บทที่ 8
1566 Words
“ครีม... ครีมแค่ตกใจน่ะค่ะ”
“ครีมทำเหมือนยังไม่เคยจูบกับใครมาก่อน”
เอาสิ ถ้าอยากเล่นบทสาวไร้เดียงสาเขาก็จะยอมทำตัวเป็นไอ้งั่งเชื่อดูสักครั้ง... เมื่อเย็นจากที่เขาสังเกตสายตาเพื่อนน้องชายอย่างธนาดล ที่ดูทั้งรัก ทั้งหลง และหวงหญิงสาวคนนี้เสียยิ่งกว่าอะไร นับแสนบอกได้คำเดียวว่า เจ้าหล่อนคงจะ ‘พรุน’ ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว กะอีแค่จูบ ทำมาเป็นบอก ไม่เคย คิดหรือว่าเขาจะเชื่อ
“ถ้าครีมบอกคุณแสนว่าใช่ คุณแสนจะคิดว่าครีมเชยมั้ยคะ”
สมัยนี้คนที่ไม่เคยมีประสบการณ์แม้แต่จูบ ไม่ได้ถูกมองว่ามีคุณค่าหรือรักนวลสงวนตัวอีกแล้ว แต่มักถูกมองว่าหัวโบราณ คร่ำครึ หรือหนักเข้าคือไม่มีคนเอา แม้เธอจะเชื่อฟังคำสอนของคุณป้าอย่างดี และนับถือตัวเองมาตลอดที่รักษาตัวรอดมาจนถึงทุกวันนี้ แต่เธอก็ไม่โทษหากใครจะมองอย่างนั้น
“โธ่ มันใช่เรื่องที่น่ากังวลที่ไหนกันครับ” นับแสนยิ้มเอาใจ และทำหน้าปลาบปลื้มสุดๆ และแน่นอนว่ามันคือการแกล้งทำ “ผมดีใจมากที่เป็นเจ้าของจูบแรกของครีม”
สายตาหวานฉ่ำที่นับแสนส่งมาทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองจนต้องเฉไฉไปอีกเรื่อง
“อย่าทำหน้าล้อเลียนกันแบบนั้นสิคะ รู้อย่างนี้ครีมเก็บความในใจเอาไปบอกคุณแสนที่เหนือฟ้าดีกว่า เพราะยังไงอาทิตย์หน้าครีมก็ต้องไปที่นั่นอยู่แล้ว”
“ดีนะครับที่ครีมไม่ทำ ไม่อย่างนั้นผมคงขาดใจตายก่อน”
เมื่อเหยื่อติดเบ็ดแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่นับแสนจะต้องประวิงเวลาอยู่ที่นี่อีก พรุ่งนี้เขายังมีเรื่องต้องทำ...
“ครีมไม่ได้ล้อเจ๊เล่นใช่มั้ย” เมื่อได้รับคำยืนยันเป็นการพยักหน้าน้อยๆ ตรีภพหรือเจ๊ติ่ง ก็หันมาซักไซ้ไล่เลียงต่อ “ต๊าย ! เลิศเลอ
เพอร์เฟกต์แบบนั้นไปช้อนจากที่ไหนมายะ... แล้วยังเหลือถึงท้องเจ๊สักคนมะ”
เห็นตาเป็นประกายของยายกะเทยขาหื่นชฎาพรก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ เลยเหน็บไปตามวิสัย
“คนนะยะ หล่อ รวย มาดแมนแอนด์แฮนด์ซั่มขนาดนั้น ไม่ใช่ผัก ใช่ปลา แกถึงจะไปช้อนขึ้นมาได้ตามบ่อตามคลองน่ะ... ว่าแต่ครีมจ๊ะ คุณ นับแสน นับล้านอะไรนี่ยังพอมีพี่ชายคนโตอะไรงี้บ้างมั้ยจ๊ะ”
“พอๆ เลย ทั้งเจ๊ติ่ง ทั้งเจ๊พร ผมขอฟังเรื่องของพี่ครีมต่ออีกหน่อย ยังตื่นเต้นไม่หายเลยเนี่ย” ธนัชชัยยื่นแขนที่ขนดกอย่างกับลิงที่ตอนนี้พากันลุกเป็นตุ่มๆ บ้างแล้วเป็นหลักฐานยืนยันว่าเขาน่ะตื่นเต้นจริงไรจริง
“นัดเป็นผู้ชายนะ จะมาตื่นเต้นเรื่องพวกนี้กับผู้หญิงอย่างเราๆ อะไรนักหนา หรือว่า...” จินดาหลาชี้หน้าจ้องจับผิดธนัชชัย “จะแอบ !!”
