The Girl Has A Secret

CHAPTER 16

"XANDRA, pahiramin mo siya ng uniform" utos ko kay Xandra habang naglalakad papuntang clinic, she just raised her eyebrows as if she didn't want what she heard.

"Ayoko nga, kuya! Why don't you let her na lang diyan sa clinic? The important here is we helped her from them, sapat na 'yon. Edi umuwi siya para kumuha ng gamit niya," she complained. Binalingan ko siya na may talim sa mata, ayaw na ayaw ko sa ganitong attitude niya pagdating kay Aye.

"Stop that, Xandra. Sundin mo na lang ang utos ko," pigil na inis ko sa kanya at inilapag ko si Ayesha sa isang bed dito sa clinic.

"But... kuya naman! Mom will get mad if she found out-"

"I DON'T CARE!" I can't help to shout, hearing those reasons. Mukhang nagulat naman siya at kita sa mukha nyia ang takot sa pagtaas ng boses ko. "What kind of a sister and brother a-are we?" In a low tone, my chest is starting to tighten. "Ikaw? Hindi ka ba naaawa sa kanya? Ako? Sobra, Xandra." Hinaplos ko ang kanyang mukha, ang kanyang maamong mukha. "Look at her, she is so thin, napapabayaan na niya ang sarili niya. Karamihan sa mga tao rito panigurado pinag-iisipan na tayo ng kung ano-ano dahil pinapabayaan natin si Ayesha."

"Kuya Xander, it is not our fault if she is bullied!" I sighed deeply in irritation from what she said. "And ngayon mo pa talaga naisip 'yan?"

"Sa tingin mo ba kaya ko talagang makita na ginaganito ang kapatid ko, ha?!" Tumaas na ulit ang boses ko. "Hindi, Xandra! Hindi! Makiramdam ka rin katulad ko at bigyan mo ng pwesto si Ayesha sa puso mo. Kasalanan ko kung bakit naging ganito ang sitwasyon," ibinaon ko ang mukha ko sa mga palad ni Aye.

I heard her sob. "Yeah, it is your fault. You are the one who said this and mom too. Ngayong ginagawa ko ang gusto niyo, bakit parang sa akin ka nagagalit?"

"Naiinis lang ako sa tuwing nagsasalita ka na parang gusto mo na lang pabayaan si Ayesha."

"But to be honest here, ikaw ang nagpasimula nito, kuya Xander."

"Ever since we were kids, you already hate Ayesha. Sumidhi lang nang magalit ako sa kanya."

"E-Ewan ko, kuya!" Napahilamos siya sa kanyang mukha. "Ewan ko! I hate her! Sa tuwing nakikita ko siya naiinis ako sa mukha niya! Sobra akong naiinis! Gustuhin ko man siyang ituring siya na baby ko-natin pero hindi ko kaya, kuya! May nagpipigil sa akin at nagsasabi na kamumuihan ko 'tong babaeng 'to! She's smart, she is talented, she has a high IQ, me? Bobo, walang alam at iba pa! Palagi na lang iyon naririnig kong comment ng iba! At nasa part ng isip ko na sana hindi ko na lang siya naging kapatid!"

I can't stop my hand from slapping her. I was hurt by what she said. "Nagalit ako pero never kong ipinalangin na sana hindi ko siya naging kapatid. I love you both, pero hirap na hirap ako sa pamilya natin!"

After I said that, I just realized what I did. She slowly turned to me, shocked and in disbelief. "Did you just slap me?"

"I'm sorry, I-I didn't mean, I...I was driven by my emotions," I tried to reach her but she pulled her arm back. Tiningnan niya akong masama habang hawak ang pisngi nya.

"I can't believe you!" sigaw niya at tumakbo palabas.

"Alexandra!"

Hell sh*t. Hindi ako makapaniwalang napagbuhatan ko siya ng kamay. Hindi ako nakapag pigil, hindi ko nakontrol, hindi ko sinasadya. Magagalit sina dad pag nalaman nila to, pinagkatiwalaan nila ako na protektahan siya, but...d*mn!

