ตอนที่ 2 ค้นหาให้ทั่วชิคาโก้
1850 Words
จอมขวัญเดินออกมาถึงด้านนอก ก็เห็นรถของพี่ชายจอดรออยู่ เธอรีบเดินตรงไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
“ทำไมช้าจังละ ขวัญ “
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยนะ พี่แขก เรากลับบ้านกันเถอะ “
“อือ “
ขจรศักดิ์สตาร์ทรถแล้วก็ขับออกไปจากคลับอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะตรงกลับบ้านพักหลังเล็ก ที่พ่อกับแม่ของพวกเธอ ซื้อให้เขาหลักที่เขาเริ่มทำงานที่ชิคาโก้
อันที่จริงแล้ว ทุกคนอยากให้จอมขวัญนั้น มาเรียนต่อหรือว่าทำงานที่นี่ แต่ว่าเธอยังไม่ให้คำตอบ เพราะจอมขวัญยังต้องการอยู่ประเทศไทย และเธอก็เหตุผลว่าอยากอยู่กับพ่อและแม่ แต่ถึงกระนั้น ทั้งพ่อแม่และพี่ชายของเธอก็ยังคงพูดกรอกหูเธอตลอดว่าให้มาที่ชิคาโก้ และจะได้อยู่เป็นเพื่อนขจรศักดิ์ผู้เป็นพี่ชาย
รอยด์ค่อยยืนตั้งหลัก ให้มั่นคงก่อนจะค่อย ๆ เดินไปที่ห้องของเพื่อนรักอย่างจอร์น แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูเข้าไปเสียงเรียกก็ดังมาจากด้านหลังซะก่อน
“เฮ้ รอยด์ พอดีเลยฉันพาดอกไม้งามมาให้นายนะ”
จอร์นเอ่ยบอกเพื่อนและรอยด์ก็มองผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะขมวดคิ้ว สงสัย
“คนนี้เหรอวะจอร์น “
“ใช่ พอดีว่า เธอทำดอกไม้ที่ฉันให้ ตกหายฉันก็เลยพามาส่งนายเอง เดี๋ยวจะไม่เชื่อใจ กลัวเป็นสาย “
“ถ้าอย่างนั้น ยัยตัวแสบเมื่อก่อนหน้าก็ไม่ใช่ สินะ” รอยด์เอ่ยพึมพำ แล้วก็หันมามองผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นเธอเป็นใครแขกในร้านอย่างนั้นเหรอ รอยด์เงยหน้ามองรอบ ๆ เพื่อมองหา สิ่งที่จะยืนยันว่าเธอเป็นแขกในร้านหรือเป็น ใครกันแน่
“นายว่าอะไรนะ รอยด์ มีอะไรหรือเปล่า”
“จอร์นฉันอยากดูกล้องวงจรปิดในร้าน ของนายหน่อย “
“อืม ทำไม สงสัยอะไรเหรอ หรือว่าเกิดอะไร”
“เปล่าฉันแค่อยากจะดูอะไรซักหน่อยนะ ไปกันเถอะ จอร์น”
“แล้วคนสวยนี่ละ “
“วันนี้ฉันไม่ต้องการใช้บริการนายส่งเธอกลับเธอ ส่วนนายพาฉันไปดูกล้องวงจรปิดของร้านหน่อย”
