Ngunit hindi ang pagbabago ng panahon ang nakaalarma sa kanya. Hindi niya matukoy kung saan, ngunit alam niyang may paparating, isang taong sapat na tahimik at mabilis na pumasok sa silid nang mabilis, nang hindi napansin ni Jordan ang pagbukas at pagsasara ng pinto nang ganoon kabilis. Napasinghap siya nang mariin nang yumakap sa kanya ang malalakas na braso, hinihila siya sa pamilyar at nananabik na yakapin.
"Jorge! Bakit?" Sa wakas ay nagawa ni Jorge na makalayo kay Daniel Lukas, kung bibigyan lang siya ng ilang paghinga. Ngunit hinayaan lamang niya ito hanggang sa magtama ang kanilang mga mata at nakita ni Jorge ang kanyang sarili na nahuli sa nagniningning na mga mata na kumikinang sa isang hindi natural na berde, halos tulad ng mga esmeralda, sa mahinang liwanag ng nagtitipon na bag
