Last Day on Earth

25

Logan's POV

The sun is almost rising when I got up.

I still feel my body ache due to the burns I got yesterday. Good thing that nurse Aaliyah brought her first aid kit and treated the three of us.

Speaking of the other two, I look around and saw that Meaghan is still sleeping soundly. I stared at her for a moment and analyzed her features.

She looks so tired, nonethless that does not affect her beauty. Her skin got whiter than the first time I saw her and her hair got longer and has waves on it's tip. The special suit she's wearing hugs her body as it perfectly fits into her. She got a thin reddish lips and a pointy nose too. And her eyes, her eyes —

I stopped checking her out and move away my gaze as she opened her eyes and pierced through me.

Geez, she has the eyes that looks at you so sharply as if you had done something bad to her. What a real daughter of the general.

I just shrugged my head at the tought. I roam my eyes and realized that Benj and Kiel is nowhere to be found.

I immediately stand up, but regret it as soon as I felt the sting on my body.

"Aargh," I groaned.

Meaghan immediately went to my direction to guide me, my gaze went down as she looks at me.

"Why the hell are you standing Logan? Do you want to die early or what?" she asked, raising her eyebrow.

"No, it's just that, I can't find Benj and Kiel here. Do you somehow know where they went?" I stupidly asked, almost stuttering as she moves her face closer to mine.

"How can I know it?" she asked back. "If the first thing I saw as I open my eyes is you staring at me?" she smirked and moves away.

"Once everything is okay, I'll just send you my picture, so that you can stare at it whenever you want," she sneered and walks away even before I can say something.

"But I do have your picture already," I silently muttered as I watch her walk away from me and look for the others.

"And I don't even know if I'll be contented staring at it anymore,"

Meaghan's POV

Napailing na lang ako ng iwanan si Logan sa pwesto nya. Mukhang may binubulong pa ito sa sarili bago nagmukhang tanga sa pag ngiti.

Ano bang problema non?

Ano nga bang problema ng lahat ha? Una, sila Kiel at Benj —

Napatigil ako sa pag iisip at napalaki ang mata sa gulat ng may maalala.

"Sht! Sila Benj!" Dali dali kong inikot ang kabuuan ng rooftop upang tingnan kung nadoon sila.

Mas lalo akong kinabahan ng mapagtantong wala sila dito. Dali dali kong hinanap ang pinagpwestuhan nila kagabi bago matulog, at napahinga ako ng maluwag ng makitang nandito pa ang mga gamit nila.

"Hay salamat," sambit ko.

Napaigik ako sa gulat ng may tumapik sa balikat ko. Susuntukin ko na sana ng mapagtantong si nurse Aaliyah pala ito.

Tila nagulat ito ng makita ang pormado kong kamao kung kaya't naibaba ko ito at nagsalita.

"Oh good morning nurse Aaliyah! Gising ka na pala," pagbati ko dito.

"Ah yes good morning din. Akala ko susuntukin mo ako e haha," mahina itong tumawa. "By the way, ano pa lang hinahanap mo?" takang tanong nito.

Bumalik na naman ang kaba ko ng maalala ang hinahanap ko.

"Sila Benj at Kiel nawawala! Okay lang sana kung magkasama sila, kaso dahil sa nangyari kagabi, hindi ko na alam!" mabilis kong sagot dito at ipinagpatuloy ang paghahanap.

Tinulungan na rin ako nito, at di kalaunan ay nakisali na rin sa paghahanap si Logan.

Bahagya akong sumilip sa railings at nagulat sa nakita.

Si Kiel na nakikipaglaban sa ilang zombies at si Benj na nanonood lang.

"Holy — nasa baba sila! Puntahan natin!" sigaw ko sa mga ito.

Agad naming binitbit ang mga gamit at nag mamadaling tinungo ang hagdanan pababa.

Pagka lapag namin ay naabutan namin ang nakapalibot na patay na katawan ng zombies.

