บทที่ 5 สมกับราคาที่จ่ายไป / Nc20+
1751 Words
บทที่ 5 สมกับราคาที่จ่ายไป / Nc20+
“ เชิญทางนี้ค่ะคุณลีอา ” เสียงป้าจวบดังขึ้น เขายืนกอด'อก'มองเขม็งใส่คนที่เพิ่วมาถึง
“ ทำไมเพิ่งถึง ผมให้ไอ้ทิตรอรับคุณแล้วนะ ” น้ำเสียงแข็งกร้าวเอ่ยออกไปทันที ป้าจวบกับไอ้ทิตพากันเดินไปจากตรงนี้ทันที ปล่อยให้เป็นเรื่องของเจ้านายที่พูดคุยกันสองคน
“ เอ่อ…คือฉันแวะไปหาเพื่อนมาแต่ก็บอกพี่ทิตไปแล้วนี่ ”
“ ใครนะ! คุณเรียกไอ้ทิตว่าพี่เหรอ? ” เขาพูดตะคอกเสียงดัง ขาเรียวถอยหลังอัตโนมัติพร้อมกำสายสะพายกระเป๋าแน่น
“ ก็…ก็…ใช่ไงค่ะ มีอะไรหรือเปล่า!? ”
“ ถามมาได้ว่ามีอะไรหรือเปล่าเหอะ….เรียกสนิทสนมจนเกินนายบ่าวไปแล้วนะ! ” เขาหึงเหรอ!? เขาเป็นผู้ชายที่เดาอารมณ์ยากมาก
“ ต่อไปนี้คุณต้องเรียกมันว่าไอ้ทิต ”
“ เอ่อ…ทำไมถึงเรียกพี่ทิตไม่ได้ล่ะคะ!? ” ก็คนมันสงสัยจริงๆหนิ ถามพร้อมเอียงคอนิดๆ
“ ก็บอกว่าไม่ได้ไง! ”
หะ…หัวใจจะวาย เฮือก เขาตวาดลั่น ใบหน้าแดงกล่ำ สายตาที่มองมาทำเอาเสียวสันหลังวูบ มือเรียวยกขึ้นจับหน้าอกอัตโนมัติ
“ … ” ฉันยืนนิ่งก้มหน้าลงมองพื้นทันที ใครมันจะกล้าสบตาเล่า
“ แล้วไหนกระเป๋าเสื้อผ้าของคุณ! ” เขาถามต่อ
“ เอ่อ…คือว่า ฉันให้พี่ทิตกลับมาละ…” พูดไม่ทันจบก็โดนพูดแทรกขึ้น
“ คุณมันพูดยากฉิ-หายเลยนะ ก็บอกแล้วไงว่าให้เรียกไอ้ทิต ”
ไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาหาด้วย ขาเรียวก็ถอยอัตโนมัติ บางครั้งฟังคำพูดที่ดูจะไพเราะเสนาะหูหน่อย แต่พอแฝงคำหยาบเข้ามาทำให้ดูเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือไปเลย
“ ค่ะ…เอ่อ..คือว่าฝากให้ไอ้…ไอ้…พะ…พี่ทิตพามาที่บ้านแล้วค่ะ ” หลับตาปี๋แล้วพูด
“ คุยกับผมต้องมองหน้าผมสิ ไม่ใช่มองตีนผม คุณเข้าใจใช่ไหม? ” มือหนาจับคางเรียวขึ้นอย่างเบามือ แต่ฉันกลับใจสั่นเพราะความกลัว
“ ลืมตาขึ้น แล้วจ้องตาผมเดี๋ยวนี้ ”
“ คะ…คุณเจไดคะ คะ…คุณอย่า…”
“ อย่าอะไร ผมแค่อยากจะบอกคุณว่า ไปอาบน้ำรอผมที่ห้องตอนนี้เลยนะ อีกสักพักผมจะขึ้นไปหาข้างบน ” น้ำเสียงแผ่วเบา สายตาที่มองมาอย่างมีเลศนัย
“ คะ…ค่ะ ” พูดจบพยายามสะบัดหน้าให้หลุดจากมือเขา แต่ราวกับว่ามีกาวมาแปะ ติดหนึบ มือเขาแข็งแรงมาก ยิ่งฉันขยับคางเรียวก็ยิ่งเจ็บ
“ คืนนี้ผมจะจัดให้ทั้งคืนเลย ให้สมกับที่คุณรอคอยเวลานี้มานานแล้ว ” ขะ…เขาเอาอะไรมาพูด!?
