EP.6: จัดการปัญหา
1726 Words
วันนี้พรีมต้องไปทำงานแต่ก่อนที่เธอจะไปทำงานก็ไม่ลืมจะซื้ออาหารทิ้งไว้ให้พร้อมกับโทรศัพท์ของเธอ เผื่อเขาจะได้ใช้ติดต่อกับคนของเขาที่บอกว่าจะมารับวันนี้ ส่วนเธอก็ทิ้งเบอร์โทรของออฟฟิศไว้ให้เขา แทนถ้าเขามีเรื่องอะไรจะได้ติดต่อเธอได้ แต่ก่อนเธอจะออกไปก็เน้นย้ำเขาไว้ว่าอย่ารับสายของเธอที่โทรเข้ามาเดี๋ยวหลังเลิกงานเธอจะโทรกลับเองเพราะเธอยังไม่ได้บอกเรื่องของคินกับใครสักคนแม้แต่ลูกตาลเพื่อนรักของเธอ
หลังจากที่พรีมออกไปทำงานคินก็รีบโทรหาเวสแล้วนัดเจอกันเพื่อคุยงานทันที
[ฮัลโหลครับ]
“ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนแล้ว”
[ผมอยู่ในโรงแรมที่ภูเก็ตครับ]
“อืม งั้นนายมาหาฉันที่ริมหาดข้างโรงแรมฉันจะรออยู่ที่นั่น”
[ครับ]
หลังจากวางสายคินก็เดินออกไปยังสถานที่นัดพบของเขากับเวสรอจนกระทั่งเวสเดินมายืนตรงที่เขายืนรออยู่ก็เอ่ยปากสอบถามถึงเรื่องที่ให้ไปจัดการทันที
“ได้เรื่องไหม ว่าไงบ้าง”
“ได้ครับ คนที่ทำร้ายนายเป็นฝีมือของเจ้าถิ่นที่นี่มันร่วมมือกับเจ้าของโรงแรมที่เป็นคู่แข่งเราครับและเป็นพวกเดียวกับที่มาป่วนโรงแรมเราด้วยครับ”
“อืม”
“แล้วคุณคินจะเอายังไง”
“เจ้าถิ่นให้คนของเรารวบรวมหลักฐานที่เกี่ยวกับเรื่องผิดกฎหมายของมันทั้งหมดแล้วส่งให้ตำรวจจัดการ ส่วนเจ้าของโรงแรมคู่แข่งไปจัดการให้มันล้มละลายอย่าได้ลุกขึ้นมาทำอะไรได้อีก เข้าใจใช่ไหม” คนอย่างเขาไม่เคยปล่อยให้คนที่คิดจะฆ่าเขาได้ใช้ชีวิตสบาย ๆ อย่างแน่นอนกว่าเขาจะมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถึงแม้เขาไม่ใช่คนที่มือขาวสะอาดแต่เขาก็ไม่เคยทำใครก่อน
“ครับ ผมจะรีบสั่งการให้คนของเราไปจัดการโดยด่วน”
“แล้วของที่ฉันสั่งให้นายเอามา อยู่ไหน” คินถามถึงของที่เขาสั่งให้เวสเตรียมมาให้
“นี่ครับ กระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์รวมถึงคีย์การ์ดคอนโดใกล้ ๆ นี้”
“อืม”
“คุณคินสามารถเข้าไปพักได้เลยครับ ผมสั่งให้เขาเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว”
“ขอบใจนายมาก” คินยกมือขึ้นมาตบไหล่เวสเบา ๆ มันเป็นคนที่รู้ใจเขามากที่สุด อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กเพราะครอบครัวของเวสโดนฆ่ายกครัวพ่อกับแม่เขาจึงรับเวสมาเลี้ยงดูเหมือนลูกคนหนึ่งไม่ต่างจากเขา พวกเขาโตและเรียนมาด้วยกันเขารักเวสเหมือนพี่น้องแท้ ๆ แต่เวสไม่เคยตีตนเสมอเขาให้เกียรติเขามาตลอด
“มันเป็นหน้าที่ของผมครับ”
“ช่วงนี้ก็เหนื่อยนายหน่อยนะ ฉันอาจจะอยู่ที่นี่สักพักขอจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อน” คินที่พูดแบบนั้นแต่กลับยกยิ้มอย่างมีความสุขทำให้เวสสังเกตเห็นอาการที่แปลกไปจนอดสงสัยไม่ได้เพราะท่าทางของคินเหมือนหนุ่มน้อยกำลังมีความรัก
