บทที่ 11
1496 Words
“ไม่ได้ทะเลาะ แต่ไม่พอใจเพราะมันมาเกาะแกะกับครีม”
คาริสาถึงบางอ้อ เขาไม่ได้ไม่สบอารมณ์เพราะรอนานแต่ไม่พอใจที่เธอเดินลงมาพร้อมกับธนาดล
“คุณธนาเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นนะคะ ที่ครีมกับเค้าลงมาช้าเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดแล้ววันจันทร์คุณธนาจะไม่เข้าก็เลยเรียกครีมไปสั่งงานเท่านั้นเองค่ะ”
สิ่งที่หญิงสาวอธิบายเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา นับแสนแทบไม่ฟังด้วยซ้ำว่าคาริสาพูดอะไรบ้าง
“ครีมอย่าบอกนะครับว่าดูไม่ออกว่าธนาคิดยังไงกับคุณ”
คาริสาถึงกับสะอึก ถ้าเขาพูดมาอย่างนี้แล้วเธอจะไปปิดบังอะไรเขาได้
“ไม่เห็นแปลกนี่คะ ครีมสวยขนาดนี้ ก็ต้องมีคนชอบเย้ออยู่แล้ว” หญิงสาวแกล้งร้องเสียงสูงทำเป็นตลกกลบเกลื่อน แต่ดูจากหน้าตามู่ทู่ของนับแสน เขาคงไม่สนุกด้วยสักนิด
“แล้วทำไมครีมไม่ชอบธนาล่ะครับ หน้าตาก็ไม่เลว ฐานะก็ดี ที่สำคัญมันดูชอบครีมมาก” อันนี้เขาอยากรู้จริงๆ ก็เห็นอยู่ว่าเจ้าหล่อนอยากมี ‘ผัว’ จนตัวสั่น อย่างธนาดลเจ้าของบริษัทออกแบบครบวงจรชื่อดัง น่าจะผ่านมาตรฐานแบบสบายๆ
... แล้วทำไมเขาต้องหงุดหงิด เมื่อเผลอคิดไปว่าคาริสาจะตอบรับ ธนาดลก่อนเจอเขา
“ครีมไม่ชอบคนเจ้าชู้น่ะค่ะ ที่จริงตอนที่คุณธนาทำเหมือนชอบครีม ครีมก็รู้สึกหวิวๆ แปลกๆ นะคะ แต่พอเห็นเค้าควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากันสักสัปดาห์ ครีมก็เริ่มขยาด”
“ขอบคุณนะครับที่ยอมเล่าให้ฟัง แล้วถ้าผมเกิดเจ้าชู้ขึ้นมา ครีมจะเลิกกับผมมั้ย” เขาเป็นผู้ชาย ถึงจะไม่ได้เจ้าชู้ไก่แจ้ แต่เรื่องผู้หญิงมันก็ต้องมีบ้าง... แล้วยิ่งรู้ว่าคาริสาไม่ชอบ เขายิ่งจะทำ !
“ถ้าเป็นตอนที่ยังคบกันอยู่ก็เลิกค่ะ” เธอบอกนับแสนพร้อมยกมือเรียกน้องพนักงานเข้ามารับออเดอร์
“แล้วถ้า... แต่งงานกันแล้วล่ะครับ”
จังหวะที่ชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาหน้าตาเฉย เป็นตอนที่น้องพนักงานเข้ามารับออเดอร์รอบสองพอดี นั่นเลยยิ่งทำให้คาริสาอายม้วนหน้าแดงก่ำเข้าไปอีก
“สั่งอาหารกันเถอะค่ะ”
นับแสนไม่ทักท้วง เขาหยิบเมนูอาหารขึ้นมาพลิกดูอย่างอารมณ์ดี พอได้ยินหญิงสาวสั่งอาหารของตัวเองพร้อมน้ำดื่ม เขาเลยสั่งเซตของตัวเองบ้าง แถมอมยิ้มให้น้องพนักงานที่ยืนหน้าแดงเป็นเพื่อนคาริสาด้วย
พอน้องพนักงานออกไป เขาเลยรุกต่อ
“ว่ายังไงครับ ผมยังรอคำตอบอยู่นะ”
“ก็คงฉะแหลกเลยค่ะ” เธอทำท่าทางจริงจัง “ผู้หญิงคนไหนกล้าเข้ามายุ่มย่ามใกล้สามีครีม ครีมไม่เอาไว้แน่ ส่วนคุณแสนถ้ายังพูดไม่รู้เรื่อง หว่านเสน่ห์ให้สาวไปทั่ว... ครีมจะเฉือนทิ้งซะให้เหลือแต่ตอ !”
