แผนรักร้ายของยัยจอมแสบ

Chapter 12

ปลาวาฬขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงที่บ้านของเฮียภูในเวลาต่อมา เนื่องจากจักรยานของเธอเมื่อวานขี่มาแต่ไม่ได้เอากลับมาด้วย เธอเดินเข้ามาในบ้านของเขามองหาเฮียภูของเธอรอบๆบ้านแต่ก็ไม่เจอ

"ป้าเฮียภูอยู่ไหนจ๊ะ"

"อ่าวไอ้ปลาวาฬมาหาคุณเขาเหรอ อยู่ในห้องนอนนะยังไม่ออกมาเลย"

"นี่กับข้าวของเฮียภูจ๊ะ"

"ป้าไม่เคยทำข้าวเช้าเลยเพราะคุณเขาไม่กิน เรานี่เก่งนะบังคับคุณเขากินได้นะ "

ปลาวาฬยิ้มออกมาเล็กน้อยด้วยท่าทีอิดโรยสุดๆ บอกเลยว่าเมื่อคืนเธอเหนื่อยมากจริงๆงานที่เขาเร่งมานั้นรายละเอียดเยอะมากถ้าไม่ติดว่าเมื่อวานเธอเกเรขอตามเขาไปตอนนี้คงหลับฝันดีไปแล้ว

"เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะป้า ถ้าไม่บังคับก็ไม่ยอมทานงั้นปลาวาฬไปหาเฮียภูก่อนนะจ๊ะ"

"จ้าๆ งั้นป้าจัดจานให้ที่โต๊ะนะ"

"จ้า"

ปลาวาฬเดินไปหน้าห้องนอนของเขาก่อนจะเคาะประตูเรียก นี่มันก็เช้าแล้วปกติเฮียภูจะตื่นนอนเช้ามากแสดงว่าคงจะตื่นแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เฮียภูคะตื่นหรือยังมาทานข้าวได้แล้วค่ะ"

ปลาวาฬเคาะประตูเรียกเขาอยู่สักพัก เขาเดินมาเปิดประตูพร้อมกับสวมแค่ชุดคลุมตัวเดียว หญิงสาวตาโตก่อนจะส่องไปยังหน้าอกของเขาอย่างแกล้งชายตรงหน้า เขายื่นมือมาดีดหน้าผากเด็กแสบหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้สุดๆ

"ยัยเด็กโรคจิตมาส่องอะไรหน้าอกเฮีย"

"หู้วววว ขาวมากเลยเฮีย คิคิ"

ปลาวาฬยิ้มชอบใจที่นานๆเฮียภูของเธอจะใส่แต่ชุดคลุมมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ปกติมาทีไรก็จะแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมออกไปทำงานวันนี้โชคดีชะมัดเลยไอ้ปลาวาฬเอ้ย

"เด็กโรคจิต!! ให้ตายสิ"

"เชอะมองนิดมองหน่อยทำหวงไปได้ ปลาวาฬเอากับข้าวมาให้เฮียภูแล้วนะทานด้วยทานให้หมดเลย วันนี้ปลาวาฬกลับก่อนนะคะ"

ปลาวาฬโบกมือให้เขายิ้มๆก่อนจะหันหลังพร้อมจะกลับบ้าน เธออยากจะอยู่กับเขาให้นานกว่านี้แต่ว่าสภาพร่างกายของเธอคือไม่ไหวจริงๆ

"เดี๋ยวสิจะรีบกลับไปไหน"

ปลาวาฬหันมามองหน้าเฮียภูของเธอก่อนจะกระพริบตาปริบๆเพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ตาเธอจะปิดแล้ว

"ทำไมตาจะปิดแบบนั้นเมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ"

ปลาวาฬพยักหน้าเบาๆก่อนจะสะบัดหน้าไล่ความมึนออก

"ทำงานนิดหน่อยค่ะก็เลยยังไม่ได้นอน ปลาวาฬกลับแล้วนะเฮีย"

"กลับสภาพนี้ได้ยังไงเด็กคนนี้ เดี๋ยวก็รถล้มหรอกให้ตายสิทำไมถึงอดหลับอดนอนแบบนี้เนี้ย"

เขาเอ่ยออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะลากยัยเด็กแสบเข้าไปที่ห้องนอนของเขา ปลาวาฬหันซ้ายหันขวามองสำรวจห้องนอนของเขาก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

"เฮียภูพาปลาวาฬเข้ามาที่ห้องนอนทำไม อย่าบอกนะว่าเฮียภูจะ... อร๊าย! ปลาวาฬยังไม่พร้อมนะตอนนี้ปลาวาฬง่วงมากเอาเป็นตอนเย็นๆได้มั้ย"

ปลาวาฬเอามือปิดหน้าอกตัวเองอย่างเขินอาย เขาคงไม่ได้ชวนเธอมาเล่นจ้ำจี้ในเวลานี้หรอกใช่มั้ย ถึงเธอจะรักเขาแต่ว่าเธอยังไม่พร้อมหรอกนะ

"ยัยเด็กบ้ากามคิดอะไรอยู่เนี้ยหืม เฮียจะให้ปลาวาฬมานอนหลับที่ห้องเฮียเฉยๆ กลับตอนนี้รอดถึงบ้านนี่ต้องมีบุญหนักมากอ่ะ"

ปลาวาฬเงยหน้ามองเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ

"ว้าแย่จัง นี่ปลาวาฬคิดว่าเฮียภูจะใจอ่อนให้แล้วซะอีก อดเลย"

"แก่แดดนักนะเด็กแสบ ไปนอนได้แล้ว!!"