“ได้ครับ” แต่เวสเป็นคนที่ไม่ถามอะไรมากมายเพราะเขารู้จักคินดีถึงจะถามออกไปก็ไม่ได้หมายความว่าคินจะบอก แต่ถ้าถึงเวลาที่เหมาะสมคินจะเป็นคนพูดออกมาเอง
“แล้วนายพักอยู่ที่โรงแรมใช่ไหม”
“ครับ คงอยู่ตรวจงานไปพร้อมเลย”
“อืม แต่ฉันจะยังไม่เข้านะช่วงนี้”
“ครับ”
“งั้นนายก็ไปเถอะ”
“ครับ”
เมื่อคินแยกกันกับเวสเขาก็กลับมายังห้องพักของพรีม เพื่อรอเธอเลิกงานแล้วเขาจะชวนเธอไปดูคอนโดของเขาด้วยกันเขาอยากให้รู้จักคอนโดของเขา
“กลับมาแล้วค่ะ” พรีมเปิดประตูห้องเขามาพร้อมร้องบอกคนที่อยู่ในห้องได้รับรู้ถึงการมาของเธอ
“มาแล้วเหรอครับ เหนื่อยไหม” คินที่นั่งอยู่ที่โซฟาตอบรับพร้อมยิ้มให้เธอ
“นิดหน่อยค่ะ”
“เย็นนี้ไปหาอะไรกินข้างนอกกันนะ พี่จะพาพรีมไปดูห้องพักพี่ด้วยได้กุญแจกับกระเป๋ามาแล้ววันนี้พี่เป็นเจ้ามือเอง”
“พรีมไปกินข้าวกับพี่ได้ค่ะ แต่เรื่องไปที่ห้องของพี่พรีมว่ามันไม่ดีมั้งคะ”
“อะไรคือไม่ดีในเมื่อทุกวันนี้เราก็อยู่ห้องเดียวกันอยู่แล้วนะไปด้วยกันแหละพี่จะไปเอาของที่ห้องด้วย”
“ก็ได้ค่ะ งั้นพรีมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ จะได้รีบไปรีบกลับพรีมไม่อยากนอนดึกมาก”
“ครับ” คินตอบรับเสียงหวานพร้อมยิ้มออกมา
ทั้งคู่ที่เดินออกมาจากห้องพักของพรีมเพื่อที่จะไปยังคอนโดคิน ระหว่างทางก็มองร้านอาหารที่มีอยู่ตามข้างทางไปด้วยก่อนที่คินจะเอ่ยถามพรีมออกมา
“พรีมอยากกินอะไร”
“พรีมกินอะไรก็ได้ พี่คินละค่ะอยากกินอะไร”
“งั้นเราเดินดูไปเรื่อย ๆ ดีกว่าแล้วค่อยว่ากัน”
“ค่ะ”
ทั้งคู่พากันเดินมาจะถึงคอนโดคินอยู่แล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าพรีมจะสนใจร้านอาหารร้านไหนสักร้านเลย จนคินอดไม่ได้ที่จะเป็นฝ่ายชวนเธอให้เข้าไปยังที่ร้านอาหารทะเลที่อยู่ใกล้ ๆ
“กินร้านนี้นะ”
“แต่มันดูแพงไปนะคะ”
“พี่เลี้ยงเอง ไปกัน”
คินดึงมือของพรีมให้เดินเข้าไปในร้านอาหารทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงข้อแย้งทั้งหลายแหล่ของเธอ ถ้าไม่ทำแบบนี้ไม่แน่วันนี้คงได้ซื้ออาหารกลับไปกินที่ห้องแน่นอน เพราะเท่าที่รู้และอยู่ด้วยกันมาเธอมักจะเป็นแบบนี้เสมอ ไม่ค่อยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยแต่ไม่ได้งกขนาดนั้นเพียงแค่รู้จักใช้และคิดก่อนใช้จ่ายเท่านั้นเอง
“โอ้โห....... คอนโดพี่คินหรูจังเลยค่ะ” หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องพักของคิน พรีมอดที่จะร้องออกมาไม่ได้ เพราะตะลึงกับความอลังการหรูหรา แถมชั้นทั้งชั้นมีแค่สองห้องเท่านั้น ห้องทาสีครีมดูสะอาดมาก มีห้องนอนสองห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องครัวแยกเป็นสัดส่วนและยังมีระเบียงที่สามารถมองเห็นวิวด้านนอกที่เป็นทะเลได้สบาย ๆ
“อยากมาอยู่ที่นี่ไหมล่ะ”
“พูดเป็นเล่นไป พรีมไม่กล้ามาอยู่หรอกค่ะ”
“มาอยู่ได้นะเดียวพี่ให้คีย์การ์ดไว้ชุดหนึ่ง พรีมสามารถเข้าออกตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้”
