5
1029 Words
“หนูพยายามติดต่อลุงทนายตั้งหลายครั้ง ก็ติดต่อไม่ได้ พี่ปริญทำยังไงคะถึงติดต่อท่านได้”
“ไม่ต้องรู้หรอกครับ ปวดหัวเปล่า ๆ แต่พี่มีวิธีการติดต่อคุณลุงสมชายก็แล้วกันครับ”
“นี่บ้านที่คุณลุงพักอยู่เหรอคะ” ไม่ใช่บ้านหลังเดิมที่เคยอยู่ เธอจึงเอ่ยถาม
“ใช่ครับ พี่คุยกับท่านเมื่อสองชั่วโมงก่อน เราเข้าไปหาท่านกันเถอะครับ” ปริญพาหญิงสาวลงจากรถ แต่เรียกอยู่เป็นนานสองนาน
“ปราบไปดูสิเกิดอะไรขึ้น” ปริญหันไปสั่งลูกน้อง ปราบจึงพยักหน้าให้ลูกน้องอีกสามคนที่ขับรถตามมาลงไปดูด้วยกัน
“แย่แล้วครับคุณปริญ ทนายสมชายโดนวางยาครับ” ปราบเข้าไปดูปรากฏว่าทนายสมชายกำลังนอนชักอยู่ตรงพื้น
“คุณลุงคะ คุณลุง คุณลุงห้ามตายนะคะ” พัดชาเขย่าร่างของทนายสมชายไปมา แต่ท่านก็ไม่ฟื้น ปริญถอนใจ เขาเศร้าใจที่ทนายสมชายต้องมาเจออะไรแบบนี้
งานศพของทนายสมชายถูกจัดขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน ทนายเป็นหม้ายหลังจากภรรยาเสียชีวิต แต่ไม่มีลูก พัดชาจึงเป็นคนจัดงานศพให้กับทนายสมชาย เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ทนายสูงวัยผู้นี้คือทนายส่วนตัวของบิดาที่ทำงานกันมานานก่อนที่เธอจะลืมตาดูโลกเสียอีก จึงค่อนข้างผูกพันเป็นอันมาก
“ตายแล้วนังแพศยาใจแตกแบบเธอกล้ามางานของคุณลุงทนายด้วยเหรอ” เสียงหาเรื่องนั้นคือเสียงของดาราที่มายืนขวางเอาไว้ ขณะที่พัดชาเดินออกมาจากห้องน้ำและกำลังจะเข้าไปในงานสวดอภิธรรม
“พี่พูดอะไร”
“ก็พูดเรื่องที่เธอหนีตามผู้ชายไปน่ะสิ แม่กับฉันตามหาเธอเสียทั่ว แล้วตอนนี้ไปเป็นเด็กเสี่ยอยู่ที่ไหนจ๊ะ” ดาราจำได้ว่าวันนั้นพอขึ้นไปที่ชั้นยี่สิบก็ไปเคาะประตูห้องตามหาพัดชาทุกห้อง แต่ปรากฏว่าไม่เจอ แถมยังโดนเจ้าของห้องด่าให้เสียอีก เพราะไปรบกวนด้วยเรื่องไร้สาระ ทำให้การตามหาพัดชาในครานั้นคว้าน้ำเหลว
การที่พัดชาไม่อยู่บ้านก็ทำให้มารดาของเธอยักยอกทรัพย์โดยง่าย เอาทุกอย่างที่เป็นของพัดชามาเป็นของตัวเอง กอบโกยเข้ากระเป๋าได้ง่ายขึ้นเพราะไม่มีใครอยู่ขวางหูขวางตา เนื่องจากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตระกูลเนตรปรีชารัตน์ดี
เธอกับมารดารวมถึงนรินทร์ได้ติดต่อไปหาทนายสมชายถามเรื่องพินัยกรรม เค้นถามจนอีกฝ่ายหลุดปากออกมาว่าตัวของพีรพงศ์ บิดาของพัดชานั้นได้ยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้ลูกสาว ไม่ได้ยกให้สองแม่ลูกเลย มีเพียงเงินสดคนละหนึ่งล้านบาทเท่านั้น
ทั้งสามโกรธมาก จึงบังคับให้ทนายสมชายปลอมพินัยกรรมขึ้นมาใหม่ แต่ทนายสมชายไม่ยอมทำ นรินทร์จึงให้ลูกน้องนำยากรอกปากของทนายสมชายให้ตายซะ ทุกอย่างจะได้จบ
นรินทร์เองก็ตกกระไดพลอยโจน ไม่คิดว่าจะต้องมาฆ่าคนแบบนี้ ยิ่งรู้ว่าทรัพย์สมบัติทั้งหมดเป็นของพัดชา เขาก็ยิ่งเสียดาย หากก่อนหน้านั้นเขาไม่หลงมัวเมาไปกับดารา แล้วไปช่วยเหลือพัดชา เขาก็สบาย
แม้พัดชาจะหวงเนื้อหวงตัว แต่เธอก็ไม่เคยนอกใจเขา มีผู้ชายมาจีบเธอมากมาย แต่เธอก็ไม่เล่นด้วย แต่เมื่อขี่หลังเสือจะลงก็คงทำไม่ได้ ต่างคนต่างเก็บรักษาความลับอันดำมืดให้แก่กันและกัน เขาจึงต้องร่วมมือกับสองแม่ลูกต่อไป
“อย่ามาพูดจาไม่ดีแบบนี้กับพัดนะ พัดไม่เคยทำอะไรแบบนั้น พี่กับแม่ต่างหากที่วางยาพัด”
“ไหนหลักฐานว่าฉันกับแม่วางยาแก นังลูกนอกคอกแบบแกใครมันจะไปเอา แกมันแพศยาตัวซวย ทำให้ครอบครัวต้องตกต่ำ ล้มละลาย”
“นี่หยุดนะ”
“ทำไม ฉันไม่หยุดแกจะทำไมฉันเหรอ” ดาราผลักอกของพัดชา ก่อนจะพูดจาหาเรื่องกวนโมโหอีกฝ่าย
“พี่กับแม่ของพี่อย่าคิดนะว่าจะได้ทุกอย่างไป”
“ฉันไม่เคยคิดแต่ฉันทำ ตอนนี้คุณแม่เจอพินัยกรรมที่คุณลุงทิ้งเอาไว้ให้ก่อนตาย ท่านยกมรดกทั้งหมดให้คุณแม่ของฉัน แกรู้เอาไว้ซะด้วย” ดารากอดอกเหยียดยิ้มใส่พัดชาที่ยืนหน้าซีดเผือด
“พี่โกหก พี่กับแม่โกงสมบัติหนู”
“ไหนหลักฐานว่าฉันกับแม่โกงสมบัติแก สมบัติพวกนั้นแม่ของฉันช่วยคุณลุงดูแลมาหลายปี คุณแม่ทำงานเก่ง ทุกอย่างมันก็ต้องเป็นของคุณแม่สิ จะไปเป็นของลูกนอกคอก ทำงานอะไรไม่เป็นเลยอย่างแกได้ยังไงกัน”
“พี่กับแม่มันพวกหน้าไหว้หลังหลอก” พัดชาโกรธจนตัวสั่น
“คนที่ใช้ชีวิตสุขสบายเป็นลูกคุณหนูอย่างแกจะไปรู้อะไร งานก็ไม่เคยทำ มีแต่ใช้เงินไปวัน ๆ คุณลุงไม่ยกอะไรให้น่ะถูกแล้ว”
“หุบปากนะ” พัดชาโกรธจนทนไม่ไหว
“ไม่หยุด แกจะทำไมฉันไม่ทราบ”
“พี่ไม่หยุดเห่าใช่ไหม ได้เลย” พัดชาตบใบหน้าของดาราจนหน้าหัน
“นี่แกตบฉันอย่างนั้นเหรอ”
“ตบให้พี่มีสติยังไงล่ะ ทรัพย์สมบัติพวกนั้นเป็นของคุณพ่อ คุณพ่อไม่มีทางยกให้งูเห่าสองตัวที่แว้งกัดหนูเด็ดขาด”
“ปากดีขึ้นนะนังพัดชา วันนี้แกตาย” ดาราตรงเข้าหาทำท่าจะตบพัดชาให้หน้าหัน ใจคิดว่าจะลากอีกฝ่ายเข้าไปในห้องน้ำ พาไปกดลงที่อ่างน้ำให้ตายตามทนายสมชายไปอีกคน
“หยุดนะ” ข้อมือของดาราถูกมือหนาของปริญรวบเอาไว้ ก่อนจะบีบเต็มแรงและผลักอีกฝ่ายจนกระเด็น
- Writer