“ คะ…คุณหมายถึงอะไรคะ? ” ขมวดคิ้วเป็นปม
“ หึก ชอบผมมานานแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ก็สมดั่งใจคุณแล้วหนิ หึหึ ” เขาปล่อยให้คางเรียวเป็นอิสะ ถอยหลังจากฉันไปห่างพอสมควร
“ ขึ้นไปอาบน้ำรอผมนะ ชั้นบนจะมีสองห้อง ผมให้คุณนอนห้องริมขวา ” ก็ดีนอนแยกห้องกัน มันจะไม่อึดอัดจนเกินไป
“ งั้นฉันอาบน้ำแล้วหลับได้เลยใช่ไหมคะ คือว่าวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วด้วย ”
“ ผมไม่ให้คุณนอนง่ายๆ หรอก วันนี้อย่าลืมนะเป็นวันสำคัญของเราสองคนด้วย ” เขาตรงปรี่มาใกล้แล้วจับตัวฉันให้หันหน้าไปทางบันได มือหนาก็ผลักเบาๆ ให้เดินไป
20 : 30 น.
‘ แอ๊ด ’
“ คะ…คุณเข้ามาเมื่อไหร่คะ ” ทันทีที่ก้าวเท้าออกจากห้องน้ำก็ต้องตกใจเพราะคนตัวสูงที่นั่งไขว้ห้างอยู่ปลายเตียง อุตส่าห์ถ่วงเวลาสุดๆ แล้วนะ
“ ผมคิดว่าคุณจะนอนในห้องน้ำแล้วเสียอีก ” เขาพูดจบยกแก้วไวน์สีแดงขึ้นดื่ม ข้างๆ ตัวเขามีกล่องถุงยางอนามัยด้วย -_- เห็นแบบนี้ก็ใจสั่นเหมือนกัน ทั้งที่รู้ว่าเรื่องแบบนี้หนีไม่พ้นแน่นอน อีกอย่างเขาเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว มาด้วยกางเกงขาสั้นตัวเดียว เสื้อไม่ใส่ แต่ใส่เสื้อคลุมตัวใหญ่มา ไม่ได้ปิดอะไร น่าจะเป็นคนเปิดเผย เผยให้เห็นอกแกร่งแล้วลงไปยังซิกแพกอีกต่างหาก
เกิดมาเพิ่งเคยได้มองเต็มตาก็วันนี้แหละ รูปร่างที่ได้สัดส่วน หุ่นดี ผิวขาว เรียบเนียบจนละสายตาไม่ได้เลย ยัยลีอาแกต้องมีสติสิ ฮึก!