“ไม่ดีมั้งค่ะ พรีมว่า”
“ดีสิ” พรีมมองหน้าคินที่เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาจนเธออดไม่ได้ที่จะส่งสายตาดุ ๆ ไปให้
“พี่คินต้องคิดอะไรอยู่แน่ ๆ หน้าตาพี่ดูเจ้าเล่ห์มากเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พรีมมองหน้าคินอย่างจับผิดพร้อมกับหัวเราะออกมากับท่าทางของเขา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่มีอะไรหรอกครับพี่แค่แกล้งเราเล่นเฉย ๆ อย่าคิดมากน่าพี่แค่อยากสนิทกับเรามากกว่านี้ พี่ชอบพรีมนะ”
“ห๊า... พี่คินอำกันเล่นเหรอคะ” พรีมหน้าเหวอตกใจที่อยู่ ๆ คินก็พูดออกมาตรง ๆ ว่าชอบเธอทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นานถึงแม้เธอเองก็แอบชอบเขาอยู่เหมือนกัน
“พี่พูดจริง พี่ชอบพรีมจริง ๆ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น แถมพรีมยังเป็นคนดีมีน้ำใจช่วยเหลือพี่โดยไม่คิดอะไรเลยแม้ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะพี่เป็นห่วงกลัวว่าเดี๋ยวจะเจอคนไม่ดี เข้าใจที่พี่พูดไหม”
“ค่ะ” ถึงจะงงในสิ่งที่เขาพูดแต่เธอก็ตอบรับออกไปโดยดีด้วยรู้สึกถึงความเป็นห่วงของเขาที่สื่อออกมา
“งั้นเอาคีย์การ์ดอันนี้ไปเลย เดี๋ยวพี่ไปเอาอีกอันมาใช้เอง” คินยัดคีย์การ์ดลงบนมือของพรีม เธอรับคีย์การ์ดมาแบบงง ๆ อีกรอบเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ นี่เขาเป็นคนเผด็จการแบบนี้เหรอปกติไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย
“ค่ะ”
“ดีมาก” คินเอามือลูบหัวของพรีมอย่างอ่อนโยนจนทำให้คนที่โหยหาความรู้สึกแบบนี้กลับรู้สึกถึงอบอุ่นที่เขาแสดงออกมาทำให้เธอถึงกลับน้ำตาซึม
“พรีม เป็นอะไรหรือเปล่าครับ หรือดีใจที่ได้คีย์การ์ดห้องพี่ถึงขนาดน้ำตาซึมเลยเหรอ หือ”
“เปล่าคะ พี่คินบ้าคิดอะไรไปนั่นค่ะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ครับ ๆ พี่หยอกเล่นเอง ไม่อยากให้พรีมเศร้า พี่เป็นห่วงนะ”
“ขอบคุณค่ะ พี่คินดีกับพรีมมากเลย”
“ขนาดนี้แล้วเป็นแฟนกับพี่เลยไหม”
“ไม่ใช่แล้วค่ะ พี่ยังไม่จีบพรีมเลยจะมาขอเป็นแฟนได้ไงอย่าข้ามขั้นสิคะ”
“ถ้างั้นพี่จะเริ่มจีบพรีมแล้วนะ เตรียมตัวไว้เลย”
“ค่ะ ว่าแต่คืนนี้พี่จะนอนที่นี่เลยหรือเปล่าคะ”
“ไม่ครับ พี่จะกลับไปนอนที่ห้องพรีม”
“แต่พรีมว่าพี่นอนที่นี่สบายกว่านะคะ ที่ห้องพรีมพี่ต้องนอนที่โซฟาแล้วมันก็ไม่สบายเหมือนนอนที่เตียงนะคะ”
“ก็พี่อยากอยู่ใกล้พรีมนี่ครับ”
“ตามใจเลย แล้วอย่ามาบ่นทีหลังนะคะ”
“ครับ”
“พี่รีบเก็บของเถอะค่ะ จะได้รีบกลับมันดึกแล้ว พรุ่งนี้พรีมต้องไปทำงานแต่เช้านะคะ”
“ครับ รีบเดี๋ยวนี้เลยครับว่าที่แฟน”
“พี่คิน!!!”
ฮ่า ฮ่า ฮ่า คินหัวเราะเสียงดังก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อเก็บของใช้และเสื้อผ้าสองสามชุดยัดใส่กระเป๋าก่อนจะออกมาและพากันกลับห้องพักพรีม
- Writer
