พลอยไพลินลอบมองความแข็งแกร่งของปะป๊าพาให้หัวใจดวงน้อยของเธอมันเต้นโครมครามนึกหวั่นใจว่าถ้าเจ้านุ่มที่มันไม่นุ่มของปะป๊าเข้ามาเธอจะรับมันไหวเหรอ
ไม่น่ายั่วเลยยัยลินเอ้ย ...
"อืมมม~"
ยิ่งเสียงคำรามในลำคอของปะป๊าดังมันยิ่งทำให้เธอเตลิด นึกหวั่นใจว่าเธอกำลังคิดผิดหรือเปล่าแต่มาถึงขั้นนี้แล้ว คนแรกเป็นปะป๊ามันก็ไม่น่าจะมีอะไรเสียหายมั้ง
ชานนท์เลื่อนปลายจมูกโด่งเรื่อยลงมาที่เนินอกอวบของเธออีกครั้งเขาเหลือบมองสีหน้าเป็นกังวนของเธอเพียงนิดก่อนจะค่อยๆ ดันนิ้วกลางเรียวยาวเข้าไปในความอ่อนนุ่มของเธออย่างช้าๆ
"อ่ะ!"
พลอยไพลินสะดุ้งเฮือกเผลอจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งของเขาอย่างแรงจนปะป๊าชานนท์นิ่วหน้าแม้มันไม่ได้ทำให้เขาเจ็บปวดมากนัก ปะป๊าชานนท์พยายามดึงความสนใขของเธอด้วยด้วยการใช้เรียวลิ้นร้อนไล่เลียหน้าท้องแบนราบของเธอเบาๆ ทำให้พลอยไพลินหดเกร็งหน้าท้องทุดครั้งเมื่อยามที่เขาซับจูบ และดูดดึงขบเม้มจนเกิดร