“ … ” ฉันฝืนส่งยิ้มกลับไป แล้วเดินไปหน้าโต๊ะแป้ง ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยพวกเครื่องสำอางที่ฉันพามาจากบ้านวางเต็มไปหมดแล้ว
ฉันเป็นคนหนึ่งเวลาอาบน้ำมักจะพาเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำทีเดียวให้เสร็จเลย มันสะดวกสบายนะ ไม่เสียเวลาด้วย
“ อุ้ย! ” กำลังชโลมโลชั่นลงบนผิวกายโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แต่ต้องสะดุ้งเพราะมีอกแกร่งมาแนบชิดติดหลัง สายตาจึงมองไปยังกระจกข้างหน้าสะท้อนให้เห็นอีกคนข้างหลังที่โน้มหน้าเข้ามาคลอเคลียร์ที่ซอกคอขาว
“ หอมจัง คุณใช้โลชั่นอะไรเหรอ? ” เสียงทุ้มนุ่มดังใกล้หู มือหนาสอดเข้าไปภายในเสื้อตัวบางแตะต้องถูกเนื้อหนังมังสาทำให้สะดุ้งอีกครั้ง
“ อื้อ~ คะ…คุณเจไดคะ ฉันขอทาครีมที่หน้าก่อนได้ไหมคะ ” ตั้งใจถ่วงเวลาสุดๆ เอาเท่าที่ทำได้ เพราะใจมันยังไม่พร้อม ต่อให้กายพร้อมก็เถอะ!!
“ อย่าเลย อีกสักประเดี๋ยวคุณคงต้องมาทาใหม่อีกรอบนะ เพราะกิจกรรมที่จะเริ่มอีกไม่กี่วินาทีมันต้องใช้กำลังแรงกายด้วยนะ เหงื่อคงแตกพลั่ก ” เขาพูดจบชกครีมจากมือฉันไปวางไว้ที่เดิม แล้วสอดมือเข้าไปข้างในเหมือนเดิม กำลังจะปลดบราสีขาวออก
“ ใส่ทำไมก็ไม่รู้ เสียเวลาผมต้องปลดมันอีก ” เขาพูดบ่นเบาๆ
“ เอ่อ…ต้องไปนอนที่เตียงไหมคะ? ” ตรงนี้มันก็มีความกระดากอายนะเพราะกระจกจะสะท้อนให้เห็นทุกอย่าง
“ ตรงนี้แหละ ผมอยากมองหน้าคุณตอนที่คุณส่งเสียงคราง! ”
เข้าข่ายโรคจิตหรือเปล่า!? อารมณ์ของเขามันดูไม่นิ่งเลย ไม่รู้ว่าสามวันดีสี่วันไข้หรือไม่ วันไหนไม่รู้อาจจะบีบคอฉันอีก
“ เฮ้อ หลุดสักที ” เขาถอนหายใจทันที พอบราหลุดสองเต้าก็เด้งหลุดออกมาทันที เสื้อตัวบางที่สวมใสก็ไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย จนฉันต้องยืนหลังค่อมเพื่อไม่ให้จุกสีหวานแนบชิดติดเสื้อ ไม่อย่างนั้นก็จะเห็นเม็ดกลมๆนูนออกมาอยู่
“ อื้อ~ ” ส่งเสียงออกมาทันทีที่มือหนาเริ่มแตะสองเต้าแล้วบีบเคล้นแรง
“ นุ่มมากเลย ~ ” ขนลุกซู่ เขาบีบมันแต่ล่ะครั้งไม่เหมือนกัน อ่อนนุ่มและรุนแรง แต่…ที่ต้องใจสั่นก็ตอนที่นิ้วหนาวนเวียนอยู่แถวจุกสีหวาน ขยี้จนมันแข็งเป็นไตไปแล้ว พยายามกัดฟันและฝืนใจไม่ให้คล้อยตาม
“ คะ…คุณเจไดคะ ฉันเมื่อยขา…แล้ว ”
“ อดทนไว้ก่อนสิ ผมยังไม่ได้เริ่มใส่เลยนะ ~ ”
“ ทะ…ท่านี้เหรอคะ ”
“ ใช่! ตัวสั่นจัง คุณกลัวเหรอ? ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกร็งไปหรอก ” เขาพูดจบจับตัวฉันให้หันไปประจัญหน้ากับเขา
