นัยน์ตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวกวาดมองฝืนป่าตรงหน้าด้วยหัวใจที่หดหู่ เมื่อเห็นต้นไม้น้อยใหญ่ที่เคยหนาแน่นเต็มป่าบัดนี้โดนโค่นตัดจนป่าโล่งน่าใจหาย
“มิน่าละ ปีนี้น้ำป่าถึงได้หลากมากกว่าปกติ”
สิงหนาทพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอที่ลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆ จะได้ยิน เลยเอ่ยขึ้น
“พวกมันกล้ามากเลยนะครับ ถึงได้กล้าล้มต้นไม้ใหญ่ๆ ที่มีอายุเป็นร้อยๆ ปีแบบนี้”
“ทำขนาดนี้ไม่ใช่ฝีมือชาวบ้านแน่ๆ ต้องเป็นมันนั่นแหละ”
เขามั่นใจว่าต้องเป็นฝีมือของไอ้พ่อเลี้ยงจอมที่มักจะบุกเบิกที่ทำไร่ใหม่ๆ แถมยังมีธุรกิจค้าไม้แอบแฝง สังเกตจากรอยเลื่อยยนต์ที่ทำการตัดไม้ ซึ่งโดยปกติแล้วชาวบ้านจะไม่มีในครอบครอง เนื่องจากเลื่อยยนต์เป็นสิ่งผิดกฎหมายนั่นเอง
“แบบนี้เราแจ้งเจ้าหน้าที่ป่าไม้ให้เข้ามาดูเลยดีไหมครับนาย”
มิ่งออกความเห็น ทว่าผู้เป็นนายกลับส่ายหน้าไปมาเบาๆ พลางเอ่ยขึ้น
“ถ้าไม่มีหลักฐานก็เอาผิดไม่ได้หรอก พวกนี้มันต้อง
