“หายเจ็บแล้วค่ะคุณนีโอ บัวว่าถอดผ้าก๊อตออกได้แล้วนะคะ”
“หายเจ็บแล้วแน่นะ” เขาถามย้ำอีกครั้ง คนที่ถูกถามทำท่างอนใส่ ค้อนให้เขาเสียวงใหญ่
“แน่ค่ะ” เมื่อได้รับยืนยันจากปากอิ่ม มือใหญ่ค่อยๆ แกะผ้าก๊อตออกอย่างเบามือ จนกระทั่งมันหลุดออกจากข้อเท้า จากนั้นก็พยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืน
“ลองเดินดูนะ” เขาคอยประคองร่างของบัวบุษยาอยู่ไม่ห่าง ขณะที่เท้าเล็กย่ำเดินลงบนผืนทราย หนึ่งสัปดาห์มานี้เท้าทั้งสองข้างของเธอแทบจะไม่ได้สัมผัสกับพื้นเลย เพราะแอนโตนิโอจะอุ้มหรือไม่ก็ให้เธอขี่หลังเขาตลอด ไม่ว่าจะเข้าห้องน้ำ พาไปนั่งทานอาหารริมชายหาด รวมทั้งพาเธอไปเดินเล่นรอบเกาะ วันนี้เป็นวันแรกในรอบสัปดาห์ที่หญิงสาวเดินด้วยเท้าของตัวเอง
“เดินได้แล้วนี่ไงคะ วิ่งได้ด้วย” บัวบุษยาก้าวเท้าวิ่งไปข้างหน้า หันหลังมาแลบลิ้นใส่ร่างหนาที่ยืนอยู่ด้านหลัง แอนโตนิโอจึงก้าวเท้าวิ่งตามร่างสมส่วน หญิงสาวเห็นดังนั้นจึงก้าวเท้าวิ่ง
