ฮูหยินเขย่าจวน

ตอนที่ 4 ลองกับข้าสักครั้งแล้วจะเปลี่ยนใจ

“แหมๆ ทำมาเป็นด่าข้า ลูบแค่นี้ยังสั่นแล้ว คิกคิก แน่ใจเหรอว่าเจ้าเกลียดข้าจริงแต่ดูร่างกายของเจ้าสิตอบรับข้าดีอย่างคาดไม่ถึงเชียว ปากแข็งแบบนี้ก็ดีข้าชอบ เมื่อเป็นผัวข้าแล้วชาตินี้อย่าได้คิดมีใครอีก ตราบใดที่ข้าไม่เบื่อก็อย่าได้ฝันเลยเจ้าคะ”

มือสวยลูบแผงออกก่อนจะค่อยๆ ลูบเข้าไปใต้อาภรณ์ผืนสีดำสนิทที่เขาชอบใส่อย่างยั่วเย้า // ทำมาบอกว่าเกลียด โดนลูบแต่นี้ก็เคลิ้มแล้ว ยากๆ แบบนี้แหละ ลูกพีชชอบขนาดนายแบบหล่อๆ ลูกพีชยังฟาดมาหมดแล้วนับประสาอะไรกับแม่ทัพยุคโบราณคร่ำครึแบบนี้ ให้ไม่เกินเดินก็ขี้คร้านจะหลงหล่อนหัวปักหัวปำ

“น่ารังเกียจ กริยาต่ำช้าไม่ต่างจากนางโลมในหอโคมเขียว ข้าเป็นถึงแม่ทัพแห่งแค้วนคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าอย่างนั้นเหรอ ข้าจะรับใครเป็นอนุหาใช่เรื่องที่เจ้าควรสอดความ” ไป๋เหยี่ยหลงผลักร่างเย้ายวนไปกองลงกับพื้นอย่างแรง

“โอ๊ย!! เหวี่ยงมาได้ข้าเจ็บเป็นเหมือนกันนะ ทำมาเป็นพูดว่าข้าเป็นนางโลม เคยเข้าไปใช้บริการแล้วละสิถึงได้รู้ว่าเป็นยังไง” ใบหน้าซีดสะบัดขึ้นมองหน้าผัวหมาดๆ อย่างขุ่นเคืองในใจ // กล้าผลักลูกพีชขนาดนี้เลยเหรอ

“สตรีหน้าหนาไร้ยางอายเช่นเจ้านะหรือเจ็บ ข้าเสียดายจริงๆ ที่ต้องฝืนทนแต่งงานอยู่กินกับเจ้า หากไม่เช่นนั้นแล้ว ข้าคงได้ฮูหยินเอกที่เลือกเอง ไม่ใช่สตรีอย่างเจ้า” เขาชี้หน้าภรรยาที่นั่งกับพื้นอย่างรังเกียจไม่ได้นึกสงสารนางเลยแม้แต่เสี่ยวเดียวของความคิด

“อ๋อเหรอ แต่อดทนหน่อยนะ เมื่อไม่มีทางเลือกเป็นผัวข้าแล้วก็อย่าได้ฝันเฟื่องว่าจะหาเมียเพิ่มเลย หึ หรือถ้ากล้าเอามันมานะ ข้านี่แหละจะจัดการมันเองรวมถึงตัวเจ้าด้วย” ลูกพีชชี้หน้าแม่ทัพผู้เก่งกาจกลับอย่างไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด ในใจตอนนี้มีแค่ความโกรธและอยากเอาชนะอีกคนให้ได้

“เจ้าจะทำอะไรแม่นางเจียง คิดชั่วร้ายอะไรอยู่ ข้าแนะนำให้เจ้าอยู่อย่างสงบๆ ดีกว่า อย่าได้มากวนใจข้านักเลย ลำพังแค่มีเจ้ารวมชายคาข้าก็กล้ำกลืนพอทนแล้ว” บุรุษรูปงามจ้องดวงหน้าซีดเซียวและพยายามข่มจิตใจให้สงบลง ไม่ไปต่อปากต่อคำกับนาง

“ตื่น!! ผัวจะมีเมียน้อยใครจะสงบได้ ให้ข้ามีผัวเพิ่มบ้างมั้ยละจะได้หายกัน” ลูกพีชยืดอกตอกกลับทันที

“เจ้านี่มันเป็นสตรีประเภทใดกันถึงได้กล้าขอสวมหมวกเขียวให้ข้า” มือใหญ่กระชากแขนแล็กอย่างแรงจนร่างลอยเข้ามาประทะอกของเขา

“ประเภทที่ผัวแบบเจ้าจะไปไหนไม่ได้ไง ลองกับข้าสักครั้งเถอะแล้วเจ้าจะเปลี่ยนใจ” แขนอีกข้างกอดเอวแม่ทัพรูปงามเอาไว้แน่นพร้อมกับเกยคางอยู่บนอกของเขา ส่งสายตาว่ิ้งๆ ไปให้