"อ้าว ไอ้แพน"
"อะไร"
"รถนายไปไหนวะ"
แพนเตอร์ทำสีหน้าหน่ายๆ แล้วชี้ไปที่สี่แยกไฟแดงที่ไกลออกไปเกือบจะสุดสายตา ก่อนจะพูดตอบกลับธามไทน้ำเสียงราบเรียบราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น
"นั่นไง"
"เอ้า! แล้วเราจะกลับกันยังไงวะ มึงโทรไปหานายดิ"
เออนั่นดิ จะกลับกันยังไง ถึงแม้ว่าแพนเตอร์จะลืมกระเป๋าเงินไว้ในรถของนาย แต่คิดว่าคงไม่ลืมโทรศัพท์ไว้ในรถของนายด้วยหรอกมั้ง มันน่ะฉลาดจะตายไป
"อยู่ในรถ"
"มึงหมายควายว่ายังงาม! เอ้ย มึงหมายความว่ายังไง!"
"ก็ตามนั้น"
"นี่เราถูกทิ้งเหรอวะ"
"เออ!"
ธามไทชักสีหน้าไม่พอใจออกมาให้กับความไม่รอบคอบของแพนเตอร์ ก่อนที่ตัวเองจะล้วงมือลงกระเป๋ากางเกงแล้วก็ทำหน้าเหลอหลายิ้มแห้งๆ ออกมาให้แพนเตอร์โดยที่แพนเตอร์เองก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเพราะก็ไม่ต่างจากที่เขาคิดเอาไว้เท่าไหร่
"ไอ้ฟาย"
ชมมันสักหน่อยโง่แล้วยังอวดฉลาด แพนเตอร์มองหน้าธามไทด้วยแววตาเรียบเฉยก่อนจะยื
