“พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“เชิญค่ะ”
กั๋วคังเหรินประคองไหล่ภรรยาเดินมาที่รถและเปิดประตูให้เธอ เมื่อปิดประตูเรียบร้อยก็หันไปส่งยิ้มและผงกศีรษะให้มาดามหวังเล็กน้อยก่อนจะเดินมานั่งที่ฝั่งคนขับ สายตาของหลินเหยาซื่อยังจ้องมองเขาอยู่ ชายหนุ่มสตาท์รถพร้อมรอยิ้มมุมปาก
“คุณจะบอกฉันเมื่อไหร่”
“เรื่องอะไรครับ”
“งานกาล่าดินเนอร์”
“ปกติคุณไม่เคยออกไปงานเลี้ยงงานสังสรรค์อะไรเลย แต่วันนี้มาดามหวังพูดขึ้นมา ผมก็เลยคิดว่าคุณคงอยากไป”
“ไม่ใช่ว่าคุณอยากให้ฉันไปเหรอ” เธอเบ้ปากใส่ “ฉันต้องเตรียมตัวเจออะไรบ้าง”
“ทำไมรู้ทัน” เขาหัวเราะออกมา
“ชิ!” เธอทำเสียงในลำคอ “คุณเจ้าเล่ห์ชะมัด อย่าบอกนะว่าคุณมั่นใจว่ามาดามหวังต้องชอบงานของฉันแน่นอน”
“ผมมั่นใจ” เขาพูดไปตามตรง “แต่เพราะคุณมีฝีมือต่างหากล่ะ”
“คุณคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ” คราวนี้เธอหันมามองเสี้ยวหน้าของเขาที่กำลังตั้งใจขับรถอยู่
“แน่นอน”
“ไม่ได้พ
