เพราะเธอ

887 Words
มาถึงโรงพยาบาลลัทก็ให้หมอทำแปลทันที "เป็นไงบ้างลัท"ลัทเดินออกมาพร้อมกับมือที่พันแผลไว้ "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณขุนมากนะ" "อืมนั้นเรากลับบ้านกันเถอะ"ลัทพยักหน้าตอบทันที ทั้งขับรถมาถึงบ้านเกือบมืดเเล้ว ภายในบ้านทุกคนกำลังนั่งทานข้าวอยู่รวมถึงเเทนคุณด้วย "อ้าววว หนูลัทไปไหนมา" "ไอ่ขุน"เเทนคุณพูดเบาๆเมื่อเห็นขุนเดินมากับลัท "คืออ......"ลัทหันไปมองหน้าเเทนคุณแต่เขากลับไม่สนใจเธอเเม้แต่น้อย "คือผมพาลัทไปโรงพยาบาลมาครับ"ขุนตอบเเทน "อ้าวเเล้วหนูลัทเป็นอะไรมากป่าว ไหนมาให้เเม่ดูสิ" "ลัทไม่เป็นไรค่ะ เเค่โดนมีดบาดเฉยๆค่ะ" "อ่อ โล่งอก นั้นมาทานข้าวสิหนูลัท" "หนูทานมาเรียบร้อยเเล้วค่ะ" "ผมอิ่มเเล้ว "เเทนคุณพูดจบกระเเทกโต๊ะเเล้วขึ้นห้องทันที ส่วนลัทพอคุยกับแม่แทนคุณเสร็จก็ขึ้นห้องเช่นกัน ทั้ง2อยู่ในห้องโดยไม่พูดอะไรกันสักคำจนถึงเช้า "คุณแม่ค่ะ วันนี้หนูขอกลับไปเยี่ยมแม่นะคะ"ระหว่างนั่งทานข่างลัทก็พูดขึ้นมา "เป็นอะไรป่าวหนูลัท" "ป่าวค่ะ" "จ้ะ ตาแแทนไปส่งน้องด้วยนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ เดียวลัทไปเองได้ค่ะ" "อวดเก่ง" "ตาแทน!!!!!" "ให้ตาแทนไปส่งเถอะหนูลัท" "ค่ะๆ"พอทานข้าวเสร็จทั้ง2ก็ขึ้นรถทันที "ฮึ สำออย ทำเป็นเจ็บแขนเพื่ออ่อยไอ่ขุนสินะ" "ป่าวนะคะ" "แต่มันก็เรื่องของเธอ เธอจะอ่อยใครจะทำอะไรก็ทำไปเลยฉันไม่ห้าม!!!!!!"เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนลัทก็ไม่ได้ตอบต่ออะไรต่อ "ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" "เดียววันนี้ลัทกลับเองนะคะ" "อยู่หลายๆวันเลยก็ได้นะ"เเทนคุณพูดขึ้นมาเบาๆ เเต่ลัทได้ยินทุำคำพูดของเขา เเต่เธอทำเป็นไม่สนใจเเล้วเดินเข้าบ้านทันที ลัทเดินเข้าบ้านอย่างเเรกที่เธอทำเธอร้องไห้เเละวิ่งไปกอดเเม่ของเธอ "เเม่!!!!!"เธอกอดเเม่พร้อมน้ำตา "เป็นอะไรป่าวลัทใครทำอะไรลูก" "มะไม่มีค่ะ หนูแค่คิดถึงเเม่ค่ะ" "โอ๋ๆ ลูกสาววเเม่ไม่เป็นไรน่าาา คิดถึงก็มาหาแม่บ่อยๆสิ" "เเต่เดียวน่ะ นี่เเขนไปโดนไรมาบอกแม่มาเดียวนี้ว่าใครทำ"แม่ลัทจับเเขนขึ้นมาดูแล้วพลิกไปพลิกมา "ป่าวค่ะไม่มีใครทำ ลัททำตัวเองค่ะ" "อ่อเเล้วไป นึกว่าใครทำลูกแม่เดียวเเม่จะไปจัดการ" "ใครทำอะไรหรอเเม่" "พี่รัน!!!!!"