ติณเดินผิวปากด้วยท่าทางอารมณ์ดีเข้ามาภายในบ้าน จนคุณหญิงนิลวรรณที่นั่งทำความสะอาดเครื่องเพชรอยู่ในห้องโถงหันมองมาทางชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ
“แม่วาด นี่ฉันตาฝาดไปรึเปล่า...ตาติณยิ้มได้วันนี้”
คุณหญิงนิลวรรณพูดถามคุณวาดหญิงคนสนิทที่นั่งช่วยคุณหญิงทำความสะอาดเครื่องเพชรอยู่ข้างๆ สายตามองตามหลานชายที่กำลังเดินยิ้มเข้ามาหาตนอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เพราะรอยยิ้มบนใบหน้าของชายหนุ่มมันได้หมดไปตั้งแต่ตอนที่แต่งงานกับน้ำหนึ่งไปเมื่อสองวันก่อน
“ไม่ฝาดหรอกค่ะคุณหญิง อิฉันก็เห็นแบบเดียวกัน”
คุณวาดพูดตอบคุณหญิงนิลวรรณออกไปตามที่ตัวเองเห็นเช่นกัน
ติณยิ้มกว้างเดินเข้ามาหาคุณหญิงป้าแล้วนั่งลงข้างๆ อย่างประจบ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกว่าตัวเองนั้นมีความสุขมากแค่ไหน
“ทำไมครับคุณหญิงป้า คนอย่างผมจะยิ้มบ้างไม่ได้หรือไงครับ...ก็ผมกำลังมีความสุขนี่นา” ติณพูดบอกอย่างอารมณ์ดี
“เพราะแม่น้ำหนึ่งไม
