Who Knows I’ll Be Keeping You

Chapter 10: President

“Keren!” sigaw ni Mira nang makalabas ako ng classroom.

Hindi ko siya pinansin at patuloy lang sa paglalakad papunta sa cafeteria. Pero bago pa ako tuluyang maglakad para bumili ng pagkain ko, huminto muna ako sa locker room para ilagay ang mga librong hindi ko na kailangan at kunin ang digests na gagamitin ko ngayong hapon. Kinuha ko na rin ang laptop ko na nakalagay sa sariling bag nito kaya dalawang bag ang dala-dala ko ngayon.

“Do you want me to help you Keren?” mahinang tanong ni Mira pero hindi ko pa rin siya pinansin at nauna ng maglakad sa kanya.

Hindi ko pa rin kasi maintindihan kung bakit kailangan niyang ibigay kay Connor ang exact address ng bahay namin at ang numero ko. I mean, Connor knew about the subdivision where I live but he doesn’t exactly knew the lot and black number. Tinanong ko din siya kahapon kung bakit ibang numero ang ginamit niya pero wala siyang sinagot sa akin. Wala naman kasi talagang sense kausap ang lalaking iyon.

Si Mira naman kasi, kung hindi lang sana siya gumala dito sa campus noong nakaraang linggo na wala kaming pasok, hindi sana siya natanong ni Connor. At kung hindi siya natanong ng huli, hindi din siya makakapunta sa bahay namin. At hindi niya sana ako mabi-bwesit. Argh!

I was really upset with her. Siya kasi ang nagsabi kung nasaan ang bahay namin kay Connor. Since that day, wala ngang klase at nasa campus si Connor, naisipan niyang pumunta sa bahay at gawin naming dalawa ang research na ibinigay ni Ms. Reyes. And we actually did almost half of the project. I won’t lie with the fact that both of us are smart that’s why it’s easy for us to continuously do the research. The making of the project stopped because I started to feel pain again. Tumayo ako pero nahilo din agad. The last thing that I remembered is that nahilo ako at hindi ko na naramdaman ang sakit ng katawan ko.

And guess what? Nagising ako ng alas nuwebe ng gabi at nagulat ako dahil natutulog si Connor sa sofa ng kwarto ko at niyayakap niya ang sarili. Pumunta ako sa kung nasaan siya at nilagyan siya ng kumot sa katawan.

Bakit ba kasi nandito pa rin siya? Gabi na kaya.

Lumabas ako ng kwarto at nakitang naglilinis pa si manang sa mesa sa kusina. Lumapit ako sa kanya at tinanong kung bakit nasa loob pa si Connor. Baka kasi makita siya ni dad, lalo na kay mom dahil patay talaga ako.

“Manang, bakit nasa loob pa po si Connor? Hindi po ba siya umuwi? At pumunta po ba dito si tita Tessie?” sunod-sunod na tanong ko kasi naguguluhan talaga ako dahil ang haba pala ng pagtulog ko.

Tumingin naman si manang sa akin matapos niyang ilagay ang inilinis niya sa isang box.

“Pumunta dito ang tita Tessi mo kaninang hapon pero tulog ka kaya nagbilin na siya ng gamot mo.”

“Paano po sina mom at dad? Umuwi na po ba sila?”

“Nasa taas na ma’am.”

“Po?!” napasigaw ako dahil lagot talaga ako kapag nalaman nilang nasa loob si Connor. F*ck!

“Ay huwag po kayong mag-alala ma’am. Alam po ni ma’am at sir na nandito po siya at dito na din siya natulog. Huwag po kayong mag-alala.” kalmadong sabi ni manang at napahinga naman ako ng malalim. Pero paano?

“Paano po? Hindi po ba sila nagalit?”

“Ay napakabait po ni sir Connor ma’am. Natuwa nga po si ma’am at sir sa kanya kasi napakatalinong bata. Magkapareho talaga kayong dalawa mag-isip.”

“Ano pong sabi ni dad?”

“Siya pa nga po ang nagsabi na dito na matulog si Connor dahil gabi na. Ang laki din ng pagsang-ayon ng mom niyo ma’am. Hanga talaga siguro sila sa talino at kabaitan ni sir Connor.”

Nagpasalamat nalang ako kay manang at bumalik na sa kwarto ko. Tulog pa rin si Connor at kumuha nalang ako ng pagkain dito sa sarili kong fridge sa kwarto. Malapit na rin palang maubos ang stocks ko. Kailangan ko na sigurong bumili next week ng mga goods.