ลัทวิ่งไปกอดพี่ชายของเขา "คิดถึงจังเลยไอ่ตัวเล็ก"รันกอดลัทอย่างเอ็นดู "หนูก็คิดถึงพี่" "ไปอยู่บ้านนู้นเป็นไงบ้างหื้มมม เขาดีกับลัทไหม" "ดีค่ะ คุณแม่ ขุน คุณน้า ดีกับลัทมากค่ะ'' "อ้าวเเล้วไอ่เเทนล่ะ อย่าบอกนะว่ามันเป็นคนทำลัท" "ปะ ป่าวค่ะ พี่เเทนก็ดีค่ะ แค่เขาอาจจะไม่ได้ชอบลัทแบบภรรยา"ลัทพูดพลางทำหน้าเศร้า ลัทกับรันเป็นพี่น้องที่สนิทกันมากทุกเรื่องลัทจะมาปรึกษารัน รันเองก็รูทันทีถ้าเมื่อไรลัทไม่สบายใจ "มันอาจจะยังลืมเจน" "แต่ถ้าลัทไม่มีความสุขลัทมาบอกพี่ได้นะ พี่จะไปคุยกับพ่อให้เอง'' "ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ เออลัทว่าเราคุยเรื่องอื่นดีกว่านะคะ" "อืมๆ'' แทนคุณ เขานั่งมองรูปบนโต๊ะที่เขาคว่ำไว้ สักพักเขาหยิบมันมา รูปนั้นเป็นรูปถ่ายเขากับเจนที่ถ่ายด้วยกัน เป็นรูปที่เขาขอเจนเเต่งงาน เขานั่งมองรูปสักพักน้ำตาก็ไหลออกมา [ทำไมเจนต้องทิ้งผมด้วย ไหนบอกจะเเต่งงานกับผม จะสู้เรื่องคุณแม่ไปด้วยกัน แล้วทำไมถึงทิ้งผมไป] น้ำตาของเขาไหลออกมาไม่หยุด [ผมสัญญาว่าผมจะไม่รักใครอีกผมจะรอคุณนะเจน] เขากอดรูปถ่ายเเละร้องไห้มากขึ้น ช่วงค่ำรันก็ได้ขับรถมาส่งลัทที่บ้านของเเทนคุณ "พี่ไปก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วย" "ค่ะ พี่รันขับรถดีดีนะคะ" "จ้ะ พี่ไปก่อนนะ"ลัทลงจากรถเเล้วรอให้รันขับรถออกไปแล้วค่อยเข้าบ้าน "ส่งสัยคงเข้านอนกันเเล้ว"เธอเดินขึ้นห้อง เปิดประตูมาเธอเจอเเทนคุณกำลังนั่งกินเหล้าอยู่ เธอรับวิ่งเเล้วเข้าไปห้ามเเทนคุณ "พี่เเทนพอได้เเล้วค่ะ" "เธออย่ามายุ่ง!!!!!!!"เขาปัดมือเธอออก "พี่เเทน....." "เพราะเธอคนเดียวที่ทำให้เจนต้องเลิกกับฉันเพราะเธอ!!!!!!"เขาจับไหล่ลัททั้ง2ข้างเเล้วเขย่าอย่างรุนเเรง "พี่เเทนลัทเจ็บ โอ้ยยยย" "ถ้าไม่มีเธอเจนคงได้เเต่งงานกับฉัน!!!!!" "มานี่" "พี่เเทนจะพาลัทไปไหนค่ะ โอ้ยย"เขาลากเธอมาในห้องน้ำแล้วฉีดน้ำใส่เธอ "พี่เเทนพอได้เเล้ววว พี่เเทน" "ปัง"เสียงผลักประตูออกมาเสียงดัง "หยุดนะแทนนนนน!!!!"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD