ปรารถนารักซาตาน

2

2

“ไงวะมายื่นอึ้งอะไรตรงนี้นีโอ หรือว่าทรี สปอร์ตคลับของฉันสวย” เหมันต์เดินเข้ามาตบบ่าเพื่อนเบาๆ อีกฝ่ายหันมาตามเสียงพูด พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด

“อยากฆ่าคน ฉันกลับก่อนล่ะอารมณ์ไม่ดี”

คนที่อารมณ์ไม่ดีเดินหนีเพื่อนสนิททันทีที่พูดจบ ปล่อยให้เหมันต์ยืนขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัย แม้ว่าสีหน้าและน้ำเสียงจะดูเรียบเฉย ทว่าดวงตานั้นออกจะขวางๆ และร้อนแรง แสดงว่าต้องมีใครทำอะไรให้เพื่อนสนิทที่แสนเอาแต่ใจของเขาสองคนหงุดหงิดเป็นแน่ แต่อดสงสัยอย่างหนึ่งไม่ได้ว่า ใครกันหนอที่แหย่รังแตนให้แตก ช่างโชคร้ายเหลือเกิน ไม่รู้จักฤทธิ์เดชของมาเฟียผู้ร้อนแรงคนนี้เสียแล้ว

บานประตูคอนโดมิเนียมถูกกระชากเปิดออกด้วยมือของชายหนุ่มเอาแต่ใจ ก่อนที่แอนโตนิโอจะเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้อง ในใจของเขาครุ่นคิดมาตลอดทางว่าจะจัดการสั่งสอนเธอคนนั้นที่หยามหน้าเขายังไงดี จนกระทั่งแผนหนึ่งก็ผุดเข้ามาในสมองระหว่างที่ออกมาจากลิฟต์

“เซสโต้โว้ย เซสโต้ ไปมุดหัวที่ไหนวะ ไอ้เซสโต้” เจ้าของชื่อรีบวิ่งมาหาต้นเสียงที่แผดก้องยิ่งกว่าฟ้าร้องเสียอีก ขาของเซสโต้แทบจะขวิดกันระหว่างที่วิ่งมาหาแอนโตนิโอก็ว่าได้ สงสัยเจ้านายหนุ่มจะหงุดหงิดติดพันมาจากสาวน้อยฝีปากเยี่ยมคนนั้นแน่ๆ เลย

“ครับ ครับเจ้านาย มีอะไรครับ”

“หายหัวไปไหนมาวะ เมื่อกี้ยังตามตูดฉันมาติดๆ เลย หงุดหงิดโว้ย หงุดหงิด” แอนโตนิโอตวาดลั่นตะโกนประโยคหลังเพื่อระบายอารมณ์

“ผมไปเข้าห้องน้ำมาครับ” พูดพรางหายใจเหนื่อยหอบ

“ยิ่งอารมณ์เสียอยู่นะมึง เดี๋ยวมึงจะโดนลูกปืนไม่รู้ตัว” เซสโต้ถึงกับสะดุ้ง ยิ้มแหยๆ ให้เจ้านายหนุ่มพร้อมกับบอกแผนการเอาคืนสาวปากกล้าคนนั้นให้อีกฝ่ายได้รับฟัง

“ให้ผมไปจัดการเลยดีไหมครับ จับตัวมาแล่เนื้อทิ้ง เอามีดไปกรีดปากที่บังอาจว่าเจ้านาย หรือว่าจับมาพวกผมปล้ำเสียให้เข็ดดีไหมครับเจ้านาย ผู้หญิงคนนั้นจะได้เข็ดหลาบ”

ดวงตาสีเขียวมรกตตาขวางใส่ลูกน้องมากแผนการทันที จับตัวมาแล่เนื้อกับเอามีดกรีดปากยังพอทนฟังได้ แต่ไอ้ข้อหลังนี่สิยิ่งฟังยิ่งอยากจะเอาฝ่าเท้ากระแทกที่ใบหน้าคนเจ้าแผนการคนนี้ยิ่งนัก

“ไม่ต้องเลย ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ ทำตามที่ฉันบอกก็แล้วกัน”

“ทำยังไงครับ” เซสโต้นั่งฟังแผนการที่เปล่งออกมาจากลำคอของแอนโตนิโอ คนที่ฟังอยู่อดที่จะทึ่งไม่ได้กับแผนที่ได้ยิน ใช้อาชีพของหญิงสาวมาเป็นหนึ่งในแผนการ ไม่บอกเซสโต้ก็รู้ว่าเจ้านายหนุ่มจะทำอย่างไรกับเทรนเนอร์สาวคนนี้ คิดไปคิดมาฉุดสาวเจ้ามาที่นี่ยังง่ายกว่าทำเรื่องให้มันยุ่งยากซับซ้อนแบบนี้

“แกไปจัดการตามแผนของฉัน” เมื่อบอกแผนจบแอนโตนิโอก็สั่งการทันที โดยที่เซสโต้ไม่อาจปฎิเสธคำสั่งของผู้เป็นนายได้เลย เพราะหากไม่ทำตามมีหวังต้องโดนบาทาของอีกฝ่ายแน่นอน