“โอเค ๆ งั้นตามฉันมาทางนี้ “
จากนั้นสองหนุ่มก็เดินตามกันไปอีกด้าน เพื่อไปยังห้องควบคุมเพื่อจะดูภาพ ภายในคลับแห่งนี่ทุกซอกทุกมุม
สายตาของรอยด์มองนิ่งที่จอคอมพิวเตอร์ ขณะที่ให้พนักงานเลื่อนไปที่ละภาพ และเวลาที่เขาและเธอพบกัน สายตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมอง อย่างละเอียด แต่แล้วก็เห็น เธอคนนั้น และภาพแรกคือเธอเดินชนกับหญิงสาวอีกคน และเป็นคนที่จอร์นพามาเมื่อสักครู่ นั่นเอง
รอยด์มองนิ่ง และเขาก็เห็นสิ่งที่ทำให้เขาเข้าใจผิดเพราะเธอดันเก็บดอกไม้ขึ้นมาถือในมือนั่นเอง และมันก็ทำให้เขาเข้าใจเธอผิด
“โอ๊ะ รอยด์นี่นายโดนเธอคนนั้น” จอร์นอุทานเมื่อเห็นภาพของเพื่อนที่ถูกหญิงสาวแสนสวย ทำร้ายอย่างนั้น และรอยด์ก็ได้หันมามองเช่นกัน
“เลิกดูน่า จอร์น นายให้เด็กหาภาพผู้หญิงคนนี้ที่ชัดที่สุด แล้วส่งให้ฉันหน่อย “
“ทำไมวะ อย่าบอกนะว่านายสนใจสาวคนนี้เข้าแล้วนะรอยด์ แต่ก็สวยจริง ๆ ละวะ ยิ่งหุ่นนี่ อืม น่าฟัดจริง ๆ “จอร์นพูดขณะที่สายตาก็มองไปที่ภาพในกล้องวงจรปิด แต่คนที่ยืนข้าง ๆ เมื่อได้ยินน้ำเสียงแบบนั้นของเพื่อนเขากลับรู้สึกไม่พอใจนิด ๆ
“เลิกพูดได้แล้ว และก็เลิกมองด้วย ไปข้างนอกกันเถอะ”
“อะไรวะ แค่นี้หวงแล้วเหรอฉันก็แค่ชื่นชม”
“พอชื่นชมแค่นั้นพอเพราะต่อไปห้าม “รอยด์ตอบเสียงเข้ม
“วะ อะไรจะขนาดนั้นกัน “
“เออนะ ไปกันเถอะ ฉันอยากดื่มเหล้าแล้ว “
“ไหนบอกจะไปนอนพักผ่อนวะ รอยด์ แล้วไม่นอนแล้วเหรอ “จอร์นเอ่ยถามขณะที่เดินตามหลังกันออกไปด้านนอก
“ไม่ละ ตอนนี้ตื่นเต็มที่แล้วอยากดื่มมากกว่า “
“ได้ ดื่มก็ดื่ม แล้วเอาสาว ๆ สวย ๆ มานั่งข้าง ๆ ไหมวะรอยด์ “
“ไม่ ฉันจะรอคนที่ฉันต้องการวะ จอร์น เป็นเธอเท่านั้น “ รอยด์ตอบแล้วก็เดินไปที่ห้องวีไอพี ห้องเดิมเมื่อก่อนหน้า
“เฮ้อ สาวน้อย ถือเป็นโชคร้ายของเธอแล้ว เธอกำลังจะกลายเป็นของต้องห้ามไปซะแล้วตอนนี้ “จอร์นได้พึมพำขณะที่เดินตามหลังเพื่อนรักไป ติด ๆ
.....................................................
