Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

ตอนที่ ตกหลุมรัก

Pim Part

ทุกคนเชื่อเรื่องของพรหมลิขิตกันรึเปล่าคะ สำหรับฉันแล้วเรื่องนี้ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไร้สาระเกินไป จนกระทั่งฉันบังเอิญวิ่งไปชนกับผู้ชายคนนึงเข้าอย่างจังที่ตึกคณะวิศวกรรมศาตร์เมื่อสามวันก่อน แถมผู้ชายคนนั้นยังรู้จักกับพี่ภูผาลูกพี่ลูกน้องของฉันอีก

จริงสิฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยนี่นา ฉันชื่อว่าพิมฐา เรียกสั้นๆว่าพิม ฉันพึ่งย้ายมาจากเชียงใหม่ คือย้ายตามพ่อกับแม่มาเอาง่ายๆเลย

แล้วตอนนี้ฉันก็เข้าเรียนที่มหาลัยLได้สามวันแล้ว อีกอย่างพี่ภูผาลูกพี่ลูกน้องของฉันก็เรียนที่นี่ด้วยที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้ฉันกำลังตกหลุมรัก ตกหลุมรักหลานรหัสของพี่ชายฉันเข้าอย่างจัง ?

.

.

.

ย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน

@คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยL

'ยัยจี ฉันรอแกอยู่หน้าตึกคณะของแกนะรีบๆลงมาหละ!'

ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์หลังจากที่เพื่อนรักสมัยเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ของฉันมันรับสาย

'โอเคจ้า เดี๋ยวฉันลงไปหานะแกรอแป๊บนึง'

'ค่ะ....ให้ไวเลยนะแก'

ติ๊ด!!

พูดจบฉันก็กดวางสายมันไปทันที ก่อนที่จะหันไปสำรวจรอบๆพื้นที่ของตึกนี้ แล้วสายตาของฉันก็ไปหยุดที่ผู้ชายคนนึง ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งหันหลังมาทางฉันแต่ฉันก็จำเขาได้ดี ก่อนที่ฉันจะยกสองมือขึ้นมาป้องปากแล้วตะโกนออกไป

'พี่ภูผา!'

ขวับ!

ทุกคนต่างพากันหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว รวมทั้งพี่ภูผาด้วย

O.O

O.O

O.O

O.O

ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!

พอฉันเห็นแบบนั้นฉันก็วิ่งตรงไปที่พี่ภูผาทันที แต่ระหว่างนั้นฉันกับวิ่งไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง ก่อนที่ฉันจะล้มลงไปทับบนตัวของเขา

ปึก!

'เห้ย!'

โครม!

จุ๊บ?

0.0

เชี่ยแล้วไง คือตอนนี้ปากของฉันดันไปจุ๊บกับปากของผู้ชายคนนี้เข้า แถมพอฉันได้เห็นหน้าเขาชัดๆฉันก็แทบจะละลายตายไปตรงนี้เลยจ้า ผู้ชายบ้าอะไรโคตรหล่อ ว่าที่พ่อของลูกฉันในอนาคตชัดๆ ว่าแต่ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีวะเนี่ย น่าอายชะมัด เอ๊ะหรือว่าจะแกล้งเป็นลมดี พอคิดได้แบบนั้นฉันก็หลับตาลงทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงเขาตะโกนร้องเรียกฉัน พร้อมกับเสียงฝีเท้าหลายคู่ที่วิ่งมาทางนี้

'เธอ ตื่นดิวะ เห้ยนี่ถึงกับเป็นลมเลยเหรอ!'

'พิม ยัยพิม!'

อ่อที่แท้ก็พี่ภูผานี่เอง ถึงพี่จะร้องเรียกหนูให้ตายยังไงหนูก็ไม่ตื่นหรอกพี่ อิอิ

แล้วฉันที่นอนหลับตาอยู่ตรงนี้ก็ได้ยินบทสนทนาของสองคนนี้ที่พูดกัน

'พี่รู้จักเหรอ?'

'น้องฉันเองแหละ แล้วนี่แกเจ็บตรงไหนป่ะ?'

'ผมไม่เป็นไร แต่พี่รีบพาเธอไปที่ห้องพยาบาลก่อนเหอะ เมื่อกี้เธอคงจะตกใจที่ปากของเราสองคนแตะกัน!'

ไม่ได้ตกใจซะหน่อย แค่หนีความอับอายเฉยๆ แหะๆ ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ

'เออ งั้นเดี๋ยวฉันพายัยพิมไปที่ห้องพยาบาลก่อนนะ!'

พอพี่ภูผาพูดจบ พี่เขาก็อุ้มฉันขึ้นจนตัวฉันลอยขึ้นจากพื้นทันที ก่อนที่จะมีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา

'ไอ้ผา นี่แกนอกใจยัยนุ่นเหรอ?'

'อย่าพึ่งถาม กูหนัก!'>|||||<

พี่ภูผาพูดขึ้นหลังจากที่พี่ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ไอ้พี่บ้าตัวฉันไม่ได้หนักขนาดซะหน่อยเหอะ สักพักพี่เขาก็อุ้มฉันมาถึงห้องพยาบาลจนได้

'นักศึกษาเป็นอะไรมาคะ!'

