เมียซุปตาร์ | 7

1937 Words

“คุณเพชรทำอะไรอยู่คะ” ฉันถามขึ้นทันทีเมื่อรับสายจากคุณเพชร “ผมพึ่งเข้าบริษัทมาช่วยงานคุณพ่อครับ” ปลายสายตอบกลับมาทันที “บัวกวนรึเปล่าคะ ถ้าคุณเพชรทำงานบัววางได้นะคะ” ฉันพูดขึ้นอีกครั้งต่อให้เขาจะเป็นคนโทรมาก็เถอะแต่อยู่ที่ทำงานแบบนี้ยังไงก็ต้องมีงานต้องทำ “ไม่ครับผมอยากคุยกับคุณบัว คุณบัวทำอะไรอยู่ครับ” คุณเพชรถามฉันขึ้นอีกครั้ง “บัวเดินเล่นอยู่ริมทะเลคุณเพชรได้ยินเสียงคลื้นไหมคะ” ฉันถามกลับทันทีก่อนจะชูโทรศัพท์สูงๆ เผื่อว่าคนในสายจะได้ยินเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งบ้าง “ได้ยินครับแล้วคุณมะนาวไปไหนทำไมคุณบัวลงมาเดินคนเดียวแบบนี้” น้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยถามขึ้นทันที “เคลียร์กับคุณโอ๊ตค่ะ บัวไม่อยากอยู่เป็นส่วนเกินเลยลงมาเดินเล่น” ฉันตอบกลับอีกครั้ง จะให้ฉันอยู่ในห้องกับสองคนนั้นก็ยังไงอยู่ เพราะงั้นออกมาแบบนี้อะดีแล้ว “ฮ่าๆ เหงาไหมครับ” คุณเพชรถามฉันขึ้นอีกครั้ง “ก็นิดนึงนะคะ แต่ก็คิดไว้แล้วค่ะ” ฉันตอบกลับทันที เพราะถ้าอิมะนาวมันดีกับผัวฉันก็คงเหงานิดหน่อยแต่ก็ดีใจกับมันจะได้ไม่ต้องร้องไห้อีกเพราะฉันกลัวหลานฉันในท้องมันเศร้าไปด้วย “ถ้าไม่อยากเหงาให้ผมตามไปไหมครับ” คุณเพชรพูดขึ้นอีกครั้ง “ไม่เป็นไรค่ะถ้าเขาดีกันพรุ่งนี้บัวก็กลับแล้วไม่อยากลางานเยอะเดี๋ยวโดนหักเงิน” ฉันพูดขึ้นต่อทันทีเพราะกำหนดฉันคือลางานได้สี่วันแต่ฉันแอบกระซิบพี่แก้วไว้แล้วถ้ากลับมาก่อนจะยกเลิกใบลาเพราะฉันไม่อยากโดนหักเงิน ฉันจะเก็บเงินไปซื้ออัลบั้มใหม่คุณหน้ากากเพชรสีบลู “ฮ่าๆ…คิดว่าอยากลาเพื่อที่จะได้พักผ่อนได้เที่ยวซะอีก” คุณเพชรตอบกลับมาทันที “ไม่ค่ะ ไม่อยากเลยเลยสักนิดตอนนี้กำลังเก็บเงินไปซื้ออัลบั้มค่ะ มีเท่าไหร่ต้องใส่ให้หมดเดี๋ยวไม่มีรายชื่อ” ฉันตอบกลับไปทันที “คุณบัวพูดแบบนี้ผมชักอยากรู้แลิวนะครับ ว่าเขาคือใคร” คุณเพชรพูดขึ้นอีกครั้ง แต่ก็นะฉันไม่บอกหรอกไม่รู้สิสำหรับกับคุณเพชรฉันไม่อยากบอก แค่ให้เขารับรู้ว่าฉันเป็นเป็นคลั่งรักศิลปินก็พอแล้วฉันกลัวความสัมพันธ์ของเราจะเหมือนตอนของพี่กล้า ต่อให้ที่ผ่านมาเขาจะแสดงออกมาว่าเขาเข้าใจก็เถอะแต่ฉันก็แอบกลัวอยู่ดี “ฮ่าๆ ไม่บอกหรอกค่ะ จ้างให้ก็ไม่บอก” ฉันตอบกลับไปทันที “ไม่บอกก็ไม่บอกครับ ว่าแต่คุณบัวกลับห้องได้แล้วนะครับมืดแล้ว” ฉันหยุดเดินทันที ให้ตายตอนนี้ฉันเดินเพลินจนเดินมาไกลที่พักแล้วด้วย “บัวเดินเพลินเอาซะเดินมาไกลเลย รบกวนคุณเพชรคุยโทรศัพท์เป็นเพื่อนบัวหน่อยนะคะ” ฉันพูดขึ้นอีกครั้ง จริงๆก็เดินกลับคนเดียวได้แหละ เพราะริมทะเลมันไม่ได้มืดหรือเปลี่ยวเลยมันกลับเต็มไปด้วยแสงสีและผู้คน “เปลี่ยวหรือเปล่าครับ มืดหรือเปล่า ผมเป็นห่วงนะ” ฉันยกยิ้มทันทีกับคำพูดของคุณเพชร “มีคุณเพชรคุยเป็นเพื่อนบัวก็อุ่นใจแล้วค่ะ” ฉันตอบกลับทันทีแอบหยอดๆไปด้วยแหละ ให้ปลายสายได้หัวใจเต้นตุบๆบ้าง “จีบเก่ง” “ก็ต้องจีบหน่อยสิดูท่าคุณเพชรฮอตไม่เบา” ฉันว่าขึ้นทันทีมาดนักธุรกิจนหนุ่มแบบนี้ เรื่องหน้าตาไม่ต้องพูดถึงงานดีมากมีหรอจะไม่ฮอต “ฮอตแค่ไหนผมก็สนใจแค่คุณ” ให้ตาย ใครว่าเขาจีบไม่เป็นแต่ละคำพูดของเขาทำใจฉันแทบจะหลุดออกมาแล้ว “บัวถึงที่พักแล้วค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะขอขึ้นไปดูข้างบนก่อน” ฉันพูดขึ้นอีกครั้ง “ก่อนนอนโทรหาผมนะครับ ผมอยากคุยด้วย” คุณเพชรพูดขึ้นต่อทันที “ติดบัวหรอคะ” “เป็นไปได้ก็อยากให้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา” ตายค่ะตาย ฉันตายแน่ๆ “ไหนบอกจีบไม่เป็นจีบเก่งชะมัด ไม่คุยด้วยแล้วนะ เดี๋ยวก่อนนอนบัวโทรไป” ฉันว่าจบก็รีบตัดสายทันที ไม่ต้องถามนะว่าเพราะอะไรเพราะฉันเขินคำเดียวจบ ! ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องพักก็ต้องกรอกตามองบนทันทีเพราะตอนนี้อิเพื่อนตัวดีกำลังนั่งตักคุณโอ๊ตผัวมันอยู่ ดูจากหน้าตาคุณโอ๊ตที่กำลังยิ้มหน้าบานหุบยิ้มไม่ได้ก็พอจะเดาออกว่าอิมะนาวบอกไปแล้วแน่ๆว่ามันท้อง ฉันที่เห็นแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ มันร้องไห้ฟูมฟายมาครึ่งวันตกเย็นดีกลับผัวก็หวานกันซะฉันอิจฉา ส่วนฉันก็รีบเอาตัวเองเข้าห้องนอนทันที เพราะฉันก็ไม่อยากขัดจังหวะเขาสองคนหรอกนะ และแน่นอนว่าฉันก็บอกอิมะนาวมันเรียบร้อยแล้วว่าพรุ่งนี้ฉันจะกลับเลย ส่วนมันก็ขออยู่กับผัวต่อเพราะไม่อยากห่าง “บัวกำลังจะนอนแล้วนะคะ” ฉันพูดขึ้นทันทีเมื่อคุณเพชรรับสาย “รีบจังคิดว่าจะคุยกันก่อน” คุณเพชรตอบกลับมาทันที “พรุ่งนี้บัวขึ้นเครื่องตอนเช้า