จางฟางซินกลั้นใจดื่มยาแสนขมและทนกับการเจ็บปวดทุกครั้งที่ท่านหมอใส่ยาและเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ เดิมทีท่านหมอมีความกังวลไม่น้อย เขาเป็นหมอทหารรักษาแต่บุรุษหนังหนา แต่เมื่อต้องมารักษาสตรีที่มีฐานะไม่ธรรมดาของแม่ทัพหลัวหลิวหยาง เขาจึงเกรงว่านางจะเป็นสตรีอารมณ์ร้ายเอาแต่ใจ แต่นางกลับให้ความร่วมมืออย่างดี
“บาดแผลทั่วไปดีขึ้นมาก หมั่นใส่ยาตลับนี้จะช่วยให้แผลสมานเร็วขึ้นและไม่ทิ้งรอยแผลเป็นบนร่างกาย”
“ขอบคุณท่านหมอ” จางฟางซินผ่อนลมหายใจยาว “แล้วที่ข้อเท้าเล่า”
“ขอเพียงแม่นางไม่ขยับตัวเดินลงน้ำหนักที่เท้าข้างที่เจ็บ รับรองว่าจะต้องหายดีในหนึ่งเดือนอย่างแน่นอน”
“ขอบคุณมาก”
หญิงสาวลอบถอนหายใจเบาๆ ชีวิตนางไม่เคยต้องอยู่เฉยๆ เช่นนี้มาก่อน แม้ชอบอ่านตำรามากเพียงใด แต่ถ้าให้นั่งๆนอนๆ อ่านตำราทั้งวันก็ไม่ไหว นางดั้นด้นมาถึงที่นี้ก็หวังว่าตัวเองจะเป็นกำลังสำคัญให้หลัวหลิวหยางได้ แต่กลับต้องมาอยู่ในส