เขาจับปลาวาฬนอนลงบนเตียงนอนก่อนจะคลุมผ้าห่มให้แล้วปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศให้พอดี ปลาวาฬเป็นเด็กขี้ร้อนเธอจะเปิดแอร์ที่อุณหภูมิต่ำกว่า20องศาโดยปกติเขาจำได้ดี

"นอนเถอะเดี๋ยวเฮียจะออกไปทานข้าว"

ปลาวาฬยื่นมือไปกุมมือเขาไว้ก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน

"ขอบคุณนะคะที่ให้ยืมที่นอน"

"ของฟรีไม่มีในโลกหรอก ตื่นมาแล้วทำอาหารให้ด้วยนะเข้าใจมั้ย"

ปลาวาฬพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะค่อยๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ร่างกายของเธอต้องการการพักผ่อนและเวลานี้เตียงนุ่มๆของเขานั้นทำให้เธอหลับสบายมาก

ส่วนชายหนุ่มเขามองเด็กแสบที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงไม่นอนทำอะไรนักหนากันถึงไม่ได้นอน ตื่นมาเขาขอดุเธออีกซักหน่อยแล้วกัน

ตู๊ดดดดดดดดด

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเขารีบเดินไปที่โต๊ะแล้วรีบกดรับสายทันทีเพราะถ้ายังปล่อยให้ดังแบบนี้มีหวังยัยเด็กแสบได้ตื่นแล้วงอแงแน่ๆ

"ว่าไงต้นมีอะไร"

(วันนี้นายจะเข้ามามั้ยครับ ผมว่าจะคุยกับนายเรื่องงานนิดหน่อยเมื่อวานนายบอกว่าจะเข้ามาผมก็เลยนัดคนอื่นๆไว้ประมาณบ่ายโมงครับ"

เขาหันไปมองร่างเล็กที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงนอนแล้วเผลอยิ้มออมมาโดยไม่รู้ตัว

"(นายครับได้ยินผมมั้ย)

"อ่าๆได้ยิน วันนี้ฉันมีธุระคงไม่ได้เข้าไปไว้นัดกันวันอื่นแล้วกัน"

(รับทราบครับนาย งั้นผมไม่รบกวนแล้วครับ)

ลูกน้องของเขากดวางสายทันทีส่วนตัวเขานั้นวางโทรศัพท์ลงแล้วเดินไปดึงผ้าห่มให้ปลาวาฬเล็กน้อยก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนโดยแต่งเป็นชุดลำลองธรรมดาเพราะวันนี้เขาไม่อยากทำงานแล้ว

เขาเดินออกมาจากห้องนอนแล้วมาที่โต๊ะอาหารเมนูสองสามอย่างที่ปลาวาฬทำมาให้เขาเป็นของที่เขาชอบทานทั้งนั้น ขนาดว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืนแต่เธอก็ยังทำอาหารแถมมาส่งให้เขาถึงที่โดยที่ยังไม่ได้พักผ่อนเพราะฉะนั้นวันนี้เขาควรจะตอบแทนเธอด้วยการพาไปทานไอศกรีมที่ร้าน

"คุณภูจะทานข้าวเลยมั้ยคะป้าจะตักข้าวให้"

"ตักเลยครับ"

"ว่าแต่เจอปลาวาฬมั้ยคะเมื่อกี้เห็นว่าจะไปหาคุณที่ห้องไม่รู้ว่าเจอรึเปล่าหรือว่ากลับไปแล้วก็ไม่รู้"

เขาแค่ยิ้มไม่พูดอะไรให้บอกว่านอนอยู่ห้องเขาเดี๋ยวคนอื่นก็ได้เข้าใจผิดกันพอดี เขาจึงเปลี่ยนใจว่าจะให้ป้าแม่บ้านไปพักผ่อนดีกว่าเพราะถ้าปลาวาฬตื่นเขาคงจะพาออกไปข้างนอกเลย

"วันนี้น่าจะไม่มีอะไรแล้วป้าไปพักผ่อนเถอะครับ"

"ได้เหรอคะ"

"ครับ กลับไปพักผ่อนเถอะถ้ามีอะไรผมจะโทรศัพท์เรียกเอง"

"ขอบคุณนะคะคุณภู"

"ครับ"

เขามองป้าแม่บ้านยิ้มๆก่อนจะชิมอาหารตรงหน้าแล้วเริ่มลงมือทาน ปลาวาฬเป็นเด็กที่ทำอาหารอร่อยถูกปากเขามากแต่ใช่ว่าจะทำได้ทุกอย่างนะเธอจะเป็นเฉพาะที่เขาชอบเท่านั้น

"อร่อยแหะ"