไงฉันก็ไม่มีทางเลิกกับเขาเด็ดขาด!!!!!!]

"เรื่องของเธอฉันไม่สนใจอยู่เเล้ว อ่อรู้ไว้ด้วยที่ฉันมาเฝ้าเธอเพราะเเม่ฉันสั่งไว้อย่าคิดเข้าข้างตัวเองล่ะ"เเทนคุณพูดจบก็เดินไปนั่งเล่นโทรศัพท์ที่โซฟาต่อ เขาไม่สนใจลัทเลยด้วยซ้ำ

"ก๊อกๆ"มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น คนที่เดินเข้ามาคือคุณหมอกับพยาบาล คุณหมอเขาเข้ามาตรวจอาการของลัท

"พรุ่งนี้คนไข้สามารถกลับบ้านได้เเล้วนะครับ"

"ค่ะ"หลังจากนั้นคุณหมอก็เดินออกจากห้องไป

"พี่เเทนค่ะ พี่เเทน"ลัทพยายามเรียกเเทนคุณว่าให้ช่วยพยุงเธอไปเข้าห้องน้ำแต่เเทนคุณหลับอยู่เธอเลยพยายามจะพยุงตัวเองขึ้นมา

"โอ้ยยย"ลัทเสียหลักในการพยุงตัวขึ้นมา เเต่โชคดีที่แทนคุณมารับเธอได้ทัน ทำให้ลัทหันหน้าไปมองคนที่ช่วยเธอเเละทำให้หน้าลัทกับเเทนคุณใกล้กันมากจนทั้ง2จ้องตากัน ราวกับเวลาหยุดหมุน

"อย่าอวดเก่งนักได้ไหม"สายตาทั้งคู่ยังสบกัน

"เอออ....ลัทขอโทษค่ะ"

"หึ รีบไปเข้าห้องน้ำสิ"ลัทพยักหน้าตอบ เเทนคุณยืนรอลัทเพื่อใหเ้ธอเข้าห้องน้ำจนเสร็จจากนั้นเขาก้พยุงลัทกลับไปที่เตียง

เช้าวันรุ่งขึ้นลัทก็ได้ออกจากโรงพยาบาล

"หนูลัทหายเเล้วใช่ไหมลูก"เเม่ของเเทนคุณพูดพร้อมกับลูบหัวลัทด้วยความเอ็นดู

"หายเเล้วค่ะ คุณแม่☺️"

"ผมไปก่อนนะ"

"จะไปไหน"

"แม่ผมอยู่โรงพยาบาลหลายวันให้ผมออกไปเที่ยวบ้างสิ"

"แล้วใครจะดูแลหนูลัทล่ะ เธอยังไม่หายดีหรอกนะ"

"คุณแม่ค่ะ ให้พี่เเทนไปเถอะค่ะเขาอยู่กับหนูมาหลายวันเเล้ว อีกอย่างหนูก็หายเเล้วด้วย"

"อืมม ก็ได้อย่ากลับดึกล่ะ"แทนคุณออกจากบ้านทันที

ผับAA

เป้นผับประจำตัวของเเทนคุณ เเละเเก๊งเพื่อนของเขา

"ทำไหมวันนี้ออกมาได้ว่ะ"เพื่อนของเขาถามด้วยความสงสัย เขาไม่เจอเเทนคุณมาหลายวัน

"พวกมึงอย่าถามมากได้ป่ะ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่"เเทนคุณพูดพลางกระดกแก้วเหล้าเข้าปากไม่หยุด

"เห้ยพอได้เเล้วไอ่เเทน มึงดื่มมากไปแล้ววว"เพื่อนของเขาพยายามห้ามเขาเอาไว้ เพราะไม่เคยเห็นเเทนคุณเป็นเเบบนี้มาก่อน

"พวกมึง ให้แม่กูบังคับกูคนเดียวก็พอเเล้วพวกมึงอย่าบังคับกูเลยเเค่นี้กูก็เครียดตายห่าอยู่เเล้ว"

"เห้ยมันเป็นอะไรว่ะ"

"เออจริงว่ะ สงสัยจะเครียดมั้งโดนบังคับให้เเต่งงานขนาดนั้นอ่ะ"

"เออปล่อยมันไปเถอะ"เเทนคุณกระดกเหล้ามากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้เขาเมาจนเพพื่อนๆต้องขับรถมาส่งถึงหน้าบ้าน พอมาถึงหน้าบ้านลัทก็ยืนรออยู่ ลัทที่ได้เห็นเเทนคุณอยู่ในสภาพที่ไม่ได้สติเธอก็ตกใจอยู่ไม่น้อย

"พี่พาเเทนคุณมาส่ง"

"ขอบคุณค่ะ"

"นั้นพวกพี่กลับก่อนนะ ฝากไอ่เเทนด้วย"

"ค่ะๆ"ลัทประคองร่างเมาไม่ได้สติของเเทนคุณเอาไว้ เธอพยายามประคองเเทนคุณให้ถึงห้องนอน

"ปล่อยฉัน ฉันเดินเองได้"เเทนคุณพูดขึ้น

"พี่เเทนอย่าดื้อได้ไหมค่ะ"ลัทพยายามพาเเทนมาถึงห้องนอน จากนั้นเธอก็วางเเทนคุณไว้บนเตียง

"หนักชะมัด"

"ฟึ่บบบ"เเทนคุณคว้ามือของลัทเเล้วดึงเข้ามากอด

"เจนอย่าทิ้งพี่ไป อยู่กับพี่ก่อนน.....เจนนนน"เข้ากอดลัทมากขึ้น

"พี่คิดถึงเจนที่สุดดด"เขาเริ่มจับลัทมาจูบลัทก็ไม่ขัดขืน จากนั้นเขาค่อยๆปลดกระดุมลัทที่ละเม็ดๆจากนั้นเขาก็.....