WHISPER'S OF A MURDERER

Chapter 2 " THE MENTOR "

Itinakda ang hatol na pagbitay kay Ginoong Nicanor Olivas tatlong araw pagkatapos na siya ay basahan ng hatol ng supreme court. Ginamit naman ni Atty. Manuel Miranda ang lahat ng kanyang mga koneksyon sa politika para pagsikapan na muling bigyan pa ng ikalawang pagkakataon para rebisahin ang kaso.

Sa loob ng malamig at mapanglaw na silid ng Korte Suprema, nakaupo si Atty. Manuel Miranda, ang mga mata’y puno ng determinasyon at pag-asa. Sa kanyang tabi, si Mr. Nicanor Olivas, ang lalaking nahatulan ng kamatayan, ay tahimik na naghihintay, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakakapit sa bakal na upuan.

Atty. Manuel : “Kagalang-galang na mga mahistrado,” panimula ni Atty. Miranda, ang kanyang boses ay malinaw at puno ng diin. “Narito ako ngayon hindi lamang bilang abogado ni Mr. Nicanor Olivas, kundi bilang isang mamamayan na naniniwala sa katarungan at sa pangalawang pagkakataon.” Ang mga mata ng mga mahistrado ay nakatuon kay Atty. Miranda, ang kanilang mga ekspresyon ay hindi mababasa.

Atty. Manuel : " Ang aking kliyente, bagama’t nahatulan, ay may karapatang humingi ng klemensya. Hinihiling ko sa inyong mataas na kapulungan na muling suriin ang kaso at isaalang-alang ang pagbabago ng hatol mula sa parusang kamatayan patungo sa reclusion perpetua. Hindi lamang ito para sa kanya, kundi para na rin sa prinsipyo ng ating sistema ng hustisya na nagbibigay ng puwang para sa pagbabago at pagpapabuti.” Isang mahistrado, ang pinakamatanda sa kanila, ay tumugon.

Punong Mahistrado: “Atty. Miranda, nauunawaan namin ang iyong mga argumento. Ngunit, ang kaso ni Mr. Olivas ay dumaan na sa masusing pagsusuri at ang hatol ay naaayon sa bigat ng kanyang kasalanan.”

Atty. Manuel : " Ngunit, kagalang-galang na mahistrado,” giit ni Atty. Miranda, “ang buhay ng tao ay sagrado. Ang pagbibigay ng pagkakataon para sa habang buhay na pagbabago ay isang testamento sa ating paniniwala sa pagbabalik-loob at pagpapatawad.”

Ang silid ay napuno ng bulong-bulungan, ang ilan sa mga mahistrado ay nagpalitan ng tingin, nag-uusap sa pamamagitan ng kanilang mga mata.Sa huli, ang punong mahistrado ay tumayo at nagbigay ng pinal na salita.

Mahistrado : " Atty. Miranda, iginagalang namin ang iyong pagtatanggol at ang iyong paniniwala sa katarungan. Gayunpaman, matapos ang masusing pagsasaalang-alang, ang desisyon ng korte ay mananatili. Ang hatol kay Mr. Nicanor Olivas ay hindi mababago.”

Ang katahimikan ay bumalot sa silid. Si Atty. Miranda, bagama’t bigo, ay tumango bilang paggalang. Si Mr. Olivas, sa kanyang upuan, ay tila nawalan ng kulay, ngunit sa kanyang mga mata ay may bakas pa rin ng pasasalamat sa kanyang abogado na hanggang sa huli ay lumaban para sa kanyang buhay.

Sa gitna ng gabi, ang mga post sa social media ni Sylvia Miranda Olivas ay kumalat na parang apoy sa tuyong damuhan. Ang bawat salita ay puno ng desperasyon at pagmamakaawa, isang sigaw para sa awa mula sa pinakamataas na pinuno ng bansa.

Sylvia : " Mahal na Pangulo, ako po ay lumalapit sa inyong kabutihang loob,” ang simula ng kanyang post, kasama ang isang larawan nila ni Mr. Nicanor Olivas noong mas masaya pa ang kanilang mga araw.

Sylvia : “Ang aking asawa, na siyang ilang araw na lamang ang nalalabi bago harapin ang kanyang di-makatarungang kapalaran, ay nangangailangan ng inyong tulong.”

