Aynı günün akşamı saat fütursuzca ilerlerken, dolunayın şahane manzarasını gözlerindeki kabarık iştahla seyrediyorlardı.
Yazı uzun zamandır ilk defa yaz gibi, yazdan da öte tatlı kokulu bir bahar gibi hissediyordu Sima. Gözündeki yaşlar kurumuş, yüreğindeki tekleme bir an olsun durmuştu. Bulutsuz gökyüzüne baktı. Tek bir yaprak kıpırdamıyordu. Hayat ona yaşayacağı yeni zorluklar, aşması gereken yeni engellerle dolu bir parkur hazırlığında bulunsa da, aldığı her derin solukta biraz daha güçlendiğini fark ediyordu.
Çünkü biliyordu;
Öldürmeyen, güçlendirir.
"Yıldızlarda senin gibi." diye sessizliği bozdu Aykut. Bakışlarını dolunaydan alıp yanında oturan adama dikti Sima. Gözleri karanlığa rağmen aydınlık çehresindeyken sözlerinin devamını bekledi.
"Gizli bir parıltı içerisinde. Dokunsan
