Stranded With A Cold Hearted Billionaire

Chapter 6. Distant, Saraid's POV

Maingat akong lumabas para mas makita ang liwanag. Isang buong araw akong hindi lumabas sa lungga simula nang makita ko si Linus kahapon. Hindi na siya bumalik sa loob kaya naging kampante na ako. Sinadya ko talagang magising ngayon ng mas maaga para makita ko ang labas ng yate.

Namangha ako sa ganda ng langit at ang madilim na asul na dagat. Panay ang tingin ko sa buong paligid ng yate dahil ayaw kong mahuli niya ako. Sa totoo lang gusto kong pumunta ng banyo para magdumi pero ginagawa ko ito sa loob at binabalot sa plastic na meron roon at sekretong itinatapon sa dagat kasama na ang iilang plastic ng orange juices na ininom ko.

I know shouldn't be throwing plastic but I have no other choice. Kahit pa sabihin natin na masama ito sa dagat ay wala akong choice ngayon at kailangan kong mag-ingat para hindi niya ako mahuli.

Malagkit na ang balat at pati na ang buhok ko. Naghalo-halo na amoy ko sa sarili at kahit ako ay nandidiri na. I want to swim but how? I want to jump into the ocean but I cannot. Kung kagaya ngayon na nakalutang lang ang yate na ito sa tahimik na karagatan ay masarap sanang maligo, pero paano na lang kapag pinaandar niya ito. Maiiwan ako? Naku, hindi puwede.

Nagbilang ako hanggang isang daan at panay ang titig ko sa entrada ng cabin niya. Nakatitig ang mga mata ko sa gintong pangalan ni Linus Leone. . . Nag-iisip kong anong klaseng tao siya.

He's got the solid look physically and seems mighty. He doesn't seems friendly at all. Halata naman sa tuno ng boses niya ito dahil kakaiba siya makipag-usap sa ibang tao. At sa hitsura pa lang ng yate niya at mga kagamitan niya sa loob ng bedoga ay masasabi kong napakameticuluso niya.

Kumunot ang noo ko dahil isang daan na and bilang ko sa isip at wala ni galaw man lang at yapak niya ang narinig ko mula sa loob. Napatingala ako at tinitigan ang tuktok ng yate. Tahimik akong humakbang patungo sa gilid, sa may hagdanan na bahagi.

This is stupid, Kirsten! Isip ko. Pero gusto kong makita ang ibabaw nito.

Sa unang pagkakataon ay ito ang unang beses ko sa isang yate na ganito kalaki. Napalunok ako nang makita ang jacuzzi sa bahaging ito. The view is breathtaking from here in the top deck. I strode closer towards the jacuzzi. . . It's inviting and it's bubbling. Pero Naapatras ako sa sarili nang marinig ang inggay mula sa babang gilid ng yate.

Nabalot ulit ng kaba ang puso ko at nagtago ako sa gilid na bahagi. Mula rito ay kitang-kita ko si Linus na umahon mula sa dagat. He's on his diving gear and he's holding a net on his hand. Nawala rin ang kaba sa dibdib ko nang makita ang iilang lobster na nahuli niya. Napalunok ako habang nakatitig sa mga ito. Tahimik akong pinagmamasdan siya at nag-iisip kung paano ako makakabalik sa bodega.

I thought it's the end of me but when I saw him dive back into the water I felt happy. Tumayo agad ako at halos patakbo na bumaba.

Babalik na sana ako sa loob ng bodega pero nahagip ng mga mata ko ang nakabukas na pinto ng cabin patungong kusina.

I blinked in astonishment when I saw the loaf of bread and the warm drink on his little table. I swallowed hard and so tempted. Ilang araw na na puro orange juice and laman ng tiyan ko at gutom na ako sa sarili. Napalingon ulit ako sa paligid at nang makasigurado na wala pa siya ay lumapit na ako sa mesa.

I grabbed three loaf of bread and ate the first slice straight away. Ang sarap sa pakiramdam ng tinapay na ito. Nabulunan pa ako at kamuntik nang maubo sa sarili. Hindi ko tuloy sinadyang mainom ang kape niya na nandito. Naubos ko pa ito ng wala sa sarili at napakurap ako dahil wala ng natira.

"My goodness me. . . Sorry, h-hindi ko sinadyang maubos ang sarap kasi. . ." tugon ko sa sarili.

Para akong batang lansangan na panay ang kain sa tinapay at panay ang tingin sa bawat banda. Napatingin ulit ako sa tasa ni Linus at kinabahan na sa sarili. Tiyak hahalubugin niya ang buong yate kapag namataan niyang wala ng laman na kape ang tasa niya.

Mabilis akong pumasok sa loob, katabi lang naman ito. Binuksan ang maliit na refrigerator niya at kinuha ang gatas. Nakasalang ang electric kettle at pinaandar ko ito. Dagundong ang kaba sa puso ko pero panay naman ang nguya ng bibig ko sa tinapay, nakahawak kasi ako sa isang supot nito.

Nagtimpla ako ng kape na para sa kanya. Tinantya ko na lang ang tamis at pait ng kape niya kanina. Tama na siguro ito, hindi na niya siguro mapapansin. Binalik ko ang gatas sa ref at nahinto ako nang makita ang prutas sa loob.