Ang mga komento ay bumaha, ang ilan ay nagpapahayag ng suporta, habang ang iba ay nagtatanong at nagdududa. Ngunit si Sylvia, hindi nagpatinag, ay nagpatuloy sa kanyang kampanya.

Sa loob ng Malacañang, ang tensiyon ay kapansin-pansin. Ang mga tagapayo ng Pangulo ay nagtipon, ang bawat isa ay may kanya-kanyang pananaw sa kahilingan ni Sylvia Olivas. Ang mga bulong at mabibigat na hakbang ay nag-echo sa mga pasilyo, isang tanda ng nagbabadyang argumento.

Mahistrado : " Mahal na Pangulo, hindi natin maaaring balewalain ang desisyon ng Korte Suprema,” sabi ng isang tagapayo, ang kanyang boses ay matatag at puno ng awtoridad.Ngunit isa pang tagapayo ang tumutol,

Tagapayo : “Ngunit kung ang ating bayan ay humihiling ng awa, hindi ba’t dapat nating pakinggan?”

Ang Pangulo, na nakaupo sa kanyang malaking upuan, ay tila isang estatwa, ang kanyang isipan ay hinati ng kanyang tungkulin at ng kanyang puso. Ang kanyang katahimikan ay nagdulot ng mas maraming katanungan kaysa sa mga sagot.

Samantala, sa labas ng Malacañang, si Sylvia Olivas ay nagbigay ng isang live na pahayag, ang kanyang boses ay umaalingawngaw sa buong bansa.

Sylvia : “Kung ang aking asawa ay bibitayin, hindi lamang ito ang kamatayan ng isang tao, kundi ang kamatayan ng hustisya sa ating bansa,” aniya, ang kanyang mga salita ay puno ng emosyon at lakas.Ang kanyang banta ay malinaw at direkta.

Sylvia :“Kung hindi mapapagbigyan ang aming hiling, hindi lamang kami ang mawawalan. Ang ating bansa ay mawawalan ng isang inosenteng buhay, at ako, bilang kanyang asawa, ay hindi makakapayag na mabuhay sa isang mundong walang hustisya. Gagawin ko ang lahat, kahit pa ito ay magdulot ng kapahamakan sa akin.”

Ang mga salita ni Sylvia ay nagdulot ng isang malakas na alon ng reaksyon. Ang mga tao sa buong bansa ay nagpahayag ng kanilang suporta, ang ilan ay nagtipon sa labas ng Malacañang, nagdadala ng mga plakard at sumisigaw para sa hustisya. Sa huling sandali, ang Pangulo ay nagbigay ng isang pahayag,

Ang Pangulo : “Bilang lider ng bansa, ako ay nahaharap sa isang mahirap na desisyon. Ngunit ang aking tungkulin ay protektahan ang bawat Pilipino, kasama na ang mga nasa laylayan ng lipunan.”

Ngunit ang kanyang mga salita ay hindi nagbago ng desisyon ng Korte. Ang parusang kamatayan ay namamalagi, at ang pamilya Olivas ay nahaharap ngayon sa isang trahedya na hindi nila inaasahan.

Sa pagsapit ng dilim, ang bahay ni Sylvia ay naging tahimik at makulimlim, isang perpektong entablado para sa isang lihim na pagtatagpo. Sa kanyang pag-iisa, ang mga alaala at takot ay bumalot sa kanya tulad ng gabi sa labas ng kanyang bintana.

Biglang, isang katok ang pumutol sa katahimikan. Si Sylvia, na nagulat sa hindi inaasahang bisita, ay dahan-dahang lumapit sa pinto. Sa kanyang pagbukas, isang pamilyar na pigura ang tumambad sa kanya—ang kanyang mentor, ang kaibigan na pinagkakatiwalaan niya higit sa lahat.

Visitor : "Kailangan nating mag-usap,” bulong ng bisita, ang kanyang boses ay puno ng tensiyon at misteryo.

Visitor : “Mayroon akong mahalagang impormasyon para sa iyo.” Sa loob ng silid, ang mga anino ay tila sumasayaw sa pader habang ang kanilang mga bulong ay naghalo sa hangin.

Visitor : “Sylvia, ikaw lang ang makakagawa ng susunod na hakbang. Huwag kang matakot, nandito ako para gabayan ka,” ang salarin ay nagpatuloy, ang kanyang mga salita ay tila isang laso na bumabalot kay Sylvia, hinahatak siya palapit sa kanyang mga plano.