แผนรักร้ายของยัยจอมแสบ

Chapter 13

หลังที่เขาทานข้าวเสร็จเรียบร้อยป้าแม่บ้านก็เก็บเอาไปล้างให้แล้วคงจะกลับบ้านไปแล้ว ส่วนตัวเขาก็เดินกลับมาที่ห้องนอนแล้วเอางานมานั่งดูตรงหน้าโซฟา ส่วนยัยเด็กแสบของเขาก็หลับสบายไม่กระดิกตัวเลยคงจะเหนื่อยมากจริงๆ เขาเดินไปนั่งลงข้างๆเตียงมองเธอที่อยู่ในสภาพอิดโรยเหมือนไม่ได้พักมาทั้งคืน

"มัวทำอะไรอยู่ไม่หลับไม่นอนถึงได้สภาพแบบนี้เนี้ย"

เขาค่อยๆเลื่อนมือไปลูบผมเด็กแสบอย่างเบามือปลาวาฬเหมือนจะสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือมาจับมือเขาไว้แล้วกอดแขนเขาแน่น

"ปลาวาฬปล่อยมือเฮียเลยนะ"

เขาพยายามดึงมือกลับแต่คนตัวเล็กจับไว้แน่นมากเขายิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะนอนลงข้างๆเธอ

"ตื่นมาล่ะหน้าดู หึ!"

เขามองใบหน้าสวยก่อนจะหลับตาลงตาม ไหนๆก็ไม่ยอมปล่อยงั้นนอนหลับไปเลยแล้วกัน จริงๆแล้วเมื่อคืนเขาก็นอนดึกพอสมควรแต่ใช่ว่าจะไม่ได้นอน

สองชั่วโมงผ่านไป....

ปลาวาฬลืมตาตื่นขึ้นช้าๆก่อนจะตาโตอย่างตกใจที่คนที่นอนอยู่ข้างๆเธอคือเฮียภูชายที่เธอรัก

"โอ้ไม่นะ! ตาฉันต้องฟาดไปแน่ๆ ไม่จริงๆ"

เธอหลับตาลงอีกครั้งก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นใหม่อีกครั้งและครั้งนี้เธอก็ยังเห็นเขาเช่นเดิม ปลาวาฬยิ้มออกมาอย่างมีความสุขมองไปยังมือของตัวเองที่กอดมือเขาแน่นไม่ยอมปล่อย

"อร๊าย นี่ฉันทำอะไรเนี้ย"

ปลาวาฬรีบดึงมือกลับเพราะกลัวว่าถ้าเขาตื่นมาแล้วเห็นเธอจับมือเขาไว้ไม่ยอมปล่อยเดี๋ยวจะโดนดุอีกและสงสัยว่าเธอจะดึงมือเขาแรงไปหน่อยก็เลยทำให้เขาตื่นทันที

"อ๊ะ!"

"ตื่นแล้วเหรอ"

ปลาวาฬหน้าแดงก่ำด้วยความเขินก่อนจะพยักหน้าเบาๆ เฮียภูลุกขึ้นเปลี่ยนท่ามานั่งแทนมองเด็กแสบที่ตอนนี้ใบหน้าสดชื่นขึ้นมาบ้างแล้ว

"นอนต่อมั้ยเพิ่งได้นอนแปปเดียวเอง"

"ไม่แล้วค่ะปลาวาฬนอนอิ่มแล้วเดี๋ยวค่อยกลับไปนอนที่บ้านก็ได้ ขอโทษที่รบกวนนะคะเฮียภูงั้นปลาวาฬกลับก่อนนะ"

หญิงสาวรีบลงจากเตียงทันทีอย่างไม่รอช้า ชายหนุ่มรีบดึงมือเธอไว้ก่อนจะเด็กแสบจะวิ่งออกไปจากห้องของเขาซะก่อน

"เดี๋ยวสิจะรีบกลับไปไหน"

"เฮียจะได้ไปทำงานไงคะ"