Si Kiel ay tagaktak ang pawis at may bahid ng dugo ang kasuotan at si Benj na wala man lang gasgas o ano man sa katawan ay matamang nag uusap ng maabutan namin.

Bahagyang tinapik ni Benj ang balikat nito bago lumayo sa kanya at harapin kami.

"Oh good morning ate Meaghan, kuya Logan, hi nurse Aaliyah," bati nya sa amin isa isa.

Nagkatinginan kaming tatlo, iniisip kung anong nangyayari sa kanya.

"Anong ginagawa nyo dito? At bakit si Kiel lang ang lumaban?" mausisa kong tanong dito. Pinaningkitan ko ito ng mata na nangangahulugang hindi ko gusto ang ginawa nila.

"Ah, may mga natira pa kasing zombies dito, papatayin na sana namin kaso sabi ni kuya Kiel ay sya na lang dahil na rin sa sugat ko," sagot nito sabay turo sa paa nyang nakabenda.

Napatango na lang ako at pilit hindi pansinin ang pagkagulat sa pagtawag muli ng kuya kay Kiel pagkatapos ng nangyari.

Agad kong nilipat ang tingin kay Kiel at sinuri ito. Natuyo na rin ang pawis nya pati na rin ang ilang bahid ng dugo mula sa kalaban nya kanina. May nakalagay na band aid sa bandang leeg nito, mabuti na lang at hindi gaanong malalim ang tama sa kanya, kung hindi ay baka mabawasan pa kami.

Ipinilig ko ang ulo sa naisip.

Wag naman sana.

"Okay since wala na namang nakaharang, tara bumalik na tayo sa bunker," aya ni nurse Aaliyah at nagpatiuna na ito pababa.

Nagsi sunod na din kami at tinahak ang lugar pabalik.

—

"Magaling, magaling. Hindi ako nagkamali na utusan kayo," natutuwang papuri sa amin ni doc Martin.

"Dahil jan, kumain kayo at magpahinga muna. Logan, sumunod ka sa akin maya maya, tatapusin natin ang cure ngayon," dugtong pa nito.

Napatango naman si Logan sa narinig at naghanda na din.

Nakaupo kaming tatlo ni Kiel at Benj sa maliit na sofa dito. Napagigitnaan nila akong dalawa kung kaya't ramdam ko ang tensyon na wala naman noon.

"Tell me, anong problema nyo?" tanong ko sa dalawa kasabay ng paghalukipkip.

Nanatili lang silang tahimik at nakaiwas ang tingin kung kaya't kinuha ko mula sa bulsa ni Kiel ang .50 caliber pistol at itinutok sa kanila.

"Hindi kayo magsasalita?" banta ko sa mga ito.

Still, nanatili pa rin silang tahimik, hindi iniinda ang baril na nakatapat sa kanila.

"Kung ano man yan, ayusin nyo yan. Tandaan nyo, malapit na tayong matapos at makapunta sa safe zone," sabi ko sa mga ito.

"Tayo tayo lang ang magkakasama, sana naman hindi na tayo mabawasan sa kung ano man ang dahilan," dugtong ko bago naglakad palayo sa kanila.

Kiel's POV

Nanatili kaming tahimik na nakaupo. May pagitan na espasyo sa gitna kung saan nang galing si Meag.

Ilang minuto pa kaming walang kibuan ng magpasya akong magsalita.

"Benj, whatever you are thinking, nagkakamali ka okay?" sambit ko.

"Sana nga KUYA, sana nga mali ang naiisip ko," sagot nito kasabay ang pagtingin sa akin diretso sa mata.

Naiwang nakaawang ang bibig ko sa huling sinambit nya.

"Sana nga mali ang naiiisip ko na may kinalaman ka sa nangyari kay kuya Benjo. Dahil kung magkataon, pasensyahan na pero ako ang tatapos sa buhay mo."