ทาสเสน่หาชีคจอมเถื่อน

เชลยทรายแสนซน (1)

เริ่มจากดวงหน้างดงามผุดผ่องไร้ที่ติ ปากนิดจมูกหน่อยรับกับคิ้วโก่งดั่งคันศรช่างลงตัวได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ ผิวของหญิงสาวขาวผ่องเต็มไปด้วยเลือดฝาดสาว ดอกบัวคู่งามที่ดันชุดสวยออกมาก็ช่างอวบอัดน่าสัมผัสยิ่งนัก

แล้วสายพระเนตรก็ไปหยุดอยู่ที่หน้าท้องเนียนขาวแบนราบไร้ไขมันรอบๆ สะดือสวย แล้วจินตนาการอันบรรเจิดของพระองค์ก็เตลิดไปไกลทันที

       ทรงเอื้อมพระหัตถ์หยาบกร้านไปสัมผัสผิวเนื้อเนียนนุ่มอย่างไม่อาจห้ามพระทัยได้ พร้อมกับลมหายใจที่เริ่มติดขัด ก่อนที่จะลูบไล้ฝ่าพระหัตถ์สำรวจไปทั่วร่างงามระหงนั้นอย่างหลงใหล

       “เจ้าช่างเป็นหญิงที่งดงามจริงๆ ไลลา ทำไมเจ้าถึงไม่ฟื้นขึ้นมาสักทีล่ะ เราอยากจะกลืนกินเจ้าเต็มทีแล้วนะ”

       ชีคหนุ่มที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนแอบคิดในพระทัยว่า ถ้าไลลาตื่นขึ้นมาตอนนี้จริงๆ เธอจะทำอย่างไรกับพระองค์ และจะตกใจมากแค่ไหนที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทยบ้านเมืองที่เธอเคยอยู่

       เพราะความคิดอันแยบยลของเจ้าหญิงนอร่าก่อนหน้านั้นหลายเดือนแท้ๆ ชีควาคิลจึงได้ลงทุนเดินทางไปประเทศไทยเพื่อพาตัวเชลยสาวมาที่นี่ด้วยองค์เอง เพื่อนำหญิงสาวมาเป็นนางในฮาเร็มของพระองค์อีกคน

องค์หญิงนอร่าบอกว่า ไลลาคงรู้ว่าชีคกาเล็ดเป็นคนมั่งคั่งร่ำรวยมากก็เลยเอาตัวเข้าแลกเพื่อหวังจะได้เป็นพระชายาของชีคกาเล็ด ซึ่งองค์หญิงนอร่าซึ่งเป็นพระขนิษฐาของพระองค์ไม่มีวันยอม และพระองค์ก็ไม่ประสงค์จะให้พระขนิษฐาที่พระองค์ทรงรักมากที่สุดต้องเสียน้ำตาไปมากกว่านี้อีกแล้ว

เพราะเจ้าหญิงนอร่ารักชีคกาเล็ดมาก นางจึงพูดจาหว่านล้อมให้ผู้เป็นพี่ชายหลงเชื่อว่าไลลาคือผู้หญิงแพศยาที่คิดจะมาแย่งคนรักของนางไป แต่ว่ามันก็มีความจริงอยู่ในนั้นบ้าง ตรงที่ไลลากำลังคบหาอยู่กับชีคกาเล็ดจริงๆ

แต่นั่นเป็นเพราะความมักมากของชีคกาเล็ดเองหรือเปล่าก็ไม่ทราบ ชีคหนุ่มแห่งแซนเทียร่าจึงอยากได้ไลลามาเป็นพระสนมของพระองค์อีกคน แต่องค์หญิงนอร่าเมื่อได้เห็นไลลาครั้งแรกที่แซนเทียร่า เมืองที่องค์เอเมียร์ฟาริค พระบิดาของ ชีคกาเล็ด บินดูร่า อันซาลิด ปกครองอยู่ ก็รู้สึกหวาดหวั่นในพระทัยยิ่งนัก จึงรีบไปขอร้องให้พระเชษฐาของพระองค์ช่วยจัดการไลลาให้ที

