บทที่ 9 ปลาวาฬมาแล้วครับ
1029 Words
3 เดือนผ่านไป
คนเราก็ต้องมีรักแรกเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับชายหนุ่มนั้นรักแรกก็เหมือนยาพิษทำให้เขาไม่เคยไว้ใจผู้หญิงคนไหน ชายหนุ่มเลือกที่จะปิดบังฐานะตนและได้รับรู้ความจริงว่าผู้หญิงที่ตนแอบชอบนั้นชอบเงินมากกว่าสิ่งอื่นใด เขารู้สึกโชคดีมากที่ยังไม่เคยได้ใช้คำว่าแฟนจากใครจนกระทั่งมาเจอกับโรส หญิงสาวในความลับที่เป็นตัวจริงของเขาในปัจจุบัน
"วิน! ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะ"
"พี่ฉันไม่ได้อยากจะเจอเธอซะหน่อย"
"พูดดีๆสิวิทย์ อย่างน้อยๆฉันก็อายุมากกว่าเธอนะ"
"เหอะ"
"วิทย์! สบายดีนะธิดา" ชายหนุ่มดุน้องชาย ประโยคหลังหันไปถามหญิงสาว
"สบายดีค่ะว่าแต่มาทำอะไรกันที่นี่หรอ" หญิงสาวยังคงไม่รู้ฐานะของชายหนุ่ม
"มาคุยงานน่ะ ธิดาล่ะ"
"มาหาเพื่อนจ้ะ เพื่อนเป็นผู้จัดการที่ร้านนี้"
"อ่อ โลกกลมเนาะ คุณเป็นเพื่อนกับคุณเบลล์นี่เอง" น้องของชายหนุ่มตอบกลับ
"ใช่ แล้วตอนนี้วินทำอะไรอยู่หรอ เราเป็นผู้จัดการธนาคารแล้วนะ"
"หรอ ดีใจด้วยนะ"
"เราก็เป็นลูกจ้างตัวเองแหละ"
"หว่า แย่จังนะงั้นธิดาขอตัวก่อน"
"อืม"
หญิงสาวรีบชิ่งหนีและเดินไปยังเพื่อนสาว
"ยิ้มอะไรยัยธิดา"
"ขำเพื่อนสมัยเรียนน่ะไม่ก้าวหน้าเลย"
"เธอหมายถึงใครล่ะ"
"ก็ผู้ชายใส่สูทที่กำลังเดินออกไปไง"
"เธอรู้จักคุณวินคุณวิทย์ด้วยหรอ"
"รู้ซะยิ่งกว่ารู้ เขาเคยชอบฉัน" หญิงสาวพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
"แต่ฉันคงต้องเสียใจด้วยนะ ตอนนี้เขาคงไม่ชอบแกแล้วล่ะ เขาแต่งงานมีลูกแล้ว"
"ห่ะ จริงหรอ"
"อืม กิ่งทองใบหยกมากๆเลยล่ะ"
"ผู้หญิงเป็นใครล่ะ"
"ทายาทบริษัทอะไรสักอย่างฉันก็จำไม่ค่อยได้ แต่ที่แน่ๆก็รวยเป็นพันล้านเหมือนกันนั่นแหละ"
"รวยเหมือนกัน?"
"ใช่ อย่าบอกนะแกไม่รู้จักตัวตนจริงๆของคุณวิน" หญิงสาวส่ายหัวไปมาทันที
"ฮ่าๆ พลาดแล้วจ้ะแม่เสือสาว" หญิงสาวเมื่อได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกว่าตนนั้นพลาดโดนเขาหลอกได้ยังไงตั้งหลายปี งานนี้เธอจะลองกลับเข้าเกมอีกสักครั้ง ถึงแม้เขาจะแต่งงานแล้วเธอก็ไม่สน เพราะเสี่ยที่เลี้ยงดูเธออยู่ตอนนี้ในอนาคตจะไปไม่สวย
"ปะ ปวดท้องจัง พี่วิน พี่วินคะ" หญิงสาวเกรงใจชายหนุ่มมากแต่เธอปวดท้องไม่ไหวแล้วจริงๆ
"คะ ครับ โรสเป็นอะไรครับ"
"ปวดท้องมากเลยค่ะ โรสเหมือน..กำลังคลอด"
"คลอด! ปลาวาฬจะออกมาแล้วหรอครับ"
"คะ ค่ะ"
"ไปครับ ไปโรงพยาบาลกัน"
เมื่อทุกคนรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นก็พากันมาที่โรงพยาบาลกันหมด ทุกคนทั้งตื่นเต้นและเป็นกังวล
"วินลูกหนูโรสเป็นยังไงบ้าง"
"คุณหมอบอกว่าใกล้คลอดแล้วครับ นี่ผมก็กำลังรอให้คุณพยาบาลมาตามไปข้างในครับ"
"ลูกเข้าไปด้วยใช่ไหม"
"ครับ"
"แม่ตื่นเต้นจังเลยลูก"
"ผมเป็นกังวลมากกว่าครับ"
"เชิญคุณพ่อค่ะ"
"ครับ" เขาเดินตามพยาบาลเข้าไปในห้องคลอดทันที
"พี่วิน!"