“ครับเจ้านาย” พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องพักของแอนโตนิโอทันที

“เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับแอนโตนิโอ เธอรู้จักฉันน้อยเกินไปลูกกวางน้อย”

เขาพึมพำเบาๆ เมื่อร่างของเซสโต้เดินออกไปจากห้องแล้ว ชายหนุ่มไม่คิดมาก่อนเลยว่าการเดินทางมาพักผ่อนที่เมืองไทยในครั้งนี้ เขาจะมีอะไรสนุกๆ เล่นคลายเหงา ยิ่งนึกภาพของลูกกวางน้อยปากกล้า มันยิ่งทำให้เขาอยากจะจัดการเธอให้เร็วขึ้น

เสียงด่าทอตามด้วยเสียงตบตีราวกับสงครามย่อมๆ ดังออกมาจากบ้านไม้สองชั้นหลังขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก บัวบุษยาที่เพิ่งกลับมากจากที่ทำงานรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที เพราะรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้าน ยิ่งเสียงร้องของมารดาดังมากเท่าไหร่ ใจของสาวน้อยไม่สู้ดีมากเท่านั้น

“อย่าทำแม่ ลุงสักอย่าทำแม่” บัวบุษยาเข้าไปห้ามชายวัยห้าสิบเก้าปีผู้เป็นลุงแท้ๆ พ่วงด้วยตำแหน่งพ่อเลี้ยง ไม่เพียงแค่ห้ามด้วยปากเท่านั้น เธอยังใช้ร่างของตัวเองบังร่างของนวลจันทร์ผู้เป็นมารดา ทำให้ฝ่ามือและเท้าของสักรินทร์กระทบกับเรือนร่างของบัวบุษยาเต็มๆ

“รักแม่มึงมากใช่ไหม รักมากนักก็ถูกตบแทนแม่ของมึงก็แล้วกัน เสือกดีนัก เพียะ เพียะ” เสียงฝ่ามือของชายขี้เมาฟาดไปที่แก้มนวลของบัวบุษยาอย่างแรง ทำให้ผู้เป็นแม่โผเข้าไปหาสามีเพื่อห้ามปรามทั้งน้ำตา “พอแล้วพี่สัก อยากได้เงินเหรอเดี๋ยวฉันให้ อย่าทำบัวมันเลยนะ” มือที่ทั้งจิกผมและตบไปที่ใบหน้าของลูกเลี้ยงหยุดชะงัก ผลักร่างที่ไม่มีทางสู้ของอีกฝ่ายลงไปนั่งจ้ำเบ้าที่พื้นอย่างแรง

“ให้กูตั้งแต่แรกทั้งมึงทั้งลูกมึงก็ไม่ต้องเจ็บตัวอย่างนี้หรอก เอามาสิวะเงินน่ะ ไม่เอามาให้กู กูจะซัดให้น่วมทั้งคู่เลย” สักรินทร์ข่มขู่ซ้ำเพื่อให้สองแม่ลูกหวาดกลัว ได้ผลนวลจันทร์รีบเดินไปหยิบเงินที่ตัวเองซ่อนเอาไว้ก่อนจะส่งให้ชายขี้เมาโดยเร็ว เพราะกลัวว่าจะถูกทำร้ายซ้ำอีกนางเจ็บตัวไม่ว่าแต่ถ้าจะให้บัวบุษยาต้องมาเจ็บตัวเพราะนาง คนเป็นแม่หาทนได้ไม่

“นี่พี่เงินเอาไปเลย” นวลจันทร์พูดเสียงสั่นขณะที่ยื่นเงินส่งให้สามีขี้เมา

“ที่หลังกูขอมึงก็ให้กูดีๆ ต้องให้ออกแรงทุกทีเลย มึงสองคนแม่ลูกท่าทางจะโรคจิตชอบถูกตบถูกแตะก่อนหรือไงวะ” แทนที่จะว่าตัวเองที่ไม่ทำการทำงาน วันๆ เอาแต่ดื่มสุรา เล่นการพนันกลับต่อว่าสองแม่ลูกที่นั่งร้องไห้กอดกันกลมอยู่บนพื้น แววตาและท่าทางไม่มีความสำนึกเอาเสียเลย เมื่อต่อว่าต่อขานทั้งภรรยาและลูกเลี้ยงเสร็จ ชายขี้เมาก็เดินออกไปจากบ้านอย่างสบายใจที่ได้เงินมาต่อยอดและถอนอาการมึนเมาของตัวเอง

“แม่เจ็บมากไหม ลุงสักทำอะไรแม่หรือเปล่า” บัวบุษยาเอ่ยถามมารดาเสียงเครือด้วยความเป็นห่วง ไม่สนใจสภาพของตัวเองที่ไม่ต่างกับผู้เป็นแม่เลย ผมเผ้ารุงรังจากการจิกและกระชาก แก้มทั้งสองข้างมีรอยฝ่ามือขึ้นนูน