Direksiyonu sıkı sıkı tutmakta olan eklem yerleri bembeyaz olmuş ellerine bakarak, aldığı kesik nefesler eşliğinde arabada oturuyordu Sima. İşte, istediğini yapmıştı. Reddetmeden, reddetmenin sözünü dahi etmeden gelmişti.
Kapısındaydı. Çaresiz, ve bir o kadar da korunaksız.
Bu, ona karşı ilk başını eğişi, gardını ilk düşürüşüydü. Fakat heyhat! Kesinlikle son olmayacaktı. Ki zaten, Sima 'nın da korktuğu buydu. Bir kez boyun eğerse, devamının gelmesinden korkuyordu. Ona yenilemezdi. Daha işin başındayken bu kadar savunmasız olamazdı.
"Kapıda." dedi Erdi, büyük salondaki boydan pencerenin önünden ayrılmayan, yüzündeki zaferle göğü gözleyen patronuna.
"Arabada bekliyor." deyişiyle zafer dolu yüzündeki gülümseme, ürkütücü çehresine biraz daha yayılmıştı. Oyunun sonunu daha şimdiden göreb