กลัวไม่ตื่นค่ะ” ฉันตอบกลับอีกครั้งเพราะฉันจองไฟท์เข้าสุดเลย ไม่ใช่รีบไปทำงานหรอกนะแต่รีบกลับเพื่อที่จะนอนเอาแรงตั้งหาก “ดีใจจัง ถ้างั้นผมไปรับที่สนามบินได้ไหมครับ” แน่นอนว่ามันเป็นตามแผนที่ฉันวางไว้ “คุณเพชรจะตื่นหรอคะ บัวน่าจะลงเครื่องแปดโมงเช้ามากเลยนะ” ฉันตอบกลับทันที “ตื่นครับให้ผมไปรับคุณบัวนะครับ” น้ำเสียงอ้อนๆดังขึ้นทันที “งั้นก็ได้ค่ะ บัวรอคุณเพชรมารับนะคะ” ฉันตอบกลับทันที “งั้นรีบนอนดีกว่าครัยผมอยากมห้ถึงพรุ่งนี้จะแย่แล้ว” “ฮ่าๆโอเคค่ะ ฝันดีนะคะคุณเพชร” “ฝันดีครับคุณบัวเจอกันพรุ่งนี้ครับ” สนามบินดอนเมือง 08.14 น. “ผมรออยู่ประตูทางออกครับ คุณบัวออกมาเจอผมเลย” หลัวจากรับโทรศัพท์จากคุณเพชรฉันก็กวาดสายตามองหาเขาทันที ให้ตายหล่อชะมัด ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งใส่กางเกงวอมสีเทาเสื้อยืดธรรมดาสีขาวบวกกับรองเท้าแตะ ทำไมถึงหล่อขนาดนี้ “รอนานมั้ยคะ” ฉันถามขึ้นทันที “ไม่นานครับ เอากระเป๋ามาครัยผมถือให้” คุณเพชรพูดขึ้นพร้อมกับคว้ากระเป๋าจากมือฉันไปถือทันที เอาจริงกระเป๋าฉันมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรหรอกแต่ถ้ามีผู้ชายอยากถือให้ฉันก็ไม่ปฏิเสธน้ำใจหรอกนะ “คุณบัวหิวไหมครับ ผมพาแวะหาอะไรกินได้นะ” คุณเพชรที่ทำหน้าที่ขับรถพูดขึ้นทันที “แวะเลยค่ะเพราะบัวหิวจนแทบจะกินคุณโอ๊ตได้ทั้งตัว” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะก่อนขึ้นเครื่องฉันไม่ได้กินอะไรรองท้องเลยสักนิด “ถ้าจะกินผมคุณบัวไม่จำเป็นต้องหิวก็ได้นะครับ กินได้ตลอดเลย” ร้าย ร้ายไม่เบาเลยคนนี้ “ว๊าาา…งั้นกินแทนข้าวตอนนี้ได้ไหมคะ” ฉันว่าขึ้นพร้อมกัยเอามือน้อยๆของฉันไปวางที่ขาแกร่งของคุณเพชร ให้ตายแค่จับผ่านกางเกงวอมก็รับรู้ถึงความแน่น ขาแน่นขนาดนี้แล้วไอ้นั้นจะแน่นขนาดไหนวะ “ถ้ายังไม่หยุดมือปลาหมึก คุณบัวได้กินผมแทนข้าวเช้าแน่” เมื่อเห็นว่าคำพูดของเขามีท่าทีจริงฉันก็รีบดึงมือกลับทันที ฉันเก่งไม่จริงหรอกนะแกล้งได้เล่นๆ ถ้าเอาจริงก็วิ่งเหมือนกัน “บัวหยอกเล่นเองค่ะ” ฉันตอบกลับทันที “หยอกแบบนี้ไม่ดีนะครับผมติดง่าย” ไม่ไหว ไม่ไหวเลย แผ่วหน่อยได้ไหมผู้ชายคนนี้แผ่วให้ฉันสักนิด “ว่าแต่คุณเพชรจะพาบัวไปกินอะไรคะ” ฉันถามขึ้นอีกครั้ง “โจ๊กโบราณครับ ร้านเด็ดเลย” ก็เคยได้ยินมาอยู่บ้างแต่ไม่เคยมีโอกาสมากินสักทีเพราะคนเยอะมากชนิดที่ต้องโทรจองคิวกันทีเดียว “จะมีโต๊ะให้เราใช่ไหม” “ผมโทรจองแล้วครับ” ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีรถยนต์คันหรูของคุณเพชรก็ขับเข้ามาจอดในลานจอดรถร้านโจ๊กชื่อดัง เราสองคนเดินลงจากรถตรงไปยังโต๊ะที่จองไว้ทันที “คุณบัวใส่ทุกอย่างไหมครับ” “ทุกอย่างค่ะ” “ใส่ทุกอย่างพิเศษสองครับ แล้วก็ปาท่องโก๋ชุดนึง” คุณเพชรรับหน้าที่เป็นคนสั่งเองทั้งหมด “รับน้ำอะไรดีคะ” พนักงานถามขึ้นอีกครั้ง “ขอเป็นชาเย็นหวานน้อยค่ะ” ฉันพูดขึ้นทันที โจ๊กร้อนๆตัดกับน้ำเย็นๆ “ผมน้ำเปล่าครับ” หลังจากสั่งไปไม่นานโจ๊กสองถ้วยก็ถูกวางตรงหน้าฉันกับคุณเพชรพร้อมด้วยปาท่องโก๋และชาเย็นที่ฉันสั่งรวมถึงน้ำเปล่าของคุณเพชร “เอาปาท่องโก๋กินกับโจ๊กแบบนี้ ทีเด็ดเลยนะครับลองดู” ฉันมองการกระทำของคุณเพชรที่กำลังฉีกปาท่องโก๋ใส่ชามโจ๊กของตัวเองเอาวะในเมื่อคนเคยมากินบอกว่าเด็ดฉันก็จะลอง “เป็นไงครับ” คุณเพชรถามฉันขึ้นทันที “อร่อยดีค่ะ มันหนึบๆ อร่อยไปอีกแบบ” รสชาติมันก็ไม่ได้แน่ เรียกว่าอร่อยมากเลยทีเดียว “อร่อยก็กินเยอะๆนะครับ” “ทำไมคำพูดเหมือนเอ็นดู” ฉันถามกลับทันที “ก็ผมเอ็นดูคุณบัวมากๆเลยครับ” เขาตอบกลัยมาทันที “ดูเอ็นได้ไหมคะ” ฉันถามกลับทันที ทำเอาคนตรงหน้าถึงกับสำลักโจ๊กที่อยู่ในปากจนหน้าดำหน้าแดงเลยทีเดียว “กินน้ำก่อนค่ะกินน้ำ” ฉันรีบหยิบแก้วน้ำของเขาส่งให้ทันที “อย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ” คุณเพชรพูดขึ้นทันที “ไม่ได้หรอคะ” ฉันถามกลับอีกครั้ง “ผมคิดจริง ถ้าคุณบัวยังพูดแบบนี้ระวังจะโดนผมจริงๆนะครับ” ให้ตายสิ ฉันชักจะกลัวเขาแล้วนะ “คุณเพชรจะทำบัวจริงๆหรอคะ” ฉันใช้น้ำเสียงอ้อนๆถามขึ้นทันทีพร้อมกับลูบไปที่มือคนตรงหน้า “ทำหน้าแบบนี้ใช้น้ำเสียงแบบนี้ถ้าผมทนไม่ไหว คุณบัวจะโทษผมไม่ได้นะ” คุณเพชรพูดขึ้นต่อพร้อมกับจับมือฉัน “ขนาดนั้นเลยหรอคะ” ฉันถามกลับอีกรอบ เขาบอกว่าถ้าเราเล่นกับไฟมันร้อน ก็เอาสิฉันจะเป็นน้ำมันเติมไฟให้ร้อนกว่าเดิม “ลองดูได้นะครับถ้าคุณบัวไม่ติด” “ไว้เป็นแฟนกันค่อยลองนะคะ” “งั้นเป็นแฟนตอนนี้เลยได้ไหมครับ” ❤️ แก๊งค์พระเอกรู้จักคำว่าแผ่วไหมคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more