ใคร่รักมาเฟีย (25+)

INTRO ใคร่รักมาเฟีย [แทนคุณ x เดวา] 'สัญญาต้องเป็นสัญญา หนึ่งคนยึดถือข้อนี้มาตลอด แต่อีกคน... สัญญาอะไรวะ ฉันไปสัญญาตอนไหน?!' มือหนาคว้าข้อมือหมับ! จนร่างเล็กถลาไปชนอกเขาอย่างรุนแรง "มากับฉัน!" "ทำไมเดวาต้องไปกับคุณ คุณเป็นใครคะ" "เป็นผัวของเธอ" ริมฝีปากบางเม้มแน่นมองหน้าคนเอ่ยประโยคนั้นด้วยสีหน้าตกใจ ผะ...ผัว? เป็นไปได้ยังไง! ผัวหมายถึงยังไงก่อน แต่งงานแล้วหรือแค่ได้กันเฉยๆ แต่เธอพึ่งเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ครั้งแรกเองนะ จะมาบอกว่าเป็นผัวบ่ได้! "ไม่ คุณไม่ใช่ผัวของเดวา ปล่อยนะคะ ปล่อย!" นักศึกษาสาวพยายามยื้อข้อมือตัวเองกลับ แต่ถ้าเทียบกับร่างใหญ่ที่ทรงพลังแรงของเธอมีเพียงน้อยนิด เขากระชากเธอไปที่รถโรลส์รอยซ์ฟิล์มดำสนิท และมีบอดี้การ์ดใส่สูทยืนล้อม ก่อนจะผลักเข้าไปจนหญิงสาวเสียหลักลงนอนแล้วขึ้นคร่อมกดข้อมือแนบเบาะอย่างอุกอาจ หญิงสาวหัวใจกระตุกเมื่อถูกสายตาคมกริบจดจ้อง เขาหล่อระเบิดระเบ้อแต่ใช้ความหล่อไม่เป็นเหรอเนี่ย ทำไมโหดร้ายกับผู้หญิงแสนบอบบางอย่างเธอขนาดนี้! "คะ คุณ! คุณจะทำอะไรคะ?" "ทบทวนความจำ" "อื้อ!" เธอไม่ทันปฏิเสธ ริมฝีปากร้ายก็ฉกฉวยจูบทันที รสหวานๆกรุ่นไปด้วยกลิ่นบุหรี่กำลังทำให้เธอคลุ้มคลั่งอยู่ภายในอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารุกล้ำอย่างอุกอาจบีบบังคับให้ริมฝีปากเล็กตกอยู่ใต้อำนาจ ก่อนที่มือหนาจะรวบข้อมือขึ้นสองข้างเหนือหัวแล้วกระชากแพนตี้ตัวน้อยลงอย่างรวดเร็ว "อื้อ!" "จำได้รึยัง?" เดวาส่ายหน้ารัวน้ำตาปริ่มที่หางตา มองหน้าหล่อๆที่จ้องเธอด้วยสายตาเยือกเย็นประดุจน้ำแข็ง ขณะนั้นร่างกายก็รู้สึกแปลก มันร้อนรุ่มเหมือนมีอะไรบางอย่างแผดเผาอยู่ภายใน เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับเธอเร็วขนาดนี้ "ฉันถามว่าจำได้รึยัง!" "จำไม่ได้!" "ว้าย!" ทันใดนั้นร่างเล็กก็ถูกจับขึ้น ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะดึงพนักวางมือลงแล้วจับเธอคว่ำหน้าลงอย่างรวดเร็ว หน้าท้องของหญิงสาวพาดทับพนักวางมือกลางเบาะ...ส่วนบั้นท้ายงอนก็กระดกขึ้นตามส่วนโค้งของร่างกาย "ยะ อย่า... อย่าค่ะ" เธอเริ่มสะกดกลั้นความกลัวไว้ไม่ไหว จนเขาจับข้อมือเธอไขว้หลังด้วยมือเพียงข้างเดียว และดึงแพนตี้ที่หลงเหลือออก "ไม่! ไม่นะ! คุณจะทำอะไรฉัน" เขาไม่ฟังเสียงร้องห้ามแม้แต่น้อย กดแก่นกายที่แข็งพร้อมและเต็มไปด้วยอำนาจเข้าไปข้างหลังสุดแรง 'ปึก!' "อ๊า!" เดวาหวีดร้องเสียงหลง ร่างเล็กสั่นเทิ้มขึ้นอย่างรุนแรง ริมฝีปากบางกัดเม้มแน่นสนิท ความเจ็บแปล๊บและซ่านสยิววิ่งเข้ามาในคราวเดียวกัน แต่ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เขาทำรุนแรงราวกับเธอไม่ใช่คน 'ปึก ปึก ปึก' "อื้อ ปล่อย! ปะ ปล่อยฉัน" มาเฟียหนุ่มปล่อยข้อมือเธอตามคำขอแล้วโน้มไปบีบท้ายทอยจนใบหน้าสวยกดลงแนบเบาะ ก่อนที่เขาจะก้มลงกระซิบทรมานอีกระลอก ด้วยการปล่อยไอร้อนผะผ่าวอยู่หลังใบหู เขากำลังจองจำเธอด้วยริมฝีปาก และจังหวะสุดร้อนแรง "ฉันบอกว่าไง...ถ้าเธอหลงทางมาหาฉันอีกครั้ง เธอจะไม่มีวันหนีฉันไปได้" พูดจบก็กระแทกบั้นท้ายงอนจนกระเพื่อม 'ปึก! ปึก! ปึก!' ให้ตาย เขาคือโรคจิต! "อ๊ะ อ๊ะ อื้อ! ฉะ ฉันไม่เคยพูดหรือสัญญาอะไรกับคุณ ไม่เคยเจอคุณเลยด้วยซ้ำ!" มาเฟียหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็กัดฟันกรามกึกด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก่อนที่เขาจะไม่รอให้อารมณ์เหล่านั้นลดลง เร่งสาดความดิบเถื่อนและรุนแรงตอกตรึงเข้าใส่ไม่หยุดยั้ง เขาทำราวกับจะขยี้เธอให้จมไปกับเบาะ และไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าข้างนอกจะมีคนพลุกพล่านหรือมองเข้ามา จนสุดท้ายเขาใช้ท่อนแขนแกร่งล็อกคอเธอจนแหงนหน้า กดเอวจองจำความแข็งขึงจนมิดดัง 'ปึก!' แล้วกระซิบอย่างเยือกเย็น... "งั้นจำไว้ ต่อไปนี้...ผัวเธอชื่อแทนคุณ"