ปรารถนารักซาตาน

10

“พี่หน่องคะ บัวขอไม่ไปเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวของคุณแอนโตนิโอได้หรือเปล่าคะ” บัวบุษยาตัดสินใจบอกราตรีในวันรุ่งขึ้น สาเหตุมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคอนโดของแอนโตนิโอเมื่อวานนี้ ทำให้เธอตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ขอทำงานร่วมกับชายหนุ่มนักฉวยโอกาสคนนี้อีกแล้ว เรื่องเมื่อวานนี้มันทำให้เธอรู้สึกผิดกับอนันตชัยเป็นอย่างมาก คนรักที่คบหากันสองเดือนยังไม่เคยล่วงเกินมากขนาดนี้เลย อย่างมากก็แค่จับมือและหอมแก้ม แต่สำหรับแอนโตนิโอชายหนุ่มที่เห็นหน้ากันเพียงสองครั้ง กลับได้จูบแรกและเป็นชายคนแรกที่ได้เห็นทรวดทรงท่อนบนที่หญิงสาวหวงแหนจะมอบไว้ให้ชายหนุ่มที่จะแต่งงานด้วย เป็นความผิดที่ไม่สามารถสลัดหลุดได้เลย

“ทำไมล่ะเงินดีออก” ราตรีเอ่ยทำด้วยความคลางแคลงใจ เพราะทุกครั้งที่มีสมาชิกแจ้งความประสงค์อยากได้เทรนเนอร์ส่วนตัว บัวบุษยาจะยกมือเสนอตัวเป็นคนแรกเสมอ ยิ่งงานนี้ได้รับเงินค่าจ้างมากกว่าที่นี่หลายเท่าบัวบุษยาจึงไม่น่าปฏิเสธงานนี้

“คือว่าบัวต้องรีบกลับไปดูแม่น่ะคะ แม่ไม่ค่อยสบาย อีกอย่างเวลามันก็ไม่ต้องกันด้วย คุณแอนโตนิโอเขาให้บัวไปเป็นเทรนเนอร์ตั้งแต่บ่ายสามโมงถึงหกโมงเย็น ซึ่งช่วงนั้นบัวต้องทำงานที่นี่ ถ้าจะให้เลิกงานแล้วไปเป็นเทรนเนอร์ก็ไม่ไหวพี่หน่องคิดดูนะคะ บัวเลิกงานหกโมงเย็นกว่าจะไปถึงคอนโดก็หนึ่งทุ่ม จะให้อยู่เป็นเทรนเนอร์ให้เขาสามชั่วโมงกว่าจะเสร็จก็สี่ทุ่ม กว่าจะกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มกว่าๆ บัวคงไม่ไหวค่ะ เงินบัวก็อยากได้ค่ะวันนึงได้ตั้งหมื่นห้า แต่แม่สำคัญที่สุดค่ะพี่หน่อง บัวเป็นห่วงแม่” บัวบุษยาให้เหตุผลที่จะทำให้ราตรีไม่อาจโต้แย้งเธอได้ ราตรีคิดตามคำพูดของลูกน้องสาวมันจริงอย่างที่อีกฝ่ายพูดจริงๆ เวลามันไม่ตรงกันอย่างที่สาวหน้าหวานยกเหตุผลขึ้นมาพูด อีกทั้งราตรียังรู้ปัญหาของลูกน้องสาวดีว่าทางบ้านมีฐานะในระดับใด มีพ่อเลี้ยงที่ขี้เมาติดการพนันงอมแงม ท้ายสุดชอบตบตีมารดาของบัวบุษยาอีกด้วย ถ้าหญิงสาวไม่อยู่เป็นคนห้ามทัพมีหวังนวลจันทร์ต้องเลือกตกยางออก หรือไม่ก็ช้ำในตายแน่นอน

“ถ้าอย่างนั้นพี่จะลองคุยกับคุณแอนโตนิโอให้เองก็แล้วกัน พี่คิดว่าคงไม่น่ามีปัญหานะ” บัวบุษยายิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำพูดของราตรี ขอให้ไม่มีปัญหาอย่างที่ผู้จัดการแผนกพูดด้วยเถิด

“ขอบคุณมากค่ะพี่หน่อง บัวไปทำงานก่อนนะคะ”

“จ้ะไปเถอะ” ทั้งสองแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตนเอง โดยไม่รู้ว่าผู้ชายเอาแต่ใจกำลังจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง

บัวบุษยาทำงานด้วยความสบายใจ เพราะคิดว่าตัวเองไม่ต้องไปเป็นเทรนเนอร์ให้กับชายมือไวใจไวอีกแล้ว รอยยิ้มจึงผุดขึ้นเต็มดวงหน้าหวานตลอดทั้งวัน จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึงสี่โมงเย็น รอยยิ้มที่กระจ่างใสมาทั้งวันหายไปจากดวงหน้าหวานทันทีเมื่อเห็นบุคคลกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในสปอร์ตคลับ ยิ่งชายหนุ่มที่เดินนำหน้าด้วยแล้วนั้นเป็นคนที่เธอไม่มีวันลืมเลย หญิงสาวรีบเดินหนีขึ้นไปที่ชั้นสองทันทีเพื่อหลบหน้าหลบสายตาของแอนโตนิโอ มีหรือว่าคนหูไวตาไวอย่างเขาจะไม่เห็นร่างเล็กเร้าใจ