“อะไรนะคะแม่ แม่จะให้ขวัญอยู่ที่นี่ต่ออีก 1 อาทิตย์เหรอคะ ทำไมละคะแม่” เสียงของจอมขวัญคุยกับผู้เป็นแม่ ดังจนทำให้ ขจรศักดิ์ผู้เป็นพี่ชายที่กำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โต๊ะต้องหันมามองด้วยความสงสัย ว่าคุยอะไรกัน
“อือ ก็แค่หนึ่งอาทิตย์ นะลูก และลูกจะได้ดูเรื่องเรียนที่นั่นเลยด้วย อะ ๆ นี่เป็นคำสั่งของคุณพ่อนะ แม่ไม่เกี่ยว “คุณเขมจิราผู้เป็นแม่เอ่ยตามสาย และท่านก็นึกถึงท่าทางของลูกสาวที่กำลังถูกขัดใจออกเลยว่าจะอยู่ในลักษณะไหน
“แต่แม่คะ เรื่องนี้ นะ”
“ขวัญ อยู่กับพี่ที่นั่นไปก่อน เผื่อว่าลูกจะชอบที่นั่นนะลูก แค่ 1 อาทิตย์ ลูกอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ “ผู้เป็นแม่ยังคงเกลี้ยกล่อม
“ แค่ 1 อาทิตย์นะคะแม่ และหลังจากนั้น ขวัญจะตัดสินใจยังไง พ่อกับแม่จะต้องยอมรับในการตัดสินใจของขวัญนะคะ”
“อือ ตามนั้นลูก เอาละ เดี๋ยวแม่ต้องไปผักผ่อนแล้ว อยู่กับพี่เขาอย่าดื้อนะเรานะ ดูแลตัวเองและพี่แขกด้วยนะลูก แค่นี้นะรักลูกจ๊ะ”
“ค่ะแม่รักพ่อกับแม่ค่ะสวัสดีค่ะ” จอมขวัญวางสายจากผู้เป็นแม่ ก่อนจะหันหลังเดินมาที่โต๊ะอาหารที่ตอนนี้ขจรศักดิ์ กำลังนั่งดื่มกาแฟและอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าไปด้วย ก่อนจะชำเรืองมองน้องสาวที่เดินมาทิ้งตัวนั่งตรงข้ามกับเขา
“มีอะไรขวัญ ดูทำหน้าทำตาเข้า “ขจรศักดิ์ถามน้องสาว ด้วยความแปลกใจก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่ม
“คุณแม่โทรมาบอกว่าให้ขวัญอยู่ที่นี่ต่ออีก 1 อาทิตย์ “
“อือ ก็ดีสิจะได้เที่ยวต่อ และก็มอง ๆ เรื่องมหาลัยเพื่อเรียนต่อด้วยไง “
“แต่ว่า .......”
“ไม่ต้องแล้ว อีก 1 อาทิตย์ก็ทำตัวให้สนุก ก็แล้วกัน และอีกอย่าง จะได้อยู่เป็นเพื่อนพี่ด้วยไง “
“อือ ตามนั้นค่ะพี่แขก แล้วนี่พี่แขกจะออกไปทำงานแล้วเหรอ “
“ใช่ ว่าแต่เราจะออกไปเที่ยวไหนไหม แถว ๆ นี่ก็มีนะ ร้านขนม หรือไปเดินเล่นสวนสาธารณะก็ได้นะจะได้ไม่เบื่อ ลองหาดูในกูเกิ้ลก็ได้เอาละ พี่ไปละ มีอะไรก็โทรหาพี่ก็แล้วกันนะ ขวัญ “
“โอเคค่ะพี่แขก เดินทางดี ๆ นะคะ”
จากนั้นขจรศักดิ์ก็เดินออกไปด้านหน้าบ้านและขึ้นรถขับออกไป และตอนนี้ จอมขวัญก็อยู่ในบ้านเพียงคนเดียว เธอหันมาสนใจแพนเค้กที่วางในจาน และค่อย ๆ ทานไปเรื่อย ๆ และมือก็กำลังเลื่อนหา สถานที่ท่องเที่ยวใกล้ ๆ แถวนี้ จะได้ไม่ต้องเดินทางไกล ๆ นั่นเอง
.............................................
