“ค่ะ”
เธอพยักหน้ารับอย่างขัดเขิน มือเรียวยกขึ้นปิดหน้าอกอย่างรวดเร็ว ทว่าภาพที่เห็นทำสะกดสายตาเธอเอาไว้ กั๋วคังเหรินอุ้มลูกสาวมือซ้าย ลูกชายมือขวา เด็กสองคนกอดคอพ่อหัวเราะเสียงใส
เขาแข็งแรงมากขนาดนี้เลยเหรอ…
“แม่มาเร็วๆ” จางลี่เร่งมารดา
“แม่หม่ำๆ” จางหย่งก็พูดขึ้นบ้าง
“จ๊ะๆ เดี๋ยวแม่ลงไปนะ ไปนั่งรอดีๆ อย่ารบกวนคุณพ่อกับป้าฮุ่ยชิว”
“คับ/ค่ะ”
อาจเป็นเพียงแค่เสี้ยวนาที หลินเหยาซื่อเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของผู้ชายคนนั้น แต่เขาก็อุ้มลูกเดินออกไปก่อนแล้ว เธอแตะแก้มตัวเองเบาๆ แล้วรีบลุกขึ้นจัดการตัวเองให้พร้อมเจอหน้า ‘สามี’
ป้าฮุ่ยชิวเห็นกั๋วคังเหรินอุ้มเด็กทั้งสองลงมาจากชั้นบนก็อดยิ้มไม่ได้
“คุณผู้ชายรับกาแฟกับขนมปังหรือจะเป็นโจ๊กดีเจ้าคะ”
“โจ๊กกับกาแฟดำได้ไหมครับ”
“ได้สิเจ้าค่ะ ทำไมต้องพูดเกรงใจแบบนี้ คุณผู้ชายผอมไปมาก ต้องบำรุงเยอะๆนะคะ”
ชายหนุ่มมองเห็นเก้าอี้เด็กสองตัว เขาเลื่อนเ
