24 Hours
1470 Words
ตอนที่ 12
เช้านี้พีรวิทย์ออกมาทำงานพร้อมกันมนต์นภา ตอนแรกมนต์นภาจะขับรถของเธอมา แต่พีรวิทย์ไม่ยอม บอกว่าทางเดียวกันต้องไปด้วยกัน จะได้ประหยัดแล้วก็หาข้ออ้าง ต่าง ๆ นานา จนเธอยอมมากับเขา
“มนต์จ๊ะ เดี๋ยวพี่ว่าเราแวะทานข้าวก่อนแล้วค่อยเข้าไปที่บริษัทนะ”
“ก็ได้ค่ะ”
ระหว่างที่ทั้งสองรับประทานอาหารกันอยู่นั้น มนต์นภาก็ขอตัวไปห้องน้ำ แต่ว่าเธอหายไปนาน ทำให้พีรวิทย์ต้องลุกขึ้นไปตาม
“มนต์ เดี๋ยวก่อน!!!!” เสียงเรียกมาจากทางด้านหลังของเธอ
“พี่รุท” มนต์นภาเรียกชื่อเขาเบาๆ เขามาทำบ้าอะไรที่นี่เนี่ย!! เดี๋ยวก็ได้เป็นเรื่องหรอก อติรุทรีบดึงมือของมนต์นภาเอาไว้ไม่ให้เธอเดินหนี
“ปล่อย!!” หญิงสาวพูดเสียงแข็ง แต่อติรุทไม่ยอมปล่อยมือเธอและออกแรงลากมนต์นภาไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ หญิงสาวพยายามสะบัดมือออกจากอติรุท แต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว
“นี่!!! พี่รุทปล่อยมนต์เดียวนี้นะ..มนต์เจ็บ!!” หญิงสาวพยายามอ้อนวอนเมื่อรู้ว่าเธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“มนต์ ไปคุยกับพี่ที่รถ”
“มนต์ไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ เรื่องของเรามันจบไปแล้วนะคะ”
“แต่พี่มี พี่รักมนต์นะ”
“รักบ้ารักบออะไร ไปบอกแฟนพี่เถอะแล้วก็เลิกยุ่งกับมนต์ได้แล้ว” ก่อนหน้านี้ยัยขวัญตา แฟนใหม่ของอติรุทที่บุกมาต่อว่าเธอถึงมหาลัยทำให้มนต์นภาอับอาย แถมยังเอารูปคู่ที่นอนด้วยกันมาอวดมนต์นภาอีก เลยทำให้หญิงสาวตัดสินใจเลิกกับอติรุททันที
พีรวิทย์ที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำนานแล้วก็เริ่มผิดสังเกต จึงโทรไปหามนต์นภา ระหว่างที่เธอถูกฉุดกระชากลากถูกันอยู่นั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้นมนต์นภาล้วงมือไปหยิบออกมาดูทันที เมื่อเห็นว่าเป็นพีรวิทย์เธอจึงรีบบอกให้เขามาช่วย
“ฮัลโหล..พี่พีร์มาช่วยมนต์ด้วย” มนต์นภารีบพูดกรอกสายทันที ขณะที่อติรุทพยายามดึงแขนเธอไปที่รถของเขา เมื่อลากมนต์นภาไปที่รถได้สำเร็จ อติรุทก็เอ่ยถามหญิงสาว
“เมื่อกี้ใครโทรมา” อติรุทหันมาถามแบบไม่พอใจ แต่มนต์นภายังทันตอบ เสียงของพีรวิทย์ก็ดังขึ้นใกล้ ๆเสียก่อน มนต์นภารับโทรศัพท์พีรวิทย์เมื่อสักครู่เธอยังไม่ทันได้วางสาย เลยทำให้พีรวิทย์รับรู้เรื่องราวทุกอย่าง
“ปล่อยมือแฟนฉันเดี๋ยวนี้” พีรวิทย์เขาเดินมาดึงแขนอีกข้างหนึ่งของมนต์นภาไว้
