ฮูหยินเขย่าจวน

ตอนที่ 2 ตื่นมาก็มีผัวเลย

สาวไทยใจงามนามว่าลูกพีช ตอนนี้กำลังขยับกายควบท่อนเนื้อขนาดยักษ์ของคู่ขาชาวเยอรมันที่ตอนนี้หลับตาพริ้มรับความเสียวที่หล่อนปรนเปรอให้อยู่ ความเสียวจากยาปลุกเซ็กที่ใส่ในแก้วไวท์เพื่อเพิ่มอรรถรสเซ็กส์เริ่มออกฤทธิ์ความเสียวจน ลูกพีช แน่นหน้าอกไปหมดก่อนที่ร่างงามจะสติดับวูบลง

“ฮูหยิน ฮือๆ ฮูหยินเจ้าคะ ฮือๆ บ่าวผิดเองที่ละเลย ฮือๆ” เสียงร้องไห้ของผู้หญิงกระทบโสดประสาทของหล่อนเข้าอย่างจัง // ใครมาร้องไห้ตอนนี้ละเนี้ย คนจะหลับจะนอน เมื่อคืนยิ่งจัดหนุ่มฝรั่งชาวเยอรมันไปหนักหน่วงอยู่ แต่ภาษาที่พูดทำไมไม่ใช่ภาษาไทยว่ะ

“เฮือก! พวกเธอเป็นใคร แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน” ลูกพีชลืมตาโพลงพร้อมกับลุกพรวดขึ้นมาถามสตรีสองนางที่นั่งร้องไห้ข้างๆ ที่นอน สายตาหล่อนกวาดมองรอบๆ ตัวอย่างฉงนใจ ภาพห้องนอนคล้ายๆ กับห้องนอนของคนจีนยุคสมัยเก่าเหมือนในซีรี่ทำให้ลูกพีชงงยิ่งกว่าเก่า

“ฮูหยิน ฮือๆ ข้าสงสารท่านยิ่งนัก ท่านคงเสียใจที่ท่านแม่ทัพจะรับแม่นางเจียงเข้ามาเป็นอนุทำให้ท่านเสียใจจนสติฟั่นเฟือนแล้ว ฮือๆ” สาวใช้ร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อเห็นเจ้านายสาวทำเหมือนกับจำทุกอย่างไม่ได้คล้ายคนเลอะเลือน

“ฉันนี่เหรอฮูหยิน จะบ้ารึไงห๊ะ! ออกไปให้หมดเลยนะ ออกไป!!” เสียงหวานตะคอกใส่สาวใช้เสียงดังลั่นไปทั่วตำหนัก ในหัวของลูกพีชตอนนี้ปวดตุบๆ ไปหมด เรื่องราวต่างๆ ค่อยๆ ไหลเข้ามาในหัวของหล่อนทีละนิดๆ เท่าที่จับใจความได้ตอนนี้ก็คือ หล่อนเข้ามาอยู่ในร่างของ จ้าวเหมยฮวา สตรีงดงามที่ใครๆ ต่างก็หมายตา เป็นดรุณีน้อยที่เพิ่งจะพ้นวัยปักปิ่นได้ไม่นานก็ถูกฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้ กับท่านแม่ทัพไป๋เหยี่ยหลง ที่เกลียดนางยิ่งกว่าไส้เดือน และสาเหตุที่จ้าวเหมยฮาต้องมานอนป่วยแบบนี้ก็เพราะตรอมใจที่ผัวจะรับอนุภรรยาอย่างแม่นางเจียง หลานสาวขุนนางท่านหนึ่งมาเป็นเมียน้อย // ชีวิตกูต้องมาลำบากยากแค้นที่นี่เหรอ ฮือๆ ผัวก็เหี้ย แทนที่กูทะลุมาจะเจอผัวรักผัวหลง แล้วนี่อะไรกันจากความทรงจำเกลียดกูยิ่งกว่าขี้

“นี่หรือคนป่วย คิดว่าข้าว่างมากมาดูงิ้วโรงใหญ่ที่เจ้าแสดงงั้นเหรอจ้าวเหมยฮวา” เสียงดุดันที่ได้ยินเสียงโวยวายเดินเข้ามาในจวนหลังงามของฮูหยินเอกด้วยสายตาดูแคลน นี่หรือสตรีอ่อนแอที่รักเขานักหนา แสแสร้งทั้งนั้น แม่ทัพไป๋เหยี่ยหลงได้แค่แอบต่อว่าในใจ

“อะไรอีก!!!” เสียงหวานตะคอกก่อนจะหันมามองที่ต้นเสียงพร้อมกับอุทานในใจ // เชี่ยหล่อ นี่ผัวกูเหรอเนี้ยในความทรงจำเห็นคลับคล้ายคลับคลาว่าหล่อ เจอตัวจริงนั้นยิ่งกว่าหล่ออีก

“นี่เจ้า!! จ้าวเหมยฮวา!! หึ สตรีนิสัยแบบเจ้านี่มันช่างน่ารังเกียจนัก ลงทุนแสร้งป่วยไข้เพื่อไม่ให้ข้าไปสู่ขอเจียงเอ๋อ แผนการของเจ้าช่างร้ายกาจจริงๆ” ไป๋เหยี่ยหลงชี้สตรีใบหน้าซีดเซียวด้วยความเกลียดชัง