นับแสนหัวเราะกับท่าทางนั้น จนทนไม่ไหวต้องเอื้อมมือไปบีบจมูกคนโหดแล้วโยกไปโยกมาแก้มันเขี้ยว
“หน้าอย่างครีมจะไปมีเรื่องกับใครเขาได้ครับ”
“หือ คุณแสนดูถูกครีมเหรอคะ”
“เปล่าๆ ผมหมายถึงหน้าหวานๆ แบบนี้ จะไปมีเรื่องกับใครเขาได้ ใครเห็นก็คงนึกว่าครีมล้อเล่นหน้าเป็นซะมากกว่า” ยิ่งคิด เขาว่ายิ่งน่าขันพิลึก หน้าอย่างกับแมวป่วย ชอบทำขี้อ้อนตาแป๋วแหววขนาดนี้ อย่าว่าแต่จะไปขู่ใครเขาเลย ดุเด็กห้าขวบ เด็กมันก็คงแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ด้วยซ้ำ
“อ่อ งั้นก็แล้วไปค่ะ”
“แล้วถ้าผมเกิดไปหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายล่ะครับ โทษทัณฑ์ของผมยังจะเท่าเดิมอยู่รึเปล่า” คนเจ้าแผนการส่งสายตาวิบวับไม่หยุด
หญิงสาวยิ้มออกทั้งตาทั้งปาก... คนอะไร หล่อแล้วยังตลกอีก
‘ไปอยู่ที่ไหนมาคะคุณแสน ครีมรอคุณมาตั้งยี่สิบเก้าปีเต็มเลยนะ’
“ถ้าเป็นอย่างนั้นครีมยอมค่ะ ยกคุณแสนให้ไปเลยดีมั้ยคะ”
“โอ๊ยเจ็บ...” นับแสนทำท่ากุมหน้าอกคล้ายเจ็บจริง “แฟนไม่รัก”
“คุณแสนเลิกแหย่ครีมได้หรือยังคะ ถ้าครีมอายมากๆ ครีมจะกินได้เยอะสุดๆ เดี๋ยวอ้วนขึ้นมา ‘แฟนจะไม่รัก’” เธอย้อนเขาอย่างอารมณ์ดี
“อ้วนก็รักครับ ผมสัญญา อันที่จริงผมว่าครีมกินเยอะๆ หน่อยก็ดี ตอนนี้ผอมเกินไปด้วยซ้ำ”
“แบบนี้ไม่ดีเหรอคะ ใครๆ ก็ชอบผู้หญิงหุ่นนางแบบ” คาริสาก็พูดไปอย่างนั้น ส่วนสูงแค่เกินร้อยหกสิบมานิดหน่อยอย่างเธอเนี่ยนะ โมเดลลิ่งไหนเขาจะรับ
นับแสนส่ายหน้าสายตากรุ้มกริ่ม “ผมชอบแบบที่กอดแล้วอุ่นๆ เต็มไม้เต็มมือมากกว่า”
หญิงสาวเสหลบสายตามีความหมาย เขาแค่พูดคำว่ากอด แต่เธอรู้สึกเหมือนโดนเขากอดจมอ้อมแขนไปแล้ว
พอเห็นอีกคนเขินจนพูดไม่ออก นับแสนเลยพูดแทน
“ต่อไปผมคงต้องระวังตัวให้มาก เอ๊ย !! ต้องไม่เจ้าชู้อีก”
“คุณแสนก็เจ้าชู้เหรอคะ” สีหน้าหญิงสาวดูผิดหวังลงวูบหนึ่ง บนโลกนี้คนรักเดียวใจเดียวไม่มีเหลืออยู่แล้วหรือไงกัน
“ตอนวัยรุ่นก็มีบ้าง แต่ตอนนี้ว่าจะเลิกแล้ว... เพราะครีม” เขาพูดพร้อมยื่นมือไปกุมมือเล็กนุ่มนิ่มบนโต๊ะฝั่งตรงข้าม
คุยกันไปสักพักอาหารที่สั่งก็เข้ามาเสิร์ฟ เซตที่นับแสนสั่งเป็นปลาซาซิมิ แต่ของคาริสาเป็นปลาย่างซีอิ๊วทั้งตัว เขาเอาใจด้วยการยึดถาดของ หญิงสาวไปเขี่ยก้างปลาให้เพื่อสร้างความประทับใจ