"พี่อยู่นี่ครับ ไม่ต้องกังวลอะไรนะ"
"ค่ะ โรสกลัวจัง" เธอไม่เคยต้องคลอดลูกมาก่อนนี่หน่าหญิงสาวคิดไปต่างๆนาๆ
"จำไว้ว่าพี่อยู่ตรงนี้ครับ จิกมือพี่ได้เลยถ้าปวด"
"ขอบคุณค่ะ"
หลังจากนั้นไม่นานหญิงสาวก็สามารถคลอดลูกชายออกมาได้สมบูรณ์แข็งแรง บรรดาญาติๆต่างตื้นตันน้ำตาไหลให้กับหลานชายคนแรก
"พ่อทูนหัวของย่า น่ารักอะไรอย่างนี้"
"ปลาวาฬครับนี่ยายเองนะครับ" ทั้งย่าทั้งยายต่างแย่งกันพูดคุยกับหลานผ่านกระจกดูก็รู้แล้วว่ารักมาก
"ไปรอที่ห้องกันเถอะครับ เขากำลังจะพาโรสกลับห้องพักฟื้น"
"โอเคจ้ะๆ"
"นะ น้ำ"
"นี่ครับ"
"ลูกละคะ โรสเห็นแกแวบเดียวเอง"
"แน่นอนสิครับก็เพราะหลังจากนั้นโรสสลบไป เดี๋ยวคุณพยาบาลจะพาปลาวาฬมาส่งนะครับ"
"ค่ะ" หญิงสาวน้ำตาไหลซึม
"ไม่ร้องสิครับ นี่ขนาดลูกยังไม่มานะครับเนี่ย"
"ก็มันคิดถึงนี่คะอยากเจอแล้ว"
"งอแงซะแล้วเมียพี่"
"พาน้องมาส่งแล้วค่ะ" เป็นประโยคที่ทุกคนรอคอยจริงๆ คุณพยาบาลเข้ามาสอนอะไรเล็กๆน้อยๆกับหญิงสาว รวมถึงสอนวิธีการให้นมจากเต้า เมื่อสอนแล้วก็ต้องถึงเวลาลงมือปฏิบัติ ทุกคนจึงทยอยเดินออกไปรอด้านนอกยกเว้นชายหนุ่มที่อ้อนวอนขอหญิงสาวอยู่ด้วย
"หะ หันไปก่อนสิคะ"
"ดูด้วยไม่ได้หรอครับ"
"โนค่ะ หันไปเลย"
"ครับ" ยอมรับเสียงอ่อนแต่โดยดี
หญิงสาวทำตามที่คุณพยาบาลบอกทุกขั้นตอน จนกระทั้งเธอต้องการเช็ดทำความสะอาดหน้าอกก่อนปิดเสื้อลง แต่ปรากฎว่าลำสีที่หยิบมาไม่พอและเอือมไม่ถึง จึงต้องพึ่งชายหนุ่มแล้วล่ะ
"พี่วินคะ"
"คะ ครับ"
"ช่วยหยิบสำลีให้โรสหน่อยค่ะ"
"ได้ครับ" ชายหนุ่มหันควับมาหาเธอทันที
"นี่ครับ" ชายหนุ่มยื่นสำลีให้หญิงสาว เธอไม่กล้าให้เสื้อชิดกับหน้าอกจึงดึงเสื้อลงมาปิดไม่หมด ชายหนุ่มตาโตเมื่อแอบเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น
"พี่วิน! ปล่อยสิคะ กำสำลีอยู่ทำไม"
"ขะ ขอโทษครับ" หญิงสาวรู้ทั้งรู้ว่าเขาแอบมองแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธออยากจะหยิกเอวคนที่กำลังหน้าแดงเพราะเขินอยู่จริงๆ
"อิ่มแล้วหรอครับ"
"ค่ะ ลูกหลับง่ายมากเลย ฟอดด"
"ขอพี่หอมบ้างครับ ฟอดด"
"..."
"น่ารักมากครับ น่ารักเหมือนแม่เลย ฟอดด" ชายหนุ่มเอ่ยชมลูกชายพร้อมด้วยแอบขโมยหอมแก้มนุ่มนิ่มของภรรยาสาว
"พี่วิน!"
"ปลาวาฬครับแม่ดุพ่อ"
"ไม่ต้องฟ้องลูกเลยนะคะคนเจ้าเลห์"
- Writer
