Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

Pim Part ทุกคนเชื่อเรื่องของพรหมลิขิตกันรึเปล่าคะ สำหรับฉันแล้วเรื่องนี้ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไร้สาระเกินไป จนกระทั่งฉันบังเอิญวิ่งไปชนกับผู้ชายคนนึงเข้าอย่างจังที่ตึกคณะวิศวกรรมศาตร์เมื่อสามวันก่อน แถมผู้ชายคนนั้นยังรู้จักกับพี่ภูผาลูกพี่ลูกน้องของฉันอีก จริงสิฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลยนี่นา ฉันชื่อว่าพิมฐา เรียกสั้นๆว่าพิม ฉันพึ่งย้ายมาจากเชียงใหม่ คือย้ายตามพ่อกับแม่มาเอาง่ายๆเลย แล้วตอนนี้ฉันก็เข้าเรียนที่มหาลัยLได้สามวันแล้ว อีกอย่างพี่ภูผาลูกพี่ลูกน้องของฉันก็เรียนที่นี่ด้วยที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้ฉันกำลังตกหลุมรัก ตกหลุมรักหลานรหัสของพี่ชายฉันเข้าอย่างจัง ? . . . ย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อน @คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยL 'ยัยจี ฉันรอแกอยู่หน้าตึกคณะของแกนะรีบๆลงมาหละ!' ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์หลังจากที่เพื่อนรักสมัยเรียนอยู่ที่เชียงใหม่ของฉันมันรับสาย 'โอเคจ้า เดี๋ยวฉันลงไปหานะแกรอแป๊บนึง' 'ค่ะ....ให้ไวเลยนะแก' ติ๊ด!! พูดจบฉันก็กดวางสายมันไปทันที ก่อนที่จะหันไปสำรวจรอบๆพื้นที่ของตึกนี้ แล้วสายตาของฉันก็ไปหยุดที่ผู้ชายคนนึง ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งหันหลังมาทางฉันแต่ฉันก็จำเขาได้ดี ก่อนที่ฉันจะยกสองมือขึ้นมาป้องปากแล้วตะโกนออกไป 'พี่ภูผา!' ขวับ! ทุกคนต่างพากันหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว รวมทั้งพี่ภูผาด้วย O.O O.O O.O O.O ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! พอฉันเห็นแบบนั้นฉันก็วิ่งตรงไปที่พี่ภูผาทันที แต่ระหว่างนั้นฉันกับวิ่งไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง ก่อนที่ฉันจะล้มลงไปทับบนตัวของเขา ปึก! 'เห้ย!' โครม! จุ๊บ? 0.0 เชี่ยแล้วไง คือตอนนี้ปากของฉันดันไปจุ๊บกับปากของผู้ชายคนนี้เข้า แถมพอฉันได้เห็นหน้าเขาชัดๆฉันก็แทบจะละลายตายไปตรงนี้เลยจ้า ผู้ชายบ้าอะไรโคตรหล่อ ว่าที่พ่อของลูกฉันในอนาคตชัดๆ ว่าแต่ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีวะเนี่ย น่าอายชะมัด เอ๊ะหรือว่าจะแกล้งเป็นลมดี พอคิดได้แบบนั้นฉันก็หลับตาลงทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงเขาตะโกนร้องเรียกฉัน พร้อมกับเสียงฝีเท้าหลายคู่ที่วิ่งมาทางนี้ 'เธอ ตื่นดิวะ เห้ยนี่ถึงกับเป็นลมเลยเหรอ!' 'พิม ยัยพิม!' อ่อที่แท้ก็พี่ภูผานี่เอง ถึงพี่จะร้องเรียกหนูให้ตายยังไงหนูก็ไม่ตื่นหรอกพี่ อิอิ แล้วฉันที่นอนหลับตาอยู่ตรงนี้ก็ได้ยินบทสนทนาของสองคนนี้ที่พูดกัน 'พี่รู้จักเหรอ?' 'น้องฉันเองแหละ แล้วนี่แกเจ็บตรงไหนป่ะ?' 'ผมไม่เป็นไร แต่พี่รีบพาเธอไปที่ห้องพยาบาลก่อนเหอะ เมื่อกี้เธอคงจะตกใจที่ปากของเราสองคนแตะกัน!' ไม่ได้ตกใจซะหน่อย แค่หนีความอับอายเฉยๆ แหะๆ ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ 'เออ งั้นเดี๋ยวฉันพายัยพิมไปที่ห้องพยาบาลก่อนนะ!' พอพี่ภูผาพูดจบ พี่เขาก็อุ้มฉันขึ้นจนตัวฉันลอยขึ้นจากพื้นทันที ก่อนที่จะมีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา 'ไอ้ผา นี่แกนอกใจยัยนุ่นเหรอ?' 