"Thank you," mahinang tugon ko at kumuha ako ng isang mansanas.

Mabilis kong nilapag ang kape pabalik sa mesa, pero nataranta na naman ako dahil tatlong piraso na lang ang natira sa tinapay niya. Hindi ko na tuloy mabilang kung ilang piraso ang nakain ko. Bumalik ulit ako sa loob at nakita ko ang dalawa pang tinapay sa ibabaw nito. Kinuha ko na ang isa at mabilis na inilagay sa mesa, sa katabi ng kape niya.

"Akin na lang to ha. . . S-Salamat talaga," tugon ko.

Dinukot ko pa sa dibdib ko ang pera na meron ako rito. May five hundred pesos at ito ang kinuha ko. Inipit ko ito sa tasa. Bahala na nga! Wala na akong panahon na mag-isip ngayon at patakbo na akong bumalik sa bodega.

****

"What the hell!"

I swore and sat down on the edge of the stair. I tried to shot the beautiful snapper and I got it, but the sharp fin of it got me. Okay, lang konting tusok lang naman pero masakit. I took of my goggles and put it aside. My smile widens while staring at the three beautiful huge lobster that I caught.

This spot is plenty of them and this is the best spot for this. Sa tuwing dumaraan ako sa rotang ito ay inihihinto ko ang yate para makasisid ng preskong isda at lobster. I might start the travel later this afternoon and will just dive for more for consumption. Umahon na muna ako at nilagay sa ice chest ang mga nahuli ko.

I sat down and drink my coffee straight away.

"Wooah! That's - hot?" kunot noo ko.

Napatingin agad ako sa relo at lagpas trenta minutos na. Is that even possible? I expect that this coffee is cold by now but it seems fresh and still hot. . . Well, it doesn't matter.

"That feels better anyway. . ." sabay buntonghininga ko.

My eyes drifted on the side of the yacht where there's a little foot print mark. My brows furrowed while drinking my coffee. I'm pretty sure I have cleaned the whole place very well the other day when I saw the messed and grease. May natira pa pala at hindi ko nakita?

Humakbang ako sa loob at kumuha ng iilang wet wipes. Humakbang palabas at pinahiran ang maliit na dumi sa sahig. Natangal din agad ito at napangiti na ako. I stood up again finishing the last drop of my coffee. My forehead creased when I saw the five hundred pesos on top of the table.

Did I leave my money here? I can't remember taking some with me. Or did it even came out on its own from the tin? Huh, this is s**t. My mind speak while shaking my head.

Kinuha ko na ito at sabay na tinitigan ang tinapay sa mesa. I was about to have a toast for breakfast but I don't feel like eating them. I might save myself for a nice dinner later. Kaya binalik ko na lang din sa ibabaw ng ref ang tinapay na kinuha ko at inilagay sa piggy bank ang pera rito.

"That's very odd. . ." I said to myself and shook my head.

Hinubad ko na ang suot na diving suit, at ginulo ang basa kong buhok. I will dive again without my suit and just my swimming trunks.

I turn the music on with full volume and the 'crowded house' rock band perfectly blend in my mood. I sang, hum while combing the strand of my wet hair singing the 'distant sun' and getting ready to swim back to catch more lobster.

*****

NAKATAYONG kumakanta si Linus habang inaayos ang gear na gagamitin niya. He seems free, happy with no boundaries. This is the life that he choose and he loves it. He can be what he wants without judgement and proclaimed. He's Linus Leone Mondragon, the most secretive and known cold-hearted, but deep within he's a one hell distant sun with a warm loving heart.

Still so young to travel so far. Old enough to know who you are

Hindi niya naramdaman na sekretong nakatingin si Saraid sa kanya ng lihim.

When Saraid heard the music it soothes her soul and didn't realized that she's out again from the storage basement. Gusto niyang makita ang liwanag. Gusto niyang masaksihan ang kung ano man ang nasa labas, dahil pakiramdam niya sa tuwing nasa labas siya ay langhap niya ang kalayaan sa sarili.

She long for freedom in which wasn't given when she was under her Tiya Elma's care. Uhaw siya sa lahat, uhaw siya sa kalayaan. Alam niyang bawal siya na gawin ito ngayon dahil kapag nahuli siya ni Linus, ay tiyak ikakapahamak pa niya. Pero nang marining niya ang boses ni Linus ay parang nawala siya sa sarili niya.

Ngayon maamo niyang pinagmamasdan ang matipunong pangangatawan ni Linus at natunaw agad ang puso niya. Nawala ang kaba ni Saraid sa sarili at napangiti siyang lalo. Sa unang pagkakataon ay napanatag siya at nakangiti habang pinagmamasdan si Linus na kumakanta.

She have her worries but while listening to Linus singing she forgot about them. . . She forgot about the danger, the pain of the past and everything. Napangiti siya na walang takot habang nakatitig kay Linus. Naisip niya sa mga sandaling ito ay naging malaya siya sa impernong mundo niya.

She knows that Linus might do the same and punished her once he'll catch her. But that didn't worried her at all. Kumalma ang puso niya at seryoso ang titig niya kay Linus ng lihim.