"ไม่หรอกวันนี้เฮียว่างจะพาเด็กบางคนไปทานไอศกรีมไม่รู้ว่าจะมีใครอยากไปมั้ยน้า"

เขาเหลือบสายตามองเธอเล็กน้อยและนั้นทำให้เด็กแสบของเขายิ้มกว้างออกมาก่อนจะยกมือขึ้นอย่างดีใจ

"ปลาวาฬจะไป เย้ๆ ให้ปลาวาฬไปด้วยใช่มั้ยคะ"

เขาเห็นท่าทางดีใจของปลาวาฬก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู 

"อืม ไปสิ"

"เย้ๆ งั้นปลาวาฬไปล้างหน้าแป๊บหนึ่งนะคะ"

หญิงสาวรีบวิ่งแจ้นไปห้องน้ำทันทีอย่างไม่รอช้า ส่วนเขาที่แต่งตัวแล้วก็เดินออกไปรอเธอข้างนอกพร้อมกับหยิบกระเป๋าสตางค์และกุญแจรถพร้อมสำหรับออกไปข้างนอก เสียงรถจอดอยู่หน้าบ้านของเขาไม่รู้ว่าใครมาหาเขาในเวลานี้ เขาเดินออกไปหน้าบ้านก็เจอป๋าธีม และทีมงานคนอื่นๆเดินลงจากรถมา

"อ่าวธีม ทุกคน.. มาได้ยังไงเนี้ย"

"สวัสดีครับเฮียภูคือผมจะรบกวนยืมบ้านเฮียถ่ายฉากหน่อยนะพอดีว่ามีเพิ่มฉากเข้ามาเพิ่งคิดได้สดๆเลย ดิวบอกว่าบ้านเฮียเหมาะสุดก็เลยพากันมาที่นี่แหละ"

เขาที่กำลังงงๆก็ถึงกับบางอ้อ แล้วเขาจะพาปลาวาฬไปทานไอศกรีมแพลนก็ล้มอีกแล้วนะสิเพราะที่อยู่หน้าบ้านเขาเนี้ยหลายชีวิตเลยนะถ้าจะทิ้งไปข้างนอกก็จะยังไงๆอยู่

"อ่าๆงั้นเข้ามาก่อนสิ "

สงสัยต้องได้เรียกแม่บ้านกลับมาแล้วล่ะมั่งเนี้ย กระทันหันแบบไม่บอกล่วงหน้าไปอีก เห้ออออออ ทุกคนเดิมตามผมมาข้างในบ้านพร้อมกับอุปกรณ์ถ่ายทำ

"ภูคะ ดิวขอโทษนะที่เสนอให้ใช้บ้านของภูนะ"

"อ่อ ไม่เป็นอะไรเลยได้อยู่แล้ว"

เขาเอ่ยยิ้มๆไอ้ธีมก็คือน้องคนหนึ่งไอ้ธัญก็คือเพื่อนผมไงคือสนิทกันอยู่แล้วมันจะทำยังไงก็ได้ทั้งนั้นแหละผมโอเคอยู่แล้ว

"ดีจังเลยวันนี้ภูอยู่บ้านด้วยอ่ะไม่ทำงานเหรอ"

"ใช่ วันนี้หยุดพักนะ"

เขาเอ่ยยิ้มก่อนจะจัดที่นั่งให้ทีมงานทั้งหลายนั่งเตรียมประชุมกันก่อน 

"เฮียปลาวาฬพร้อมแล้ว อ๊ะ!!"

