เพลงยิ้มทั้งที่หน้าปูดบวม
"วันนั้นอาจารย์ไม่มีควิซนะ ฉันเช็คชื่อให้แกแล้ว"
ให้ตายสิ ยัยเพื่อนบ้าไม่ห่วงตัวเองเลย
"แกเลิกห่วงคนอื่นสักที แกไม่โกรธรึไงที่ผู้ชายคนนั้นทำกับแกแบบนี้" ยัยเพลงมองหน้าฉัน พร้อมกับน้ำตาหยดใสค่อยๆไหลลงผ่านหางตา
"ไม่ เพราะฉันเชื่อว่าแกไม่ยอม แกไม่ยอมให้ใครทำร้ายฉัน เหมือนที่ฉันไม่ยอมให้ใครทำร้ายแก และอีกอย่าง...ฉันเชื่อมือแฟนแกนะ"
ฉันพยักหน้ารัว
"ใช่ แกเชื่อมือคุณแทนคุณได้เลย เขาจัดการผู้ชายคนนั้นแน่นอน"
ยัยเพลงไม่ทันพยักหน้าตอบ หมอและพยาบาลก็เข้ามาในห้องจนฉันต้องปล่อยมือเธอให้พวกเขาดูอาการ และเมื่อม่านถูกเลื่อนปิด ฉันจึงตัดสินใจเดินไปนั่งรอที่โซฟา แล้วหยิบมือถือขึ้นพิมพ์เรื่องราวของวันนี้บันทึกไว้ในไดอารี่ของตัวเอง
ที่บอกจะทำฉันทำทุกอย่างเลย และมันก็ได้ผลดีมาก ฉันเลื่อนอ่านทุกวันราวกับอ่านหนังสือสอบ
'ครืด'
ฉันหยุดพิมพ์ เพราะมีแจ้งเตือนข้อความเด้งขึ้นด้าน