“นี่แก..เป็นใคร” อติรุทถามขึ้นด้วยสีหน้าโมโห
“ฉันเป็นแฟนมนต์ และอีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกัน” พีรวิทย์ตอบชัดเสียงดังฟังชัด ทำให้อติรุททำหน้าไม่เชื่อเขาหันมองมนต์นภาอีกครั้งเหมือนจะถามอะไร แต่ระหว่างที่อติรุทเผลอพีรวิทย์ก็ออกแรงดึงหญิงสาวเข้าหาตัว จนมนต์นภาเซไปมาซบอกเขา ชายหนุ่มรีบประคองร่างเธอไว้ทันที พีรวิทย์กอดมนต์นภาไว้แน่น
“ถ้าแกเป็นแฟนมนต์จริง ๆ ละก็ แกก็โดนสวมเขาแล้วล่ะ เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นเมียฉันแล้วโว้ย!!!” อติรุทพูดกลับด้วยอารมณ์ขุ่น แต่พีรวิทย์กลับแสยะยิ้มแบบน่ากลัวกว่า เพราะเขารู้ว่าอติรุทโกหก
“พี่รุทกลับไปเถอะเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว” มนต์นภารีบบอก เพราะดูแล้วพีรวิทย์กำลังจะเดินเข้าไปหาอติรุท มนต์นภาไม่อยากให้ทั้งคู่เปิดศึก
“พี่ไม่กลับ มนต์ต้องไปกับพี่เท่านั้น” อติรุทยื่นข้อเสนอ เพราะคิดว่ามนต์นภายังมีเยื่อใยกับเขาอยู่ และทุกครั้งที่ทะเลาะกัน อติรุทก็สามารถง้อมนต์นภาได้สำเร็จทุกครั้ง และครั้งนี้เขาก็คิดว่ายังไงเขาก็สามารถง้อเธอได้ อติรุทตรงเข้ามาดึงมือของมนต์นภาอีกครั้ง
ว่ายังไงเขาก็สามารถง้อเธอได้ อติรุทตรงเข้ามาดึงมือของมนต์นภาอีกครั้ง
“ปล่อยมือมนต์นภาเดี๋ยวนี้” พีรวิทย์บอกด้วยเสียงเรียบ
“ไม่ปล่อย มนต์เป็นเมียฉันโว้ย!!!” อติรุทบอกด้วยเสียงกร้าว
ผลั๊ว!!! มือไวเท่าความคิดพออติรุทพูดจบพีรวิทย์ก็ปล่อยหมัดตรงเข้าหน้าจนอติรุทจนเซถลาไปกองกับพื้น พีรวิทย์จะเข้าไปต่อยซ้ำอีกแต่มนต์นภารีบเข้าไปห้ามเสียก่อน
“พี่พีร์ ๆ พอแล้วๆ เราไปกันเถอะไม่ต้องไปยุ่งกับเขาแล้ว” มนต์นภารีบดึงแขนพีรวิทย์ให้เดินออกมา
“เลิกยุ่งกับมนต์นภาซะ มนต์เป็นของฉันคนเดียว” พีรวิทย์เดินไปพูดกับอติรุทที่ตอนนี้นั่งเลือดกบปาก มนต์นภาออกแรงดึง แขนชายหนุ่มเดินกลับไปที่รถของเขา เพราะตอนนี้เริ่มมีคนมุงดูหลายคนแล้ว ระหว่างที่อยู่ในรถ พีรวิทย์ก็เอาแต่เงียบต่างคนก็ต่างเงียบ จนมนต์นภาเริ่มอึดอัด แต่เหตการณ์ที่ผ่านมาก็ทำให้เธอรู้สึกประทับใจ ที่พีรวิทย์คอยปกป้องเธอ แล้วมนต์นภาเห็นว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่อติรุทพูดมาเลย
พอถึงที่ทำงานมนต์นภาก็เดินตามพีรวิทย์เข้าไปในห้องทำงาน เขาทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ทำงาน ส่วนมนต์นภาเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเธอ ซึ่งคุณประภาศรีได้จัดโต๊ะทำงานของมนต์นภาไว้ในห้องทำงานเดียวกับพีรวิทย์ และให้มนต์นภาทำหน้าที่ลับ ๆ คอยรายงานผู้หญิงที่มาหาพีรวิทย์ด้วย คุณประภาศรีได้กำชับเธอเอาไว้อย่างนั้น