“โอ๊ยพี่จ๋า ผมไม่ได้องได้แอบอะไรหรอก พี่จ๋าก็รู้ว่าผมอยากเป็นนักเขียน แล้วเรื่องของพี่ครีมเนี่ยก็อย่างกับพล็อตนวนิยายรักแน่ะ สาวใหญ่พบรักกับพ่อเลี้ยงหนุ่ม”
“ไอ้นัด นี่แกหลอกด่าพี่เหรอ ! พี่ครีมแค่เป็นสาวเลขสองปลายๆ เอง ยังเรียกสาวใหญ่ไม่ได้นะคะ”
นานทีพี่สาวแสนใจดีอย่างคาริสาจะขึ้นเสียงเรียกเขาว่า ‘ไอ้นัด’ สักครั้ง แต่เขาก็ชอบให้ทุกคนเรียกแบบนี้นะ แถมถ้าเป็นพี่ครีมคนสวย อะไรก็ยอมเธอ
“โอ๋ๆ ผมแค่ล้อพี่ครีมเล่นเอง” สุดท้ายธนัชชัยก็ต้องเข้าไปกอดประจบคาริสาเหมือนเคย แม้จะถูกดันออกทุกทีก็ตาม
“เอาๆ อย่ามาพากันออกนอกเรื่อง ไหนยายครีมเล่าต่อสิ พี่กำลังเคลิ้มเลย” ชฎาพรวกกลับเข้าเรื่องเดิม ที่กำลังเป็นทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์อยู่ในขณะนี้
“ไม่มีอะไรเล่าแล้วค่ะพี่พร ครีมเพิ่งรู้จักเขาวันเดียวเองนะคะ”
ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เธอทั้งโดนซัก โดนฟอกจนสะอาดเอี่ยม แค่เพราะมาถึงที่ทำงานแล้วดันไปเกริ่นเรื่องที่ไปพบลูกค้ากับเจ้านายมาเมื่อวาน แถมเมื่อคืนนี้เธอกับนับแสนยังเปลี่ยนไปอีกสถานะหนึ่งอย่างรวดเร็วราวกับจรวด
... นี่ขนาดยังไม่เล่าเรื่อง ‘จูบแรก’ ให้ทุกคนฟัง ยังฮือฮากันขนาดนี้ แต่เชื่อเถอะ ถ้ายังโดนรุมอยู่อย่างนี้ ใจอ่อนๆ อย่างเธอคงไม่เหลืออะไรไว้เป็นความลับแน่
“อะๆ งั้นไม่ถามเรื่องพ่อเพอร์เฟกต์แมนแล้วก็ได้ แต่ครีมต้องบอกพี่มาก่อนว่าเจ้านายพวกเราว่ายังไงบ้าง” คราวนี้เป็นเจ๊ติ่งที่ดูเข้ากันดีเหลือเกินกับเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอย่างชฎาพร... พอมีเรื่องที่อยากรู้ จะรับลูกกันดีเหมือนแท็กทีมกันมา
คาริสายังนึกแปลกใจตัวเองไม่หาย ปกติเธอและทุกคนที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังกันอยู่ตอนนี้สนิทกันมาก มีอะไรก็คุยก็ขอคำปรึกษากันตลอด แต่คงยกเว้นเรื่องของธนาดล ที่เธอไม่พูดกับใคร เพราะไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด... ที่สำคัญ หากคนชั้นอื่น แผนกอื่นผ่านมาได้ยินเธออาจจะตกเป็นขี้ปากว่าคิดไต่เต้าด้วยการจับเจ้านายก็ได้
“ก็ไม่ว่ายังไงนี่คะ คุณธนายังไม่รู้เรื่องนี้ และที่สำคัญมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวด้วย ครีมไม่กล้าบอกเขาหรอกค่ะ”
“พี่ครีมคะ ที่เจ๊ติ่งหมายถึง คงไม่ได้อยากให้พี่ครีมเดินโทงๆ เข้าไปรายงานคุณธนาหรอกค่ะ จ๋าว่าเจ๊ติ่งน่าจะอยากรู้มากกว่าว่าถ้าคุณธนารู้แล้ว อะไรจะเกิดขึ้น !”
