คะนิ้งหันมาทางต้นเสียงบริเวณที่ไทเลออยู่ด้วยความสงสัย ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมต้องเสียงดังกันขนาดนั้นด้วย เธอเห็นไทเลอยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง ยังมีแพนเตอร์กับธามไทที่ยืนข้างหลัง ส่วนปริ๊นซ์ก็ใช่ว่าจะเกรงกลัวเขาใช้สองมือกอดอกแล้วมองหน้าไทเลออย่างไม่ยอมเหมือนกัน
"มะ ... มีเรื่องอะไรกันคะ"
คะนิ้งเดินไปยืนข้างๆ ปริ๊นซ์มองหน้าของไทเลอสลับกับมองหน้าปริ๊นซ์อย่างสงสัย ในเมื่อสองหนุ่มนี่เขาไม่เคยเจอกันมาก่อนทำไมถึงทำท่าราวกับว่าจะมีเรื่องกันอย่างไรอย่างนั้น
"นิ้งมาหาพี่ครับ"
ไทเลอเอ่ยน้ำเสียงเรียบ แต่ดวงตายังจับจ้องไปที่ปริ๊นซ์อย่างไม่ละสายตา ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อคะนิ้งไม่ได้เดินเข้าไปหาเขาอย่างที่เขาต้องการ ไทเลอหันไปพูดกับคะนิ้งอีกครั้งโดยไม่ทันได้สังเกตสีหน้ายิ้มแป้นของคะนิ้งที่แสดงขึ้นมาเลย
หึงแน่ๆ คิก คิก
ปริ๊นยังคงยืนจ้องหน้าไทเลออยู่อย่างนั้น เขามองเลยไปข้างหลังเห็นลูกน้
