- วันต่อมา ร้านกาแฟเปิดใหม่ย่านสาทร –
"เป็นอะไรครับนั่งหน้ามุ่ยเชียว"
"ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอคะ นิ้งเกือบมาทำงานสายเพราะใคร"
"ก็ไม่ได้สายนี่ครับ เหลืออีกตั้งสองนาทีแหนะ"
หน็อย อยากจะทุบนักนะ กล้าพูดมาได้ยังไง คนอะไรหื่นได้ขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไทเลอผู้ชายคนนั้น คนที่ชอบแอบมองเธอแล้วนั่งยิ้มคนเดียวมันหายไปไหนนะ คะนิ้งรับรู้มาตลอดว่าไทเลอชอบแอบมองเธอ แอบตามเธอ และเปย์เก่งเพราะชอบส่งของมาให้เธอแล้วอ้างว่าส่งผิดบ่อยๆ
ตัดภาพมาที่ตอนนี้สิ ตั้งแต่ครั้งนั้น เขาก็ปู้ยี้ปู้ยำเธอไม่หยุดพัก ตอนนี้ร่างกายของเธอมันก็เต็มไปด้วยรอยรักที่ไทเลอฝากเอาไว้เป็นจ้ำๆ ไปจนทั่วตัว
"ทำเป็นมานั่งอารมณ์ดี หมั่นไส้นัก"
ก็ต้องอารมณ์ดีอยู่แล้ว วันนี้คะนิ้งแต่ตัวมิดชิดเสื้อคอเต่าสีขาวแขนยาว แต่กระโปรงสั้นไปหน่อย สงสัยครั้งหน้าต้องทำรอยที่ต้นขาด้วย จะได้ไม่กล้าใส่สั้นอีก ไทเลอหรี่ตาลงมองเรียวขาสวยของคะนิ้งที่นั