“เจ้าพี่ เจ้าพี่ต้องช่วยน้องให้ได้นะเพคะ ผู้หญิงแพศยาคนนั้นมันต้องการจะมาแย่งตำแหน่งพระชายาของชีคกาเล็ดที่หม่อมฉันรักไป เมื่อก่อนท่านชีคไม่เคยมองใครนอกจากน้อง แต่ว่าตอนนี้ ผู้หญิงที่ชื่อไลลาคนนั้นทำให้คนรักของน้องเปลี่ยนไป น้องกลัวว่าถ้าปล่อยไว้นานมากกว่านี้ ตำแหน่งพระชายาคงหนีไม่พ้นนางแพศยาคนนั้นแน่นอนเพคะ”

องค์หญิงนอร่าทำท่าร้องห่มร้องไห้ จนคนเป็นพี่ชายอดที่จะรู้สึกเจ็บปวดไปด้วยไม่ได้

“แล้วเจ้าจะให้พี่จัดการกับผู้หญิงคนนั้นยังไงล่ะน้องรัก บอกพี่มาพี่จะรีบไปจัดการให้” ชีคหนุ่มที่รักพระขนิษฐามากทนไม่ได้ที่จะเห็นพระขนิษฐาเพียงองค์เดียวของพระองค์ต้องเจ็บปวด หากทางใดที่จะทำให้องค์หญิงนอร่ากลับมามีความสุขได้อีกครั้ง พระองค์ก็ยินดีจะทำทุกอย่างเพื่อน้อง

“เจ้าพี่ก็ไปจับมันมาเป็นนางในฮาเร็มของเจ้าพี่อีกคนก็สิ้นเรื่องเพคะ แค่นี้ท่านชีคกาเล็ดของน้องก็จะหันกลับมารักน้องเหมือนเดิม”

แต่หลังจากนั้นไม่นาน เพราะว่าองค์รัชทายาทหนุ่มแห่งดาร์บูย่ามีราชกิจมากมายที่ต้องไปสะสางให้เรียบร้อยยังต่างบ้านต่างเมือง ทำให้ความรักขององค์หญิงนอร่าถึงจุดแตกหัก ชีคกาเล็ดได้ทรงประกาศให้ไลลาเป็นพระคู่หมั้นเพื่อรอการแต่งตั้งเป็นพระชายาเป็นอันดับต่อไป ทำให้องค์หญิงนอร่ารู้สึกเสียพระทัยมาก จนกลายเป็นคนสติไม่สมประกอบมาจนถึงทุกวันนี้ สาเหตุก็เพราะผู้หญิงคนนี้

       ชีคหนุ่มคิดไปพลาง ก็ให้รู้สึกคับแค้นในพระทัยยิ่งนัก แค้นพระทัยองค์เองที่ยังตกอยู่ในมนต์เสน่หาของนักเต้นระบำแสนสวยคนนี้ โมโหองค์เองที่ไม่อาจละสายพระเนตรไปจากดวงหน้าอ่อนเยาว์นี้ได้ พระองค์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่มีใบหน้าแสนอ่อนโยนคนนี้ จะสามารถแย่งคนรักของคนอื่นไปได้อย่างเลือดเย็นตามที่พระขนิษฐาของพระองค์ได้เล่ามา

       และคงเพราะความสวยแบบนี้นี่เอง ถึงทำให้ชีคกาเล็ดรักใคร่หลงใหลในตัวเธอ ขนาดพระองค์ยังอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเธอเลย

แต่เพราะเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้พระขนิษฐาที่พระองค์รักมากกลายเป็นคนพิกลพิการทางด้านจิตใจ ชีควาคิลจึงต้องการลงอาญาเชลยสาวด้วยการนำเธอมาเป็นนางสนมในฮาเร็มของพระองค์อีกคน ไม่ให้เธอได้สมหวังในรัก และได้รับความเสียใจเหมือนกับที่พระขนิษฐาของพระองค์ทรงได้รับ แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วสำหรับการลงโทษให้ตายทั้งเป็น สำหรับผู้หญิงที่ชอบแย่งของรักของคนอื่น

