ฮูหยินเขย่าจวน

ตอนที่ 3 ผัวจ๋าาาาาา

“นี่เจ้า!! จ้าวเหมยฮวา!! หึ สตรีนิสัยแบบเจ้านี่มันช่างน่ารังเกียจนัก ลงทุนแสร้งป่วยไข้เพื่อไม่ให้ข้าไปสู่ขอเจียงเอ๋อ แผนการของเจ้าช่างร้ายกาจจริงๆ” ไป๋เหยี่ยหลงชี้สตรีใบหน้าซีดเซียวด้วยความเกลียดชัง

“ก็แน่นอนสิเจ้าคะใครจะอยากให้ผัวตัวเองมีเมียน้อย แม่นางเจียงอะไรนั่นก็ไม่ได้ดีไปกว่าข้านักหรอกอยากมีผัวจนตัวซีดตัวสั่น เขามีเมียอยู่แล้วยังกล้าเสนอตัวมาอีกหน้าด้าน”

ลูกพีชยกมือขึ้นอกอย่างไม่สบอารมณ์เพราะตลอดชีวิตไม่เคยมีใครกล้าเมินใส่หล่อนแบบนี้มาก่อนมีแต่คนอยากขึ้นเตียงกับหล่อนกันทั้งนั้น

“นี่เจ้า!!!” ไป๋เหยี่ยหลงชี้หน้าสตรีตรงหน้าอย่างเหลืออดเหลือทนนอกจากเจ้ามารยาแล้ว วาจายังร้ายกาจเหมือนกับจิตใจของนางแน่แท้

“อะไร!! นี่เจ้านี่เจ้าอยู่นั่นแหละ เป็นหนี้ก็ใช้มาอย่ามายืนเอ๋ออยู่แถวนี้ รำคาญ! จะไปไหนก็ไปเลยนะ ข้าอยากจะนอนแล้ว”

มือสวยโบกให้ร่างสูงกลับไปอย่างรำคาญเพราะตอนนี้หล่อนอยากคิดอะไรลำพังคนเดียวก่อน แค่ตื่นมาเจอกับสภาพตัวเองหน้าตาป่วยเหมือนซากศพแบบนี้ก็นับว่าแย่มากพอแล้ว ไม่อยากจะเถียงอะไรกับบุรุษที่มีฐานะเป็นผัวให้มากความ

“จ้าวเหมยฮวา!! เจ้ากล้าไล่ข้างั้นเหรอ เจ้าคิดว่าเป็นใครกัน” เสียงแม่ทัพแห่งแคว้นคำรามเสียงก้องไปทั่วจวนจนเหล้าสาวใช้ในจวนต่างตัวสั่นงันงกเพราะคิดว่าท่านแม่ทัพคงกำลังโกรธฮูหยินมาก และตอนนี้ฮูหยินคงกำลังนั่งร้องไห้ตัวสั่นสะอื้นอยู่ ซึ่งสิ่งที่สาวใช้คิดนั้นตรงกันข้ามแบบสิ้นเชิง

“เป็นเมียเจ้าไง โง่เง่าจริงๆ แค่นี้ก็ลืม เหอะ และอย่าได้คิดนะว่าจะหาเมียใหม่เพิ่มเข้ามา ถ้ากล้าทำละก็ข้าจ้าวเหมยฮวาคนนี้จะอาละวาดให้จวนของเจ้าพังพินาศเลย เข้ามั้ยจ๊ะผัวจ๋าาาาาาาา”

ร่างงามเย้ายวนเดินเข้ามาตบไหล่สามีเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิด ทั้งที่แต่ก่อนนางแทบจะเป็นลมเวลาเขาเสียงดังหรือตะคอกใส่ ไม่ใช่ตะคอกกลับแล้วแสดงท่าทีเย้ายวนแต่หน้าซีดยิ่งกว่าศพแบบนี้

“เจ้านี่มันไร้ยางอายเสียจริง นี่เหรอคนที่ฮ่องเต้ทรงเมตตาดุจน้องสาว กริยายิ่งกว่านางโลม”

เขาด่ากราดนางอย่างเหลืออด ยิ่งนางบดเบียดร่างกายมาเท่าไหร่เขายิ่งอยากผลักออกแต่ร่างกายกับตอบรับสัมผัสของนางได้อย่างหน้าละอายยิ่งนัก

“แหมๆ ทำมาเป็นด่าข้า ลูบแค่นี้ยังสั่นแล้ว คิกคิก แน่ใจเหรอว่าเจ้าเกลียดข้าจริงแต่ดูร่างกายของเจ้าสิตอบรับข้าดีอย่างคาดไม่ถึงเชียว ปากแข็งแบบนี้ก็ดีข้าชอบ เมื่อเป็นผัวข้าแล้วชาตินี้อย่าได้คิดมีใครอีก ตราบใดที่ข้าไม่เบื่อก็อย่าได้ฝันเลยเจ้าคะ”

มือสวยลูบแผงออกก่อนจะค่อยๆ ลูบเข้าไปใต้อาภรณ์ผืนสีดำสนิทที่เขาชอบใส่อย่างยั่วเย้า // ทำมาบอกว่าเกลียด โดนลูบแต่นี้ก็เคลิ้มแล้ว ยากๆ แบบนี้แหละ ลูกพีชชอบขนาดนายแบบหล่อๆ ลูกพีชยังฟาดมาหมดแล้วนับประสาอะไรกับแม่ทัพยุคโบราณคร่ำครึแบบนี้ ให้ไม่เกินเดือนก็ขี้คร้านจะหลงหล่อนหัวปักหัวปำ