“ผมต้องการผู้จัดการแผนกของเทรนเนอร์ที่ชื่อบัวบุษยา” คำพูดภาษาอังกฤษดังออกมาจากปากของชายหนุ่มมาดเข้มชาวอิตาลี หยาดน้ำค้างซึ่งมีตำแหน่งประชาสัมพันธ์รู้ดีว่าชายคนนี้เป็นใคร เธอจึงติดต่อราตรีทันที

“ดิฉันจะพาคุณแอนโตนิโอไปที่ห้องรับรองนะคะ เชิญค่ะ” หยาดน้ำค้างทำตามหน้าที่อย่างดีเยี่ยม พาแอนโตนิโอไปที่ห้องรับรองที่อยู่ชั้นสาม ก่อนจะเดินกลับมาทำหน้าที่ของตนเองที่ชั้นล่าง ชายหนุ่มรอราตรีอยู่ในห้องรับรองเพียงห้านาทีร่างของผู้ที่เขาต้องการพบก็เดินทางมาถึง

“สวัสดีค่ะคุณแอนโตนิโอไม่ทราบว่ามีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ” ราตรีพนมมือไหว้สมาชิกระดับโกลด์คลาส พร้อมเอ่ยถามจุดประสงค์ที่เขาเรียกเธอมาพบ

“ทำไมวันนี้เทรนเนอร์ของผมถึงไม่ไปทำงานตามที่ตกลงกันไว้” เจ้าของน้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม

“ถ้าเป็นเรื่องนี้ดิฉันก็มีเรื่องอยากจะแจ้งให้คุณแอนโตนิโอทราบอยู่พอดีเลยค่ะ คือว่าบัวเขาขอยกเลิกการเป็นเทรนเนอร์ให้กับคุณค่ะ แต่ฟังเหตุผลก่อนนะคะเวลามันไม่ตรงกันค่ะ บัวเขาเลิกงานหกโมงเย็น แต่ว่าคุณต้องการให้บัวไปดูแลเรื่องการออกกำลังกายตอนบ่ายสาม ซึ่งเวลานั้นมันคือเวลาทำงานประจำของที่นี่ค่ะ บัวเขาเลยไม่สามารถที่จะเดินทางไปเป็นเทรนเนอร์ให้คุณได้ค่ะ ส่วนอีกข้อ...ปัง” ราตรีสะดุ้งโหยงหยุดคำพูดที่กำลังจะอธิบายให้เขาฟัง เมื่อกำปั้นหนักหน่วงทุบไปที่โต๊ะไม้จนเกิดเสียงดังลั่น หัวใจของราตรีนั้นตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม หัวใจเต้นแรงด้วยความตกใจระคนหวาดกลัว

“ฉันไม่สนใจว่าเวลาจะตรงกันหรือไม่ตรงกัน คุณจะทำยังไงฉันไม่สน ฉันสนแต่ว่าบัวบุษยาต้องไปเป็นเทรนเนอร์ให้กับฉันแล้วต้องเป็นเธอคนเดียวด้วย ไม่อย่างนั้นเตรียมตัวกระเด็นออกไปจากที่นี่ได้เลย” ราตรีอยากจะเป็นลมไปตอนนี้ หลังจากเสียงดังดั่งฟ้าร้องของเขาแผดออกมาดังลั่นห้อง หน้าตาดุดันจนเธอไม่กล้ามอง ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอารมณ์รุนแรงแบบนี้ด้วย แค่บัวบุษยาไม่สามารถไปเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวได้ มันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากสับเปลี่ยนให้คนอื่นไปแทนก็ได้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ทว่าเธอไม่กล้าถามกลัวว่าตัวเองอาจจะเสียชีวิตเพราะหัวใจวายก่อนที่จะได้รับคำตอบ จะว่าไปแล้วแอนโตนิโอไม่มีสิทธิ์มาเบ่งอำนาจที่นี่เพราะเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งเท่านั้น หากแต่ฐานะของเขาที่เป็นเพื่อนสนิทของเหมันต์หุ้นส่วนใหญ่มันทำให้ราตรีต้องทำตามอย่างไม่มีข้อเกี่ยงงอน

“ดะ ได้ค่ะ ดิฉันจะเปลี่ยนตารางการทำงานของบัวให้เองค่ะ” คงจะมีเพียงวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำเวลาตรงกัน คือให้บัวบุษยาเข้างานตอนหกโมงเช้า เลิกงานสามโมงเย็น

“ดีมาก พูดง่ายๆ อย่างนี้จะได้ทำงานที่นี่นานๆ” เขาปรับสภาพน้ำเสียงให้เป็นปกติ อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

“แต่ว่าดิฉันอยากจะขอเลื่อนเวลาที่บัวต้องไปเป็นเทรนเนอร์ให้กับคุณ จากเดิมบ่ายสามโมงเป็นสี่โมงได้หรือเปล่าค่ะ เพราะเวลาเข้างานเร็วที่สุดของที่นี่คือหกโมงเช้ากว่าบัวจะเลิกงานก็บ่ายสามโมงค่ะ” เธอกลั้นใจพูดออกไป กลัวเหลือเกินว่าระเบิดจะลงอีกลูกหนึ่ง