“แหม... พี่จ๋าไม่อยากรู้เลยเนอะ”
เมื่อคนโดนแหย่ยกกำปั้นเตรียมประทุษร้าย คนแหย่อย่างธนัชชัยเลยเต้นเหย็งๆ ไปหลบหลังเจ๊ติ่งแทน เลยถูกเจ๊ติ่งตีป้าบเข้าให้ที่กบาลหนึ่งทีโทษฐานเล่นกันไม่เลิก
“ถึงคุณธนารู้ก็คงไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ บริษัทเราไม่ได้มีกฎห้ามพนักงานมีแฟนสักหน่อยนี่คะ... แต่ถึงไม่ได้ห้ามพวกเราก็พร้อมใจกันโสดมาตลอด จนคนชั้นอื่นเค้าหาว่าชั้นเรามีอาถรรพ์กันหมดแล้ว”
คาริสาหัวเราะเสียงใสเมื่อได้ค้อนวงเล็กๆ จากทุกคน ถือเป็นสีสันแห่งการเริ่มงานเช้านี้ก็แล้วกัน
“แหม ยายครีมเทียมข้ามปี พอจะมี ‘ปั๋ว’ เข้าหน่อยนี่ปากคอเราะรายขึ้นเยอะเลยนะยะ”
“ครีมเปล่าน้า...” คาริสาทำเสียงอ้อนแต่ตายังเปล่งประกายความสนุกที่ได้ล้อเลียนคนอื่นๆ บ้าง ส่วนคนที่อยู่รอบๆ ตัวก็พากันหัวเราะครื้นเครงเสียยกใหญ่
“อารมณ์ดีเรื่องอะไรกันหรือครับ รึว่ามีใครถูกหวย แต่เอ... เมื่อวานก็ไม่ใช่วันหวยออกนี่นา” เขาไม่ใช่คนชอบเสี่ยงโชคอะไรเทือกนั้น หรือหากอยากเสี่ยงดวง ‘หวย’ คงเป็นทางเลือกสุดท้าย แต่ในฐานะที่เป็นเจ้านาย วิถีชีวิต กิจวัตรประจำวันและความชอบของลูกน้องในบริษัท ธนาดลก็ต้องศึกษาเอาไว้บ้าง
“ปะ... เปล่าค่ะ”
พอได้เห็นหรือได้ยินเสียงเขาเท่านั้นแหละ กลุ่มนี้เป็นอันต้องสลายตัวกันอย่างไวทุกที เขาไม่ใช่ยักษ์ใช่มารสักหน่อย แถมเขาก็ไม่เคยต่อว่าลูกน้องคนสนิทเวลาคุยกันด้วย เพราะรู้ว่าทั้งคาริสา จินดาหลา ตรีภพ ชฎาพร และธนัชชัย ทุกคนล้วนทำงานดี แบ่งเวลาเป็น รู้ว่าตอนไหนเวลางาน ตอนไหนเวลารีแล็กซ์
“อ้าว นี่ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ โธ่... ขอผมร่วมวงหน่อยก็ไม่ได้ น้อยใจนะครับลูกน้องไม่รักแบบนี้ สงสัยปลายปีคงไม่ค่อยมีแรงเซ็นอนุมัติโบนัสสักเท่าไร”
เท่านั้นแหละ ทั้งหลายๆ นางก็ชะเง้อเยี่ยมหน้าออกมาจากซอกหลืบโต๊ะทำงานของตัวเอง และตัวแทนหน่วยกล้าตายก็พูดขึ้นก่อน
“พวกเรากำลังแซวยายครีมอยู่น่ะค่ะคุณธนา” เจ๊ติ่งผู้หาญกล้ามาโดยตลอดแอบเสียงสั่น พอหันไปมองคาริสา ที่เอาแต่ส่ายหน้าดิกๆ... แต่ เจ๊ติ่งอยากจะบอกว่า
‘ไม่ทันแล้วอีน้องเอ๊ย’
“แซวครีม ? แซวเรื่องอะไรครับ” พอเป็นเรื่องของหญิงที่หมายปอง ธนาดลก็ไม่รอช้าที่จะสอบถามหาข้อมูล ด้วยการตีซี้ดึงเก้าอี้อีกตัวมานั่งตรงกลาง ล้อมวงด้วยโต๊ะทำงานของทุกคน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะคุณธนา พวกเราแค่ดีใจกับน้องที่... จะไม่โสดแล้ว” เป็นชฎาพรที่ดูพูดจาเป็นการเป็นงานกว่าใคร อันที่จริงแอบลุ้นเจ้านายหนุ่มกับคาริสามานานหลายปีแล้ว แต่พ่อเจ้าประคุณยังยึกๆ ยักๆ จะเอายังไงก็ไม่เอาซะที ทั้งที่เขาดูกันออกทั้งบางว่าธนาดลหลงใหลได้ปลื้มพนักงานสาวสวยอย่างคาริสาขนาดไหน
- Writer