แสงสีทองยามเช้าฉาบไปทั่วผืนทรายสีทองของประเทศดาร์บูย่า ลมอ่อนๆ พัดเม็ดทรายให้ปลิวไปตามกระแสลมเกิดเป็นระลอกคลื่นอยู่บนผืนทรายละเอียด ที่เป็นคลื่นทรายเล็กๆ ลดหลั่นไปตามเนินทรายที่สูงบ้างต่ำบ้างสลับกันไป

       บนเตียงกว้างในห้องพระบรรทมของชีควาคิล เจ้าของห้องยังคงนอนหลับสบาย พระวรกายหนามีคนตัวเล็กซุกซบกับพระอุระราวกับแมวน้อยขดตัวนอนอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าของ แต่เพราะแสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างส่องมากระทบเปลือกตา ทำให้เปลือกตาบางๆ ของแมวสาวขี้เซาเริ่มขยับหยุกหยิก

กำแพงหนาที่สองมือน้อยพยายามยันมันออกเพื่อที่จะบิดขี้เกียจไม่มีการขยับเขยื้อนแต่อย่างใด แถมร่างของเธอยังรู้สึกถึงแรงกอดกระชับเข้าหากำแพงหนาที่เหมือนมีไออุ่นแผ่ออกมานี่อีก ทำให้หญิงสาวต้องพยายามลืมตาขึ้นมาดูด้วยความขัดใจ

       “อื้อ ทำไมมันอึดอัดแบบนี้เนี่ย” เสียงเล็กๆ พึมพำออกมา เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของตนเองขาดอิสระ

แต่ทันทีที่ดวงตากลมโตลืมตาขึ้นมาและมองเห็นว่าอะไรเป็นอะไร อารียาก็แทบช็อก เธอเบิกตากว้างจนแทบจะถลนออกจากเบ้า อ้าปากค้างเมื่อยังหาเสียงของตัวเองไม่เจอ แล้วร่างบางก็รีบถดถอยออกไปจนชิดขอบเตียงและตกลงบนพื้นพรมเปอร์เซียทันที

ตุ้บ!

       “โอ๊ย! เจ็บจังเลย” เสียงหวานโอดครวญด้วยใบหน้าเหยเก เพราะก้นจ้ำเบ้าลงอย่างแรง

       เสียงร้องของเชลยสาว ปลุกให้ร่างหนาที่นอนเหยียดยาวบนแท่นบรรทมตื่นขึ้นมาทันที และทันได้เห็นร่างเล็กนั่งโอดครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่ข้างล่างเตียง ชีคหนุ่มก็เลยพอเดาเรื่องออก จึงทรงพระสรวลออกมาเสียงดังลั่น

       “นี่เจ้าตกที่นอนเหรอ ทำไมถึงได้นอนดิ้นจนตกลงไปล่ะ”

ภาษาอาหรับที่เปล่งออกมา ทำให้อารียายิ่งหน้าซีดตกใจเข้าไปใหญ่ ไม่รู้ว่านี่คือความฝันหรือว่าความจริง มือเล็กลองหยิกแขนตนเองดูก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาอีก แสดงว่าเธอตื่นแล้ว แล้วไอ้ผู้ชายที่นั่งหัวโด่อยู่บนที่นอนมันเป็นใคร หรือว่าเป็นโจรทะเลทรายที่จับตัวเธอมาเพื่อประมูลขายให้กับพวกผู้ชายตัณหากลับ เหมือนกับนิยายที่เธอเคยอ่าน

“คุณคุณเป็นใคร?” อารียาถามด้วยภาษาไทยแต่ชายหนุ่มกลับเงียบ

หญิงสาวจึงนึกได้ว่าเมื่อกี้เขาเพิ่งพูดภาษาอาหรับออกมา เธอจึงถามเขากลับไปใหม่ด้วยภาษาอาหรับที่ตนเองถนัด เพราะเธอเป็นครูสอนภาษาอาหรับมาได้สองปีแล้ว

“คุณเป็นใคร คุณจับฉันมาเหรอ คุณเป็นโจรทะเลทรายใช่มั้ย หรือว่าคุณเป็นพ่อค้าทาสที่จับผู้หญิงไปประมูลขายในตลาดมืด...”