Matapos kong makuha ang mga pagkain na gusto ko, kinuha ko ang laptop ni Connor at binuksan. Wala namang password kaya maibilis kong na open. Pinagpatuloy ko ang research naming dalawa hanggang umaga.

Pero nabwiset ako kay Connor nang bigla niyang sinabi sa mga magulang ko kinaumagahan na nanliligaw daw siya sa akin. Nag-aalmusal kami ng tinanong sa kanya ni Blake kung bakit daw siya nasa bahay namin at kung ano ko siya. Tama naman na sinabi niyang gumagawa kaming dalawa ng research project pero sabi pa niya ay nililigawan niya ako. I was really shocked that time and I could not say anything. My mom was the one who was very happy and told me na sagutin ko na daw dapata agad si Connor dahil hindi daw pinapatagal ang ligaw. My dad was happy as well at ang dami niyang bilin kay Connor.

Now what the f*ck did he just do? Simula noong araw na iyon, balik na rin kaming dalawa sa hindi mag-iimikan. Tinapos ko kasi ang research naming dalawa at siya na ang nag proofread at gumawa sa mga changes. We were the first one who passed the research kahit ang layo-layo pa ng deadline.

Hindi pa alam ni Mira ang nangyari noong araw na iyon kaya nga ayoko din siyang kausapin. Baka masigawan ko siya at sinabi sa kanya ang resulta ng ginawa niya. Argh!

“Keren naman. Sorry na please. Tanggapin ko na ang sorry ko beb. Please na.” pagmamakaawa ni Mira sa akin habang sunod pa rin siya ng sunod.

Pumasok ako sa cafeteria at naghanap ng bakanteng mauupuan. Umupo ako sa pang-apatan at umupo naman si Mira sa harap ko. Kinuha niya ang kaliwang kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit.

“Sorry na Keren. Promise, hindi ko na talaga sasabihan ang iba kung saan ka nakatira. Magpapaalam ako sa’yo palagi kapag may gagawin ako tungkol sa’yo na hindi ko alam kung gusto mo. Sige na please, patawarin mo na ako.” mas humina ang boses ni Mira at tinitigan ako diretso sa mga mata ko.

I sighed and looked at her with raging eyes.

“Go buy me lunch.” wika ko at ngumiti naman siya ng malaki at agad na napatakbo papunta sa counter. I just smiled in disbelief dahil hindi pa rin nagbabago si Mira. Ang lungkot lang niya kanina tapos bigla siyang naging hyper matapos marinig ang sinabi ko.

Mahaba pa ang linya bago maka-order si Mira kaya inilabas ko ang laptop ko. I always make sure that I am bringing my laptop everywhere I go because I needed it the most more than anything, even my phone.

I checked my mails and Connor sent me the final paper of our project. Baka hindi ko to nakita noong nakaraang araw dahil nasa spam lang siguro ito. I opened the file and I started reading the paper. Connor really is a smart and a perfectionist. May mga words kasi na ginawa niyang mahirap at mas elegante pakinggan. In some of my works, he even change some of the words to make it more unique to hear. That guy really is something.

“You’re thinking about me?”

“Ay p*tangina kang g*go ka.” I looked at the black and slap his face. “What the f*ck!” K shouted and pushed his face away from mine. “Bakit ka ba nanggugulat?!” pasigaw na tanong ko.

“I was just asking.” kalmado niyang sabi at umupo sa tabi ko.

“What the freaking hell are you doing in here? Umalis ka nga sa tabi ko.” I said and then pushed him pero hindi man lang siya natinag sa kinauupuan niya.

“I told you, I am courting you. What will tito and tita say if they found out that I am not really taking care of you?” tanong ni Connor at kinindatan niya ako.

I was in total disbelief because of what Connor is saying. Like, how the hell did he just change overnight? Ganito ba ang epekto ng cookies na inihanda ko para sa kanya? Kasi kung oo, gagawa talaga ako palagi para naman bumait si Connor at para palagi na rin siyang nagsasalita.

“What is wrong with you? Ano ang nakain mo at palagi kang dikit ng dikit sa akin ngayon? And what the f*cl Connor? I thought you already forgot about that? Ni hindi na nga tayo nag-iimikan simula noong nakaraang linggo tapos ngayon, gugulatin mo ako na parang walang nangyari? Na parang wala kang ginawa sa akin? F*ck you!” I said and I stood up.

Niligpit ko ang mga gamit ko at nilagay lahat pabalik sa bag ko. Dumating si Mira na nakangiting tumingin sa akin pero agad ding nawala ng makita niya si Connor sa tabi ko.

“Saan ka pupunta beb?”