จอมขวัญ ยืนมอง ภาพตรงหน้า นี่คือสถานที่ที่เธอเลือกมาเที่ยว นั่นก็คือ “Millennium Park” เพราะเธอดูในเน็ตที่นี่ถือว่าเป็นแลนด์มาร์คที่น่าสนใจในชิคาโก้ ด้วยความที่เป็นสวนสาธารณะกลางเมือง จึงไม่แปลกใจว่าทำไมถึงมีคนมากมาย ทั้งชาวเมืองชิคาโกเอง หรือว่านักท่องเที่ยว เดินทางมาเยือนสวนสาธารณะแห่งนี้ โดยจะตั้งอยู่ในย่าน Central Loop เป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ ที่รายล้อมไปด้วยงานศิลปะ อย่างเช่น The Bean ที่กลายเป็นแลนด์มาร์ค ซึ่งใครๆ ก็จะต้องมาเช็คอิน เมื่อมาเยือนชิคาโก้ และเธอก็คือหนึ่งในนั้นเช่นกัน จอมขวัญ เดินเล่นไปเรื่อย ๆ ด้วยความผ่อนคลาย และเดินมานั่งลงที่สนามหญ้า พร้อมกับแก้วกาแฟในมือ และแฮมเบอร์เกอ
“เฮ้อ อากาศดีจัง “จอมขวัญเอ่ยพึมพำ พร้อมกับสูดอากาศเข้าเต็มปอด
ขณะที่กำลังกินแฮมเบอร์เกอ มือก็เปิดดูรายละเอียดของสถาบันการศึกษาของที่นี่ จากตอนแรกที่เธอไม่คิดจะสนใจ แต่ว่าเธอก็ทนการรบเร้าของครอบครัวไม่ไหว เธอจึงเริ่มจะ ศึกษาและดูรายละเอียดของสถาบันการศึกษา ของที่นี่เพื่อว่าเธออาจจะสนใจ และตัดสินใจ จะเรียนต่อที่นี่นั่นเอง
คฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งตระหง่านบนเทือกเขา รายล้อมไปด้วย ต้นไม้ใหญ่ ชายหนุ่ม หน้าคมเข้ม กำลังส่งสายตามองมาที่ชายหนุ่มอีกคนที่ยืนก้มหน้าน้อย ๆ ในตอนนี้
“ทำไมยังไม่มีข่าวคราวของเธอ แซม นายไม่เคยทำงานช้าอย่างนี้นี่ มันเกิดอะไรขึ้น “เป็นคำถามที่ทำให้แซมตอบยากเหลือเกินในตอนนี้หลังจากที่เขาได้รับคำสั่งให้ตามหาผู้หญิงในรูปที่เจ้านายส่งให้ดูเมื่อคืนนี้ และเขาก็เร่งให้ลูกน้อง ตามหาเบาะแสตลอดค่ำคืนที่ผ่านมาแต่เพราะความใจร้อนของเจ้านายเขาทำให้ตอนนี้ เขาต้องมายืน ตอบคำถามเจ้านายอยู่แบบนี้
“เอ่อ เจ้านายครับ ตอนนี้ ผมให้ลูกน้องเร่งตามหาเธอ ทั่วทั้งชิคาโก้แล้วครับ “
“ฉันต้องการรู้ข่าวเธอให้เร็วกว่านี้แซม บอกลูกน้องนายรีบจัดการไม่อย่างนั้นฉันคงจะเปลี่ยนตำแหน่งให้นายไปนั่งทำงานในออฟฟิตดีกว่าไหมแซม”
“โอ๊ะ ไม่นะครับเจ้านาย แบบนั้นน่าเบื่อตายเลย ไม่ดีครับ เดี๋ยวผมจะเร่งลูกน้องโดยด่วนครับเจ้านาย ว่าแต่ เธอทำอะไรให้เจ้านายไม่พอใจเหรอครับทำไมถึงได้ ต้องตามหาตัวโดยด่วนขนาดนั้นครับเจ้านาย” แซมเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะเขาไม่เคยเห็นเจ้านายของมีอาการแบบนี้เลยจริง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทำให้เจ้านายของเขากระวนกระวายได้ขนาดนี้
“นิดหน่อย เจอตัวแล้วนายก็จะรู้เองแซม แต่ว่าอย่าทำอะไรให้เธอต้องตกใจ อย่าแตะต้องเธอแม้แต่นิดเข้าใจไหมแซม ถ้าเจอบอกฉัน ฉันจะจัดการเอง “
“ครับเจ้านาย “
แซมได้แต่รับคำยิ่งได้ฟังแบบนี้ยิ่งทำให้เขาต้อง สงสัยและแปลกใจ กับคำสั่งของเจ้านาย แต่ที่แน่ ๆ คือผู้หญิงคนนี้จะต้องมีความสำคัญในอนาคตแน่นอน
*********************************************
- Writer