หลังออกจากห้องประชุมเสร็จ พีรวิทย์ก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง จึงเริ่มพูดกับมนต์นภา
“มนต์....เรื่องเมื่อเช้าพี่ขอสั่ง..” พีรวิทย์เริ่มต้นพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ยังไม่ทันจะพูดต่อมนต์นภาก็รีบเอ่ยขึ้น
“ถ้าเรื่องพี่รุท..มันจบแล้วค่ะ” มนต์นภารีบตอบ พีรวิทย์ลุกเดินมาหาที่โต๊ะทำงานของหญิงสาว
“นี่มันคงเป็นสาเหตุ ที่ทำให้มนต์ไปนั่งกินเหล้าจนเมาวันนั้นสินะ”
“ก็ใช่ค่ะ..เมาจนเสียตัวให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้”
“อย่าเพิ่งงอนพี่สิจ๊ะ..เราดีกันนะ”
“ใครงอนกันแน่คะ..ไม่ใช่พี่พีร์งอนมนต์เหรอคะ”
“อืม..ก็นั่นแหละ เอาเป็นว่าเราดีกันนะ”
“แล้วทำไมไอ้หมอนั่นถึงไม่ยอมเลิกรากับมนต์”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ วันนั้นแฟนใหม่ของพี่รุท มาต่อว่ามนต์ถึงมหาลัย จนทำให้มนต์อับอาย..มนต์ก็เลยตัดสินใจเด็ดขาดที่จะเลิกกับเขา” เธอพูดด้วยเสียงเศร้า
“ต่อไปนี้มนต์ห้ามเดินไปไหนคนเดียวโดยไม่มีพี่เด็ดขาด” พีรวิทย์เห็นว่ามนต์นภาเริ่มไม่ปลอดภัยจึงรีบบอก
“อะไรกันพี่พีร์ แล้วถ้ามนต์จะใช้ชีวิตยังไงกันล่ะ..เข้าห้องน้ำแต่ละที..พี่ไม่ต้องตามไปด้วยเหรอคะ” มนต์นภาแกล้งพูดติดตลก
“มนต์ต้องอยู่ในสายตาพี่ตลอด 24 ชั่วโมง” สีหน้าจริงจังไม่ยอมหัวเราะทั้งที่เธอแกล้งแหย่เขาแท้ ๆ
“ห๊ะ!!!.. พี่พีร์จะบ้ารึไง” มนต์นภาย้ำเสียงสูง
“พี่จะยกเว้นที่คอนโดของพี่ที่เดียวเท่านั้น และมนต์ต้องย้ายไปอยู่ที่คอนโดของพี่..เพราะพี่ไม่ไว้ใจไอ้หมอนั่น”
“มนต์มีทางเลือกอื่นมั้ยค่ะ” มนต์นภาถอนหายใจ เบา ๆ แล้วเอ่ยถาม
“มีอีกทาง...แต่งงานกับพี่สิ”
“พี่มั่นใจแล้วเหรอคะ ว่าพี่อยากแต่งงานกับมนต์จริง ๆ ”
“มั่นใจสิ...” พีรวิทย์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แต่มนต์ยังไม่พร้อมค่ะ มนต์ยังเรียนไม่จบเลย”
“ฝึกงานเสร็จ มนต์ก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่ค่ะ แต่ว่ามันเร็วไป”
“พี่เข้าใจนะ..แต่พี่เป็นห่วงมนต์”
ตกเย็นพีรวิทย์ก็พามนต์นภา ไปเก็บข้าวของที่คอนโดของเธอเพื่อย้ายไปอยู่กับเขาจนได้ มนต์นภาสองจิตสองใจ แต่อีกใจหนึ่งเธอก็กลัวอติรุทจะบุกมา พีรวิทย์สั่งให้ลูกน้องมาขับรถของมนต์นภาไปจอดที่คอนโดของเขา
- Writer