“I’m sorry Mira. Kailangan ko pa palang kumuha ng digests ngayon. Pasensya ka na. Libre mo nalang ako bukas o mamaya pag-uwi natin.” I said.

Tumingin ako kay Connor at nakatitig lang siya sa akin ng deretso. Naguluhan naman si Mira at alam kong gusto niya talagang itanong kung bakit katabi ko si Connor at kung bakit ako aalis bigla.

“Call me if you need anything.” nakangiti kong sabi kay Mira at ibinaling naman ang mukha ko kay Connor. “And you? F*ck off moron.” mahina pero may galit kong sabi kay Connor.

Nagsimula akong maglakad paalis at mas nakampante ako dahil hindi nakasunod si Connor sa akin. Glad that he knew where he belong. Para kasi akong iniipit kapag kasama ko si Connor. It’s suffocating pero komportable ako at the same time. Hindi ko alam kung bakit o kung ano ang dahilan kung bakit iyon ang nararamdaman ko pero isinantabi ko nalang ang nararamdaman ko. Ayoko sa taong katulad ni Connor. Iyong tipo na makukuha nila kahit ano na gusto nila without knowing how other people will feel if they do that certain thing.

Basta ayoko lang talaga sa kanya at alam kong ganun din ang nararamdaman niya sa akin. Gusto lang niyang paglaruan ang nararamdaman ko.

Habang naglalakad ako papunta sa library para sa law department, dahan-dahang bumuhos ang ulan at napayakap ako sa mga gamit ko dahil may mga dala din akong libro. Kampante naman ako sa laptop ko dahil waterproof ang bag na pinaglagyan ko nito. Binilisan ko ang lakad ko kasi natatakot din akong tumakbo dahil baka bigla akong madulas. Malayo pa ako mula sa library pero napakalakas na talaga ng ulan. May nakita akong shed sa hindi kalayuan mula sa akin kaya doon na muna ako tumungo.

I don’t have spare clothes.

Halos maiyak na ako dahil basang-basa na ako at wala akong dalang gamit ngayon. Nagdadala lang naman ako kapag kailangan namin ng attires para sa iba’t-ibang defenses o presentations.

Malapit na ako sa shed nang may makasabay akong magpasilong na nagmula mula sa kabilang direksiyon. Tumingin ako sa kaliwa kung nasaan and education department at tinitigan lang ang building nila. Nasa kanan kasi ang lalaking nakasalubong ko at ayokong tingnan kung sino man siya. Ano na kaya ang nangyari sa mukha ko a basang-basa na rin ang buhok ko.

I heard a sigh from the guy beside me so I took a glance of him. He’s also looking at the opposite direction of me while hugging his coat. Mabuti pa siya, nagsuot na ng coat. Ako? Naka black formal attire pa talaga. Ito naman kasi ang usual kong sinusuot dito. I have tons of blazer collections and office pants. Hindi naman kasi talaga required sa amin na magsuot nito and we do have uniforms. St. Preston’s Academy is known for it’s well designed and simple uniform but I always go with this. Tuwing friday ko sinusuot ang mga ganito since I only have a few classes. Ganoon din ang mga kaklase ko dahil ang iba sa kanila ay deretso na gala.

“Here, you can wipe your face with this.” napatingin ako sa likod dahil biglang nagsalita ang lalaking kasabay ko dito sa shed. Inilahad niya ang hawak-hawak niyang puting panyo sa akin at nakita kong nay tatak itong JAJ sa gilid.

I looked at his face and I wasn’t able to move upon realizing who this guys is. What the f*ck? He’s the guys who tried to cover up my stain last week?! F*ck! Tumalikod ako at umakto na hindi ko narinig ang sinabi niya. Paano kung nakilala niya pala ako at pagtawanan? Damn! Nakakahiya kayang malaman na nakita ng isang lalaking hindi ko naman kilala ang tagos ko sa palda? F*ck!

“Wait. . .” bigla siyang napahinto sa pagsasalita at umikot papunta sa harap ko. “I knew it! You are bloody mary!” sigaw niya na parang natutuwa pa siyang makita ako at pagtawanan.

“What the f*ck?!” I shouted and looked at him in disbelief.

“Ahem. . . Ahem. . .” he cleared his throat because handing over his right hand. “I know we met at a very awkward situation but I still want to introduce myself to you. I’m Josh Adrian Jimenez, the student’s president. I am excited and please to meet you, Ms. Asher Keren Cy.” tiningnan ko siya at malaki ang ngiti niyang nakatingin sa akin.

What the f*ck?!