'น้องเป็นลมครับ อาจารย์!'

พี่ภูผาพูดขึ้นพร้อมกับวางฉันลงบนเตียงในห้องพยาบาลทันที ฉันคิดว่าแบบนั้นนะก็เมื่อกี้เขาพูดกันว่าจะพาฉันมาที่ห้องพยาบาลนี่นา

'เดี๋ยวอาจารย์ดูแลให้ พวกเธอออกไปรอข้างนอกกันก่อน!

'ผมฝากด้วยนะครับ!'

'จ๊ะ!'

แล้วพอพวกพี่ภูผาออกไป อาจารย์ก็ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันออกประมาณสองเม็ด ก่อนจะเอาสำลีที่ชุบแอมโมเนียมาให้ฉันดม ซึ่งฉันก็ทำเนียนนอนหลับตาอยู่แบบนั้นจนเวลาผ่านไปสักพัก

'อ่าวนักศึกษาฟื้นแล้วเหรอจ๊ะ รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง!'

อาจารย์ถามฉันพร้อมกับมาช่วยพยุงตัวฉันให้ลุกขึ้นนั่ง

'ดีขึ้นแล้วค่ะ.....ขอบคุณมากๆนะคะ!'

ฉันพูดขอบคุณอาจารย์ประจำห้องพยาบาลออกไป แล้วสักพักอาจาย์ก็อนุญาติให้ฉันกลับได้

แอดดดดดดด!!!!

'พี่ผา!'

ฉันเรียกพี่ภูผาออกไป หลังจากที่ฉันเปิดประตูออกมาแล้วเห็นว่าพี่ภูผากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ว่าแต่ผู้ชายเมื่อกี้เขาไม่คิดที่จะมาทำแผลหรือตามมาดูฉันหน่อยรึไงนะ

'ไง ฟื้นแล้วเหรอ?'

'ก็เห็นอยู่ยังจะถาม!'^!^

ฉันตอบพี่ภูผากลับไปแบบกวนๆหลังจากที่พี่เขาถามฉันจบ ก่อนจะสอดส่องสายตามองไปรอบๆ

'กวนตีน เดี๋ยวโบกคว่ำ!'

นั่นไงโดนเข้าไปหนึ่งดอกแล้วยัยพิมเอ้ย

'แหะๆ แล้วนี่พี่ไม่มีเรียนเหรอ?'

'มี!'

'แล้วไม่ไปอ่า!'

'ก็รอแกฟื้นไง ยังจะถาม!' ^^

จ้า พี่ชายฉันคือเราสองคนน่าจะได้นิสัยแบบกวนตีนๆนี้จากแม่มา คือจะบอกว่าแม่ของฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของแม่พี่ภูผานะ

^...^

'นี่มองหาใคร?'

พี่ภูผาถามฉันพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากัน ฉันก็เลยได้โอกาสที่จะถามพี่ชายของฉันไป

'ผู้ชายที่หนูวิ่งชนเมื่อกี้ เขาไม่มาทำแผลเหรอ?'

พอฉันถามออกไปแบบนั้น พี่ภูผาก็หรี่สายตามองฉันแบบจับผิดทันที

'อ่อ ที่แท้ก็มองหาผู้ชาย ว่าแต่ทำไมถึงเป็นลมง่ายจังวะ เมื่อกี้เห็นไอ้ซันมันบอกว่าแกตกใจที่โดนมันจูบ!'

'เห้ย! ใครว่าจูบ แค่ปากแตะกันเฉยๆ แล้วนี่พี่รู้จักเขาเหรอ?'

'เก็บนอบ้างก็ได้!'

นั่นไงโดนไปอีกหนึ่งดอก นี่วันนี้ฉันจะได้คำพูดดีๆจากไอ้พี่บ้าคนนี้บ้างไหมวะเนี่ย

'ให้ตอบ ไม่ได้ให้หรอกด่าป่ะ จิ๊ส~~!'

'แล้วนี่มาไง พ่อกับแม่รู้ป่ะ?'

'รู้ดิ ก็พ่อกับแม่เป็นคนมาส่ง!'

'อ่อ แล้วนี่ทำไมแต่งชุดนักศึกษามอพี่วะ แกเรียนที่เชียงใหม่ไม่ใช่?'

'ตอนแรกก็เรียนที่เชียงใหม่นั่นแหละ แต่พ่อกับแม่ต้องมาอยู่กรุงเทพ หนูก็เลยต้องย้ายมาเรียนที่นี่!'

'เอ่อๆ แล้วตอนนี้ดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ แกไม่เจ็บตรงไหนนะ!'

'ไม่เจ็บเลย ว่าแต่ผู้ชายเมื่อกี้ชื่อไรนะ?'

แล้วหลักจากนั้นพี่ภูผาก็เอาแต่ถามเรื่องของฉันจนกระทั่งมีเสียงนึงดังมาจากทางด้านหลังของพี่เขา​

'พี่ผา!'

ขวับ!!

0.0

*.*

'ไอ้ซัน!'