Kinagat ni Daniel Lukas ang kanyang ibabang labi, pinulupot niya ang kanyang mga binti sa kanyang kaibigan at sinalubong ang mga tulak na para bang maaari siyang maging isa sa isa kung dadalhin niya ito nang malalim. Ang kanyang mga mata ay nakapikit, at ang kanyang bibig ay bumuka sa isang tahimik na hiyaw habang si Jorge ay tumulak nang mas mabilis at mas malakas, ibinabalik ang kanyang ulo at ang mundo ay lumiwanag sa mga paputok ng sumasabog na mga bituin. Napuno ng mga hingal ni Jorge ang silid habang nakadapa sa ibabaw ni Daniel Lukas, ibinaba ang ulo sa balikat ng bahagyang lalaki, na nakahawak sa kanyang maitim na kulot.
"Namiss kita." Ang mga salita ay nakatakas sa kanya bago niya mapigilan ang mga ito, gumagala sa kadiliman at kawalan, sumasailalim sa walang pagbabago na pagpata