'อย่าพึ่งถาม กูหนัก!'>|||||< พี่ภูผาพูดขึ้นหลังจากที่พี่ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ไอ้พี่บ้าตัวฉันไม่ได้หนักขนาดซะหน่อยเหอะ สักพักพี่เขาก็อุ้มฉันมาถึงห้องพยาบาลจนได้ 'นักศึกษาเป็นอะไรมาคะ!' 'น้องเป็นลมครับ อาจารย์!' พี่ภูผาพูดขึ้นพร้อมกับวางฉันลงบนเตียงในห้องพยาบาลทันที ฉันคิดว่าแบบนั้นนะก็เมื่อกี้เขาพูดกันว่าจะพาฉันมาที่ห้องพยาบาลนี่นา 'เดี๋ยวอาจารย์ดูแลให้ พวกเธอออกไปรอข้างนอกกันก่อน! 'ผมฝากด้วยนะครับ!' 'จ๊ะ!' แล้วพอพวกพี่ภูผาออกไป อาจารย์ก็ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันออกประมาณสองเม็ด ก่อนจะเอาสำลีที่ชุบแอมโมเนียมาให้ฉันดม ซึ่งฉันก็ทำเนียนนอนหลับตาอยู่แบบนั้นจนเวลาผ่านไปสักพัก 'อ่าวนักศึกษาฟื้นแล้วเหรอจ๊ะ รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง!' อาจารย์ถามฉันพร้อมกับมาช่วยพยุงตัวฉันให้ลุกขึ้นนั่ง 'ดีขึ้นแล้วค่ะ.....ขอบคุณมากๆนะคะ!' ฉันพูดขอบคุณอาจารย์ประจำห้องพยาบาลออกไป แล้วสักพักอาจาย์ก็อนุญาติให้ฉันกลับได้ แอดดดดดดด!!!! 'พี่ผา!' ฉันเรียกพี่ภูผาออกไป หลังจากที่ฉันเปิดประตูออกมาแล้วเห็นว่าพี่ภูผากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ว่าแต่ผู้ชายเมื่อกี้เขาไม่คิดที่จะมาทำแผลหรือตามมาดูฉันหน่อยรึไงนะ 'ไง ฟื้นแล้วเหรอ?' 'ก็เห็นอยู่ยังจะถาม!'^!^ ฉันตอบพี่ภูผากลับไปแบบกวนๆหลังจากที่พี่เขาถามฉันจบ ก่อนจะสอดส่องสายตามองไปรอบๆ 'กวนตีน เดี๋ยวโบกคว่ำ!' นั่นไงโดนเข้าไปหนึ่งดอกแล้วยัยพิมเอ้ย 'แหะๆ แล้วนี่พี่ไม่มีเรียนเหรอ?' 'มี!' 'แล้วไม่ไปอ่า!' 'ก็รอแกฟื้นไง ยังจะถาม!' ^^ จ้า พี่ชายฉันคือเราสองคนน่าจะได้นิสัยแบบกวนตีนๆนี้จากแม่มา คือจะบอกว่าแม่ของฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของแม่พี่ภูผานะ ^...^ 'นี่มองหาใคร?' พี่ภูผาถามฉันพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมเข้าหากัน ฉันก็เลยได้โอกาสที่จะถามพี่ชายของฉันไป 'ผู้ชายที่หนูวิ่งชนเมื่อกี้ เขาไม่มาทำแผลเหรอ?' พอฉันถามออกไปแบบนั้น พี่ภูผาก็หรี่สายตามองฉันแบบจับผิดทันที 'อ่อ ที่แท้ก็มองหาผู้ชาย ว่าแต่ทำไมถึงเป็นลมง่ายจังวะ เมื่อกี้เห็นไอ้ซันมันบอกว่าแกตกใจที่โดนมันจูบ!' 'เห้ย! ใครว่าจูบ แค่ปากแตะกันเฉยๆ แล้วนี่พี่รู้จักเขาเหรอ?' 'เก็บนอบ้างก็ได้!' นั่นไงโดนไปอีกหนึ่งดอก นี่วันนี้ฉันจะได้คำพูดดีๆจากไอ้พี่บ้าคนนี้บ้างไหมวะเนี่ย 'ให้ตอบ ไม่ได้ให้หรอกด่าป่ะ จิ๊ส~~!' 'แล้วนี่มาไง พ่อกับแม่รู้ป่ะ?' 'รู้ดิ ก็พ่อกับแม่เป็นคนมาส่ง!' 'อ่อ แล้วนี่ทำไมแต่งชุดนักศึกษามอพี่วะ แกเรียนที่เชียงใหม่ไม่ใช่?' 'ตอนแรกก็เรียนที่เชียงใหม่นั่นแหละ แต่พ่อกับแม่ต้องมาอยู่กรุงเทพ หนูก็เลยต้องย้ายมาเรียนที่นี่!' 'เอ่อๆ แล้วตอนนี้ดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ แกไม่เจ็บตรงไหนนะ!' 'ไม่เจ็บเลย ว่าแต่ผู้ชายเมื่อกี้ชื่อไรนะ?' แล้วหลักจากนั้นพี่ภูผาก็เอาแต่ถามเรื่องของฉันจนกระทั่งมีเสียงนึงดังมาจากทางด้านหลังของพี่เขา​ 'พี่ผา!' ขวับ!! 0.0 *.* 'ไอ้ซัน!'