ไม่เกินสามทุ่มชายหนุ่มก็พาคาริสาไปส่งถึงบ้าน นั่งดูซีรีส์เป็นเพื่อนเจ้าของบ้านพร้อมจิบน้ำมะตูมเย็นๆ ชื่นใจอีกชั่วโมงก็ขอตัวกลับ เพราะพรุ่งนี้สายๆ หน่อยเขากับหญิงสาวมีนัดกระชับความสัมพันธ์ เดตแบบคู่รักก่อนเขาจะกลับเหนือฟ้าในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
วันนี้เธอยอมให้นับแสนจับมือบ้าง โอบไหล่บ้าง เดินไปรอบๆ ชั้นในห้างสรรพสินค้า ก่อนมาจบลงที่นี่ชายหนุ่มพาเธอไปตระเวนเที่ยวมาสองที่ แต่ละที่ล้วนมีคู่รัก หรือครอบครัวสุขสันต์จูงมือกันมาพักผ่อนในวันหยุด คาริสารู้สึกเหมือนมันคือความฝัน นับแสนเป็นสุภาพบุรุษดูแลเทกแคร์เธอดีราวกับเจ้าหญิง
พอตกเย็นก็พามาหาอะไรกินที่ห้างใกล้ๆ บ้าน เพราะเขาบอกว่าอยากจะซื้อของให้เธอเยอะแยะ คาริสาปฏิเสธไปหลายรอบจนละเหี่ยใจ แม้จะชอบของฟรี และของที่นับแสนเลือกให้ ทั้งเสื้อผ้า เครื่องประดับ ตุ๊กตาหมีที่เธอชอบ ตลอดจนที่คาดผม โบผูกผมเขาก็ยกเซตมาหมด ทุกชิ้นเป็นของดีแบรนด์ดังทั้งนั้น แต่การให้ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันเพียงไม่กี่วันมาทุ่มทุนสร้างให้ขนาดนี้มันก็ออกจะเกินไปหน่อย
แต่พอเขาทำหน้าปั้นปึ่งใส่เวลาเธอไม่ยอมให้เขาซื้อ หรือทำเป็นไม่รับของที่เขาให้ คาริสาก็อดใจอ่อนไม่ได้ นับแสนให้เหตุผลว่าเขาอยู่แต่ในไร่ในเขา มีเงินเยอะแยะแต่ไม่รู้จะไปใช้ที่ไหน น้องสาวก็ไม่มี อยากซื้อของน่ารักๆ แบบนี้ให้ก็ไม่รู้จะซื้อให้ใคร เธอเลยต้องยอมไปตามระเบียบ... ก็ดีกว่าให้เขาโกรธ
“ดูอะไรอยู่ครับที่รัก”
นี่ก็เป็นอีกอย่างที่เขามัดมือชกเธออย่างเอาแต่ใจ ถ้าไม่ยอมให้เรียก ‘ที่รัก’ นับแสนจะเรียกเธอว่ายาหยี ฮันนี่ หรือไม่ก็สวีตฮาร์ทแทน !
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ แค่ครีมเบี้ยวนัดคุณหมอผิวหน้ามาสามวันแล้ว พอผ่านคลินิกแล้วนึกขึ้นได้น่ะค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ครีมค่อยมาก็ได้ค่ะ”
นับแสนหันหลังกลับไปมองคลินิกผิวพรรณชื่อดัง แล้วหยุดเดิน ทำให้มือที่จับจูงกันอยู่รั้งคนร่างบางเอาไว้
“จะต้องเทียวไปเทียวมาทำไมล่ะครับ ไหนๆ ก็มาแล้ว เข้าไปเถอะผมรอได้” พูดเสร็จเขาก็ไม่รอให้คาริสาตอบรับ ร่างสูงพาคนตัวเล็กย้อนกลับเข้าไปที่คลินิกดังกล่าว
พอตรวจและรับยาเสร็จ เธอกับนับแสนก็ต้องนั่งรอคิวทำทรีตเม้นท์อีกประมาณสิบนาที
- Writer