ร่างบางถูกยกขึ้นนั่งบนโต๊ะแป้ง มือหนาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเผยให้เห็นสองเต้าที่เต่งตึงเต็มไม้เต็มมืออย่างชัดๆ จุกสีหวานอมชมพูเรียกสายตาเขาให้มองอย่างไม่วางตา
“ อื้ม~ ” พยายามกัดฟันไม่ให้ส่งเสียง เมื่อเขาก้มลงครอบงำ ใช้ลิ้นแตะเลียวนไว้
“ จ๊วบ! ” นาทีนั้นลืมทุกเรื่องไป และโฟกัสเรื่องตรงหน้า อารมณ์บรรยายไม่ถูกแต่ถ้าได้เห็นหน้าจะรู้ว่าเริ่มมีอารมณ์คล้อยตาม มือเรียวจับโต๊ะแป้งไว้เเน่นเหมือนจะระบายความวูบวาบที่ปั่นป่วน
“ คะ…คุณ ดะ…เดี๋ยวสิคะ ” คนตรงหน้าจับร่างบางลงจากโต๊ะแป้ง แล้วให้หันหลังหาเขา ส่วนใบหน้าหวานหันไปทางกระจก
มือหนาถอดกางเกงของฉันลง ตัวเขาก็จัดการของตัวเองอย่างง่ายดาย ฉันรีบเบือนหน้าหนีเพราะความอาย ไม่กล้าจะมองหรอก ใจสั่นไม่พอขาก็สั่นทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเลย
เขาเดินไปที่เตียง ปล่อยให้ฉันยืนนิ่งๆ ทำอะไรไม่ถูก แต่ได้มองการกระทำของเขาผ่านกระจก ในตอนนี้เขากำลังแกะถุงยางอนามัยเพื่อป้องกัน สวมใส่ไปที่เจ้าก้อนเนื้อที่ดูแข็งแรง มันผงาดชูชันจนรู้สึกเสียวท้องวูบวาบไปหมด กลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ ถึงเวลาแล้วสินะ ถึงเวลาที่จะเรียกเขาว่า สามี ได้เต็มปาก เต็มคำแล้ว
คนตัวสูงเดินมาใกล้แล้วยกขาเรียวขึ้นวางบนโต๊ะแป้ง แล้วใช้ความเป็นชายถูๆ ไถๆ ที่จุดลับสงวนของอีกคน
“ คะ..คุณเจไดคะ คือว่า คุณช่วยทำเบาๆ หน่อยนะคะ เอ่อ…ฉันกลัวเจ็บ ฉันยังไม่เคย... ”
“ แน่ใจนะว่ายังไม่เคย ผมเห็นคุณไม่ได้ห้ามอะไรเลย คิดว่าคุณชอบเสียอีก ”
“ ไม่ได้ห้าม ไม่ได้แปลว่าชอบนี่คะ เริ่มต้นด้วยการแต่งงานมันก็ต้องจบที่เตียงในคืนเข้าหออยู่แล้ว ฉันเลยทำใจมาบ้าง ถ้าฉันโวยวายคุณจะยอมหยุดเหรอคะ…โอ๊ยยยย ”
ระหว่างที่กำลังพูด เขาสอดความเป็นชายเข้ามาแบบไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง จนฉันต้องสะดุ้ง เข้ามาอย่างพรวดพราด ไม่ทันตั้งตัว มันปวดร้าว แสบไปถึงทรวง ช่วงล่างรู้สึกว่ามันฉีดขาด อึดอัดมาก หัวเข่าสั้นเพราะความคับและเจ็บปวด นิ้วเรียวจิกลงบนโต๊ะแป้ง หลังจากส่งเสียงร้องออกไปก็เปลี่ยนเป็นกัดปากตัวเองแทน เพื่ออดทนอดกลั้น
“ สงสัยจะจริงตามที่คุณว่า มันก็ดีหน่อย สมกับราคาที่ผมจ่ายไป ค่าตัวคุณนะ ”
❤️_________❤️
นามปากกาธัญญวรินทร์
อ่านแล้ว อย่าลืมคอมเมนต์มาบ้างนะคะ เงียบเหงามากกก
**** หนึ่งคอมเมนต์เท่ากับหนึ่งกำลังใจค่ะ
- Writer