ทุกคนตาโตที่เห็นปลาวาฬเดินออกมาจากห้องนอนของผมโดยเฉพาะดิวกับไอ้ธีมที่ตอนนี้อ้าปากค้างไปเรียบร้อยแล้ว

"เห้ย! ปลาวาฬออกมาจากห้องเฮียภูได้ยังไง"

"ทำไมจะออกมาไม่ได้คะป๋าธีม ก็ปลาวาฬนอนที่นี่เพิ่งตื่น"

"ห๊ะ.นอนที่นี่เหรอ"

"ใช่ค่ะ"

ปลาวาฬเอ่ยยิ้มๆก่อนจะหันมามองหน้าเขา ส่วนเขานั้นก็เถียงไม่ออกคือนอนที่นี่จริงๆไงแต่เพิ่งมานอนตอนเช้ามั้ยไม่ใช่นอนตั้งแต่เมื่อคืนคือคำพูดของยัยเด็กแสบมันกำกวมมากใครได้ยินคงคิดว่านอนด้วยกัน แต่ก็นอนด้วยกันจริงๆ 

"คืองี้.."

เขากำลังจะอธิบายแต่ยัยเด็กอาบพูดตัดบทขึ้นมาซะก่อน

"เฮียภูขางั้นปลาวาฬก็ไม่ได้กินไอศกรีมแล้วสิมีคนมาเต็มบ้านแบบนี้อ่ะ"

ปลาวาฬเดินมากอดแขนเขาแน่นเหลือบสายตามองดาราที่ชื่อดิวเล็กน้อย เธอหวงเฮียภูของเธอมากโดยเฉพาะกับผู้หญิงทุกคนเธอไม่ชอบเลย

"ค่อยไปได้มั้ยวันนี้เขาอยากจะยืมบ้านถ่ายละครนะ ปลาวาฬทำอะไรให้พวกเขาทานดีมั้ย"

เฮียภูหันไปมองหน้าเธอยิ้มๆ ปลาวาฬหันไปมองป๋าธีมเขาอมยิ้มมองสองคนไม่พูดอะไร ดูๆไปสองคนนี้ก็เหมาะสมกันดีเขาคิดอย่างนั้น

"ป๋าธีมทานข้าวมายังคะเดี๋ยวตอนกลางวันปลาวาฬทำอาหารให้ทาน"

"ดีเลยงั้นป๋าฝากท้องไว้ที่นี่นะ"

"ได้เลยค่ะงั้นปลาวาฬไปเตรียมของก่อนดีกว่า เฮียภูขาปลาวาฬไปอยู่ในครัวนะ"

"อืม ทำเยอะๆเลยนะ อ่ะนี่โทรศัพท์ของเฮียปลาวาฬเอาไปโทรเรียกแม่บ้านมาช่วยสิ"

ปลาวาฬส่ายหน้ายิ้มๆ

"ไม่ค่ะให้ป้าเขาพักผ่อนเถอะปลาวาฬทำเองได้"

"ตามใจถ้าไม่ไหวบอกเฮียนะเดี๋ยวเรียกแม่บ้านให้มาช่วย"

ปลาวาฬซบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างออดอ้อนก่อนจะปล่อยมือเขาแล้วเดินไปที่ห้องครัว ส่วนเขามองตามเด็กแสบจนเธอลับสายตาก่อนจะหันไปมองป๋าธีมและดิวที่มองเขาอยู่เช่นกัน

"ตามสบายเลยนะจะเอาอะไรเพิ่มก็บอกได้"

"นี่เฮียภูกับปลาวาฬคบกันแล้วเหรอ"

"จะบ้าหรือไงไอ้ธีม นั้นน้องนะเว้ย!"

"น้องตรงไหนมองยังไงก็เหมือนสามีภรรยากัน"

"ไอ้ธีม!! อะ.. ไอ้..."

"ฮ่าๆๆๆ จริงๆสองคนเหมาะกันดีนะ"

ไอ้ธีมเอ่ยขึ้นยิ้มๆก่อนจะเดินออกไปทันที ส่วนเขาพูดไม่ออกทำได้เพียงแค่ถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเด็กแสบเลยที่พูดให้คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมด

"ตามสบายนะดิวเดี๋ยวเรามา"

เขายิ้มให้ดิวก่อนจะเดินตรงไปยังห้องครัว ไปดูเด็กแสบดีกว่าว่าวันนี้จะทำเมนูอะไรอยู่ข้างนอกก็ช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก จริงมั้ย