ตอนที่ 2 อ่อยมาอ่อยกลับ

725 Words

‘ไอ้ซัน!’ ‘ครับ’ แล้วพอฉันมองไปทางด้านหลังของพี่ภูผาฉันก็เห็นผู้ชายคนที่ฉันวิ่งชนเมื่อกี้เขามองมาทางนี้พร้อมกับขานรับคำพี่ชายของฉัน ‘มาทำไม?’ ‘มาดูน้องพี่ไง!’ เห้ยนี่เขามาดูฉันจริงๆงั้นเหรอ แล้วทำไมต้องยิ้มหล่อซะขนาดนั้นด้วยเนี่ยใจจะละลายอยู่แล้วเว้ย!! ‘เหรออออ งั้นก็ดูกันตามสบายนะ พี่ไปเรียนก่อน! ‘พี่ผา เดี๋ยวดิ๊!’ แล้วก่อนที่พี่ภูผาจะเดินไปจากตรงนี้ฉันก็เรียกเขาเอาไว้ พร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ๆแล้วกระซิบบอกพี่ภูผาไปว่า ‘หนูว่าหนูเจอพ่อของลูกแล้ว!’ ‘อะไรนะ ไอ้ซันทำแกท้องเหรอ?’ ไอ้พี่บ้ามันก็ตะโกนออกมาซะดัง จนทำให้ผู้ชายที่ชื่อซันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมเลย ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆป่ะ ‘จะเสียงดังทำไมเล่า!’ ‘เมื่อกี้พี่ผาว่าไงนะ?’ ฉันกระซิบบอกพี่ภูผาไป ก่อนที่ผู้ชายชื่อซันจะพูดออกมา แล้วไอ้พี่บ้านี่ก็ดันตอบเขาไปอีก ‘ยัยพิมพ์มันบอกว่าแกเป็นพ่อของลูกมัน ฮ่าๆๆ พี่ไปเรียนแล้วนะ บ๊าย!!’ พอพี่ภูผาพูดจบ เขาก็ทิ้งฉันให้อยู่กับว่าที่พ่อของลูกแค่สองคน ‘ไอ้พี่บ้า....อย่าให้ถึงทีฉันบ้างแล้วกันนะ!’ ฉันตะโกนไล่หลังพี่ภูผาไป ก่อนที่จะหันไปมองทางพี่ซันที่ตอนนี้กำลังยืนจ้องหน้าฉันอยู่ แล้วจู่ๆเขาก็พูดออกมา ‘ชอบฉันเหรอ?’ อื้อหือ ถามตรงๆแบบนี้หนูก็จะตอบแบบตรงๆเลยนะพี่ ‘ชอบ.....แล้วก็อยากได้เป็นพ่อของลูกด้วย!’ เขามองหน้าฉันแบบทึ่งๆ คิดไม่ถึงหละสิว่าฉันจะตอบไปแบบนี้ แล้วเขาก็ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับกระซิบมาที่ข้างหู ‘ถ้าจะอ่อยขนาดนี้....ไปหาพี่ที่ห้องเลยก็ได้นะ!’ พอฉันได้ยินเขาพูดแบบนั้น ฉันก็เลยตอบกลับเขาไปทันที ‘ได้เหรอพี่....งั้นบอกเบอร์ห้องมาสิเดี๋ยวคืนนี้หนูไป!’ ‘หึ!’ พอฉันพูดจบเขาก็หัวเราะในลำคอทันที ก่อนจะหยิบปากกาออกมาแล้วเอามาเขียนบางอย่างลงบนฝ่ามือของฉัน จากนั้นเขาก็กระซิบมาที่ข้างหูของฉันอีกครั้ง ‘ถ้าอยากได้ก็แอ๊ดไลน์มา.....แล้วพี่จะรอนะครับ!’ และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวของฉันกับพี่ซันที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ งืออออออ~~~ . . . กลับมาที่ปัจจุบัน "พิม....พิม....ยัยพิม!!!!" "ห๊ะ...มีอะไรเรียกซะดังเลย!" ฉันพูดขึ้นหลังจากที่ยัยจีมันตะโกนเรียกฉันจนคนที่นั่งอยู่แถวนี้ต่างพากันหันมามอง "นี่ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ นั่งยิ้มอย่างกับคนบ้าอยู่ได้!" "อ่าวเหรอ....แหะๆ!" "แล้วนี่แกมาที่คณะฉันทุกวันแบบนี้ แกไม่มีเรียนรึไง ห๊ะ!" แล้วยัยจีมันก็ถามฉันออกมา คือจะบอกว่าหลังจากวันนั้นวันที่ฉันเจอพี่ซัน ฉันก็มาที่คณะวิศวะทุกวันเลย แต่ก็ไม่เคยเจอพี่เขาสักวันเช่นกัน นี่มันก็ตั้งสามวันแล้วนะ พี่เขาไม่มาเรียนกันบ้างรึไง เห้อออออ!! "ไม่มี....เห้ยแกเดี๋ยวฉันมานะ!" 0.0 ฉันตอบมันไปยังไม่ทันจะจบ สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นคนที่ฉันกำลังคิดถึงเมื่อกี้เดินมาพอดี ตึกตึกตึก!! "พี่ซัน...แฮร่กๆ!" ฉันรีบวิ่งไปหาพี่เขาทันที ก่อนที่จะไปยืนหอบแฮร่กๆอยู่ตรงหน้า "วิ่งมาซะขนาดนี้....จะรีบมาบอกรักพี่รึไงครับ!" "แล้วถ้าหนูบอกรักพี่.....พี่จะรับรักหนูรึเปล่าหละ!" ก็เอาดิพี่คิดว่าหนูจะยอมแพ้รึไง ฉันมองหน้าเขาพร้อมกับยักคิ้วส่งไปให้ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาใกล้แล้วกระซิบมาที่ข้างหูของฉัน "งั้นก็รีบแอ็ดไลน์พี่มาสักทีสิครับ หึ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more