Napatingin ako kay Ayesha na mahimbing na natutulog.

"I'm sorry but I need to follow her, kailangan niya akong patawarin sa nagawa ko, kung hindi makokonsensya ako hangga't hindi niya ako napapatawad. Dad and Mom will gonna punish me," pagkausap ko kay Ayesha kahit alam kong hindi niya ako naririnig.

Humarap ako sa pintuan kung saan bumungad ang isang nurse na bagong dating lamang.

"Please take care of her, I'll go now."

AYESHA'S POV

Naramdaman ko na lang ang paglabas ni kuya sa clinic at doon ako napaupo nang dahan-dahan. Napansin kong wala ang nurse kaya't ibinaba ko ang mga paa ko.

Narinig ko lahat ng away nila, at hindi ako makapaniwala na ayaw na talaga sa akin ni ate simula pa lang.

Masakit lang sa part ko na kay kuya nagsimula ang lamat ng pamilya ko sa akin. Napansin ko rin the way na mag-explain si ate, naiinggit siya kung ano ang mayroon ako.

Hindi ba dapat maging masaya siya sa akin dahil sa mga achievements ko? Ang tunay na kapatid hindi insecure sa abilidad at kakayahan ng kanilang kapatid.

I was so disappointed also, simula pa lang naman, sa kanilang lahat.

At hindi rin ako makapaniwala sa narinig kong pagsampal ni kuya kay ate. Mas lalo akong natakot, dahil madalas akong masampal kay daddy at mommy kapag nakakagawa ako ng mga bagay na ayaw nila, minsan na akong nabugbog kay mommy... wait, minsan lang ba? Hindi siguro.

Flashback

"Mommy! Tama na po! Hindi ko po sinasadya, hindi po talaga!" iyak kong pakiusap kay mommy pero patuloy niya pa rin akong pinapalo gamit ng makapal na kahoy na napulot niya sa garahe namin.

Sobrang hapdi na ng balat ko at namumula na ito.

Hindi ko sinasadyang nasagi ang kanyang pinakamamahal na vase dahil tinulak ako ni ate. Sinusubukan kong sabihin ang totoo ngunit ayaw niyang pakinggan ang paliwanag ko.

"Anong sinasadya?! Mommy, she did it with a purpose! Kaya ko naman siya natulak eh inaaway niya ako! What did she want me to do? Siyempre, gaganti ako!" sumbong ni ate at kita ko naman ang pagkukunwari niyang pag-iyak. Sinamaan ako ng tingin ni mommy.

"Alam mo ba kung magkano at saan ko nabili 'yang vase na 'yan, ha? Palibhasa, wala kang alam! At isa pa, huwag mong sasaktan si Alexandra!" Hinila nya ako gamit sa buhok at ibinato sa sofa, kumuha siya ng tsinelas at malakas akong pinalo sa binti.

"A-Ah! Mommy, nasasaktan ako!" Pagsigaw ko habang namamalipit sa sakit bawat palo niya.

Nakaramdam ako ng sobrang panghihina, hindi ako gaanong makalagaw.

"Ayan, bata ka! Madala ka! Madala ka sa mga kinikilos mo! Ito tatandaan mo ha? Minsan pang magsumbong sa akin si Xandr, hindi lang 'yan ang aabutin mo! At tandaan mo! Minsan ka pang makasira sa mga kagamitan ko ingungudngod kita roon! Tandaan mo 'yan!" duro ni mommy sa akin at itinapon ang tsinelas sa mukha ko.

Kita ko naman ang pag-ngisi ni ate at sumunod kay mommy. Iyak lang ako nang iyak sa sofa at dinadamdam ang sakit na pinaranas ni mommy sa akin. Nakita ko si kuya na may alala sa mukha niya at nilapitan niya ako.

"Pasensya ka na," awang-awang sambit niya at niyakap ako. Doon ko na nabuhos lahat ng sakit at sama ng loob